DD3/033/91/OBQ/12/RD-18659/14

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2009 r. Nr ILPB1/415-883/08-6/AMN, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 października 2008 r., uzupełnionym w dniach 22 grudnia 2008 r., 9 stycznia 2009 r. i 13 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie stosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest:

* prawidłowe w zakresie zwrotu kosztów za hotel oraz wynajmu samochodu celem przewozu materiałów, sprzętu niezbędnego do zorganizowania wystawy,

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 27 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 11 grudnia 2008 r. Nr ILPB1/415-883/08-2/AMN i Nr ILPB3/423/705/08-2/KS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku. Uzupełnienie wniosku nastąpiło w terminie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

1. Podczas zagranicznej podróży służbowej występują przypadki, gdzie pracownicy korzystają z noclegu, którego koszt stwierdzony rachunkiem przekracza limit diety hotelowej. Sytuacje takie pojawiają się, gdy niemożliwe jest znalezienie noclegu w cenie nie przekraczającej limitu hotelowego lub w sytuacjach gdy nocleg rezerwuje organizator konferencji. Koszty noclegu Wnioskodawca zwraca pracownikowi w wysokości wynikającej z przedłożonego rachunku, a kwotę przekraczającą limit nie zalicza do przychodu pracownika. Wypłata w pełnej wysokości następuje za zgodą Dyrektora, który decyzję podejmuje po uprzednim pisemnym wyjaśnieniu pracownika o przyczynach powodujących przekroczenie limitu hotelowego.

2. Pracownik podczas zagranicznej podróży służbowej w celu przejazdu z lotniska do miejscowości docelowej wynajął samochód VAN wraz z kierowcą. Z przewozu samochodem korzystało także dwóch pracowników odbywających tą samą podróż służbową. Według wyjaśnień w piśmie skierowanym do Dyrektora Wnioskodawcy konieczność, wynajęcia samochodu wyniknęła z powodu niekorzystnych połączeń z lotniska do miejscowości docelowej w której również korzystali z noclegu. Za wynajęty samochód pracownik przedstawił rachunek wystawiony na Wnioskodawcę. W drodze powrotnej na lotnisko znajdujące się w innej miejscowości, pracownicy korzystali z przejazdu pociągiem dołączając do rozliczenia bilety kolejowe. W związku z tym, że koszt wynajęcia samochodu z kierowcą przekraczał limit wynikający z zastosowania kilometrówki, kwotę przekroczenia zaliczono pracownikowi do przychodu.

Pracownicy korzystający z udokumentowanych w ten sposób przejazdów, nie otrzymali ryczałtu na pokrycie dojazdu. W miejscowości docelowej pracownicy korzystali z taksówek w celu dojazdu z hotelu do miejsca odbywającej się konferencji. Pracownik, który zapłacił za przejazdy taksówkami przedstawił rachunki (rachunki bez podania adresata). Koszty przejazdu taksówkami przekraczały limit jaki przysługiwałyby pracownikowi na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej (10% diety za każdą rozpoczętą dobę) przekroczenie zaliczano do przychodu pracownika i opodatkowano.

2a.

Pracownikowi w celu odbycia zagranicznej podróży służbowej za pośrednictwem biura podróży zakupiono bilety lotnicze na przelot za granicą i z powrotem oraz opłacono wynajem samochodu w kraju, do którego pracownik miał odbyć podróż służbową. Za wynajem samochodu fakturę wystawiło biuro podróży. W związku z tym, że pracownikowi zapewniono wynajęcie samochodu na dojazdy związane z wykonaniem obowiązków służbowych podczas podróży zagranicznej nie wypłacono mu ryczałtów na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca w miejscowości docelowej za granicą oraz ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej. Po odbyciu podróży służbowej pracownik przedstawił dokument potwierdzający korzystanie z samochodu osobowego z podaniem między innymi marki wynajętego samochodu oraz przebytych kilometrów. Przebieg pojazdu został udokumentowany również w ewidencji przebiegu pojazdu zatwierdzonej przez Dyrektora Wnioskodawcy. Koszty wynajętego samochodu w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodu, pracownikowi natomiast zaliczył do przychodu i opodatkował.

2b.

