DD3/033/5/IMD/12/PK-48

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2010 r., Nr ILPB1/415-605/10-2/TW, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń udzielonych z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej, jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając - na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 21 maja 2010 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd w wykonaniu zadań wynikających z art. 41 § 1 ustawy - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 r. Nr 90, poz. 557 z późn. zm.) wypłaca z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej zapomogi osobom zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych, a także ich rodzinom. Środki te są przeznaczone na cele jak w § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej (Dz. U. z 2005 r. Nr 69, poz. 618).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy zapomogi wypłacane przez sąd z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej można zaliczyć do świadczeń z pomocy społecznej objętych zwolnieniem podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy zapomogi wypłacone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej są wolne od podatku dochodowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe, stwierdzając między innymi, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w jednym ze swych przepisów zawiera zwolnienie, które obejmuje świadczenia z pomocy społecznej. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "pomocy społecznej" należy odnieść się w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.).

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 powołanej ustawy).

Dyrektor Izby Skarbowej uznał, iż pomocy społecznej udziela się także osobom i rodzinom z powodu trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, jednakże chodzi tu tylko o pomoc przyznawaną na zasadach określonych w przepisach ustawy o pomocy społecznej. W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż świadczenia wymienione w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 618) w