Wnioskodawca niejednokrotnie bierze udział w wystawach za granicą połączonych z konferencją naukową mających na celu propagowanie nauki, osiągnięć naukowo-technicznych. W celu zorganizowania stoiska na wystawę konieczne jest wynajęcie samochodu w celu przewiezienia sprzętu z lotniska do miejsca wystawy oraz załatwienia innych spraw i dokonania zakupów związanych z wystawą. Samochód służy również do przewozu delegowanych pracowników z hotelu do miejsca wystawy, konferencji. Pracownicy nie otrzymują żadnych ryczałtów na dojazdy. W większości przypadków za wynajęty samochód pracownik, który wypożycza samochód dostarcza rachunek na nazwisko i swój adres prywatny. Dostarcza również ewidencję przebiegu wypożyczonego pojazdu. Różnicę wynikającą z przeliczenia przebytych kilometrów przez stawkę za 1 km przebiegu, a kosztami związanymi z wynajmem samochodu (opłata za wynajem, paliwo, parkingi, przejazd autostradą) zalicza pracownikowi do przychodu zaś dla Wnioskodawcy różnica ta nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

2c.

Występują przypadki, że w czasie odbywania podróży służbowej za granicą zachodzi konieczność wynajęcia samochodu osobowego. Najczęstszą przyczyną wynajęcia samochodu jest niekorzystne połączenie z dworca do miejscowości, w której pracownik korzysta z noclegu, optymalizacja czasu niezbędnego do wykonania zadań powierzonych pracownikowi w zagranicznej podróży służbowej. Na wynajem samochodu pracownik uzyskuje zgodę pracodawcy. Za wynajęty samochód pracownik przedstawia rachunek imienny (i adres prywatny). Przedstawiając imienny rachunek pracownik składa wyjaśnienie, że firma wypożyczająca samochód wystawia rachunki tylko na imię i nazwisko oraz adres wypożyczającego bezpośrednio samochód i, że nie ma możliwości w tej sytuacji otrzymania rachunku na adres firmy. W celu udokumentowania przebytych kilometrów przedkłada ewidencję przebiegu pojazdu. Pracownikowi koszty poniesione za wynajem samochodu oraz paliwo zwrócono w pełnej wysokości przy czym nadwyżkę przekraczającą limit określony iloczynem przejechanych w podróży kilometrów oraz stawki za jeden k.m. przebiegu określonej w rozporządzeniu dla określonego środka transportu zaliczono do przychodu pracownika i opodatkowano. Nadwyżkę przekraczającą limit Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy koszty noclegu w hotelu w części przekraczającej limit hotelowy stanowią przychód pracownika podlegający opodatkowaniu.

2. Czy zwrot poniesionych przez pracownika kosztów dojazdów z dworca i do dworca oraz dojazdów komunikacji miejscowej w kwocie przekraczającej ryczałty jakie przysługiwałyby pracownikowi na podstawie cytowanego rozporządzenia, stanowią przychód pracownika podlegający opodatkowaniu.

3. Czy w przypadku wynajęcia samochodu z kierowcą za przewóz trzech pracowników z dworca do miejscowości docelowej konieczna jest ewidencja przebiegu pojazdu, czy w części przekraczającej limit wydatków na ten cel określonych przepisami koszty te stanowią przychód pracownika.

4. Czy zwrot kosztów wynajmu przez pracownika samochodu osobowego podczas podróży zagranicznej w części przekraczającej limit określony przebiegiem i stawką za 1 km przebiegu stanowią dla pracownika przychód do opodatkowania w następujących przypadkach gdy:

5. Czy należności wypłacone pracownikowi z tytułu dojazdu pracownika np. z lotniska do hotelu w części przekraczającej ryczałt określony rozporządzeniem stanowią przychód pracownika, a dla pracodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty noclegów w wysokości przekraczającej limit hotelowy nie stanowią dla pracownika przychodu. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży pracownika "do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra". W tym przypadku zastosowanie ma § 9 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, na podstawie którego pracodawca w uzasadnionych przypadkach może wyrazić zgodę na nocleg w hotelu stwierdzony rachunkiem w wysokości przekraczającej limit hotelowy.

Zgodnie z § 10 ust. 1 podczas podróży służbowej za granicą pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej oraz w każdej innej miejscowości, w której pracownik korzysta z noclegu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie ww. paragrafu ma miejsce wówczas, gdy pracownik nie przedstawi biletu czy innego dokumentu za przejazd. Natomiast w przypadku gdy pracownik udokumentuje poniesiony wydatek, to do ewentualnego przekroczenia przysługującego ryczałtu winien mieć zastosowanie § 13 ust. 4 rozporządzenia, koszty przekraczające ryczałty określone w rozporządzeniu nie stanowią przychodu pracownika.

Wnioskodawca uważa, że w zdarzeniu przedstawionym w pkt 2 koszty przejazdu samochodem z lotniska do miejscowości docelowej należy pracownikowi zwrócić na podstawie przedstawionego rachunku wystawionego na Wnioskodawcę zgodnie z § 2 pkt 2 lit. c.

W przekonaniu Wnioskodawcy nie znajduje uzasadnienia przedstawienie ewidencji przebiegu pojazdu. Zdarzenie to ma taki sam charakter jak korzystanie z taksówki. Koszty te zaliczone winny być do kosztów przejazdu, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt c). Stanowią one koszty przejazdu z jednej miejscowości do drugiej i powinny być dla pracowników w całości zwolnione z opodatkowania.

W związku z tym, że lotnisko nie znajdowało się w miejscowości docelowej pracownicy wynajęli samochód w celu kontynuowania podróży do miejscowości docelowej. Pracownikowi nie przysługuje ryczałt na dojazd, ponieważ nie poniósł kosztów na dojazd z dworca kolejowego, autobusowego do hotelu i z powrotem, ponieważ ostatnim środkiem lokomocji był samochód. W przypadku wynajęcia samochodu dla przewozu sprzętu bądź innych materiałów z lotniska do miejsca wystawy winien być zastosowany również § 2 pkt 2 lit. c - zwrot tych wydatków zwolniony jest z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, wypłacony pracownikowi zwrot udokumentowanych rachunkami-rzeczywistych wydatków na dojazdy (przejazdy) taksówkami w czasie podróży służbowej w całości korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot pracownikowi kosztów przejazdu taksówką miedzy innymi w nocy, czy w innych okolicznościach np. w razie strajku pracowników komunikacji miejscowej, należy wypłacić w pełnej wysokości jako zwrot faktycznie poniesionych kosztów w sytuacji, gdy byłby do tego zmuszony. Wnioskodawca uważa, że nie można w takiej sytuacji zaliczać do przychodu pracownika kwoty przekraczającej ryczałt na przejazd określony rozporządzeniem. Zdaniem Wnioskodawcy koszt wynajęcia samochodu osobowego w miejscowości docelowej w związku z wykonywaniem polecenia służbowego w sytuacji przedłożenia rachunku imiennego należy wypłacić w całości, a nadwyżkę wynikającą z przebiegu kilometrów należy zaliczyć do przychodu pracownika. Natomiast w sytuacji gdy pracownik przedstawi rachunek na Wnioskodawcę, to wszystkie koszty związane z wynajmem samochodu, w tym również koszty paliwa i parkingu należy w całości wypłacić pracownikowi bez doliczania mu wspomnianej wyżej różnicy do przychodu, gdyż nie jest to świadczeniem na rzecz pracownika, tylko zwrot poniesionych kosztów na rzecz pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów i opodatkowania nadwyżki ponad limit z niej wynikający - za nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części - za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), dalej zwana "ustawą", opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych art. 21, 52, 52a i 52c, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.), zwane dalej "rozporządzeniem MPiPS", wydane na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), zwanej dalej "Kodeksem pracy".

Zatem przedmiotowe zwolnienie jest limitowane wysokością diet i innych należności za czas podróży służbowej określonych w ww. przepisach.

Należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy określa § 2 rozporządzenia MPiPS. Przepis ten stanowi, iż z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia MPiPS, środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca.

Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, wraz z opłatami dodatkowymi, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga na dany środek transportu przysługuje (§ 8 ust. 2 rozporządzenia MPiPS).

Stosownie do § 8 ust. 3 rozporządzenia MPiPS, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na odbycie podróży samochodem osobowym niebędącym własnością pracodawcy.

Za przejazd w podróży, o której mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn. zm.) (§ 8 ust. 4 rozporządzenia MPiPS).

Z kolei, na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia MPiPS, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (§ 9 ust. 2 rozporządzenia MPiPS).

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 9 ust. 3 rozporządzenia MPiPS).

Natomiast zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia MPiPS, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości, w której pracownik korzystał z noclegu.

Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży (§ 10 ust. 2 rozporządzenia MPiPS).

W myśl § 10 ust. 3 rozporządzenia MPiPS ryczałty, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli:

Stosownie do § 13 ust. 4 rozporządzenia MPiPS, do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Z kolei, jak stanowi art. 77⁵ § 3-5 Kodeksu pracy, warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u pracodawcy spoza sfery budżetowej (państwowej, samorządowej) określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika, zatrudnionego w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. W przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie określa warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowej, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej według przepisów zawartych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.

Obowiązujące u danego pracodawcy spoza sfery budżetowej regulacje dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom odbywającym podróż służbową, mogą przewidywać bardziej korzystne warunki przyznawania świadczeń z tego tytułu niż wynikające z przepisów Ministra Pracy i Polityki Społecznej wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy. W takiej sytuacji pracownik jest uprawniony do otrzymania zwrotu poniesionych przez siebie wydatków na warunkach określonych w regulacjach zakładowych bądź określonych w umowie o pracę, jednakże ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy korzysta wyłącznie wartość tej części otrzymanego przez pracownika świadczenia za czas podróży służbowej, która nie przekracza limitów określonych m.in. w przepisach rozporządzenia MPiPS w sprawie zagranicznych podróży służbowych.

W świetle powyższego, dokonany przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika zwrot kosztów noclegów w czasie zagranicznej podróży służbowej, stwierdzony rachunkiem w wysokości przekraczającej limit określony w powołanym rozporządzeniu, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, który korzysta ze zwolnienia pod warunkiem, że pracodawca uznając taki przypadek jako uzasadniony, wyraził zgodę na przedmiotowy zwrot kosztów.

Odnosząc się natomiast do pytań dotyczących zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika w związku z wynajęciem samochodu celem dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego oraz przejazdów komunikacją miejscową (na podstawie dokumentów, np. rachunków, biletów) w kwocie przekraczającej ryczałty jakie przysługują mu na podstawie rozporządzenia MPiPS, przedmiotowe koszty stanowią dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu. W ocenie Ministra Finansów w tym przypadku nie jest możliwe zastosowanie § 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia MPiPS, gdyż przedmiotowe regulacje odnoszą się wyłącznie do należności pieniężnych innych niż diety oraz zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów i noclegów (np. zwrotu kosztów telefonicznych rozmów służbowych). Tym samym zwolnieniu z opodatkowania podlega wyłącznie kwota do wysokości ryczałtów określonych w § 10 ust. 1 i 2 rozporządzenia MPiPS.

Również w sytuacji, gdy najem samochodu dokonany jest przez Wnioskodawcę za pośrednictwem biura podróży i faktura wystawiona jest przez to biuro na adres Wnioskodawcy, dokonany zwrot kosztów wynajmu samochodu osobowego, w części przekraczającej limit wydatków na ten cel określony w rozporządzeniu MPiPS, stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu. W ocenie Ministra Finansów nie ma znaczenia fakt, iż przedmiotowe koszty dokumentowane są fakturą lub rachunkiem wystawionym na pracodawcę i w związku z tym nie są one ponoszone przez pracowników jak również to, że przedmiotowe wydatki zwracane pracownikom odpowiadają kwotom z przedstawionych przez nich faktur i rachunków i w związku z powyższym nie wiążą się z osiągnięciem przez pracowników jakiegokolwiek przysporzenia. O braku powstania przysporzenia majątkowego nie decyduje bowiem okoliczność, iż faktury wystawione są na pracodawcę. Powyższe stanowi jedynie dokument potwierdzający poniesienie określonego wydatku i nie zmienia adresata świadczenia, którym bez względu na wybraną przez pracodawcę formę zapewnienia świadczenia podczas podróży służbowej jest pracownik. Natomiast kwestie prowadzenia bądź nie ewidencji przebiegu pojazdu, w związku z wynajmem przez pracownika odbywającego zagraniczną podróż służbową samochodu z kierowcą w celu przewiezienia pracowników z dworca do miejscowości docelowej, nie mają znaczenia dla opodatkowania nadwyżki ponad ryczałty korzystające ze zwolnienia z opodatkowania.

Jedynie w sytuacji, gdy pracownicy odbywający zagraniczną podróż służbową w związku z uzasadnioną potrzebą korzystają w miejscowości docelowej z taksówek np. w celu dowozu, przewozu materiałów, sprzętu niezbędnego do zorganizowania wystawy, o której mowa we wniosku, otrzymany zwrot poniesionych wydatków w wysokości określonej rachunkiem, stanowi dla pracowników przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy. W ocenie Ministra Finansów przedmiotowe koszty stanowią bowiem inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, określone w § 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia MPiPS w sprawie zagranicznych podróży służbowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy do wydatków poniesionych w związku z wynajęciem samochodu dla pracowników celem dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego oraz przejazdów komunikacją miejscową należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych też względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2009 r. Nr ILPB1/415-883/08-6/AMN, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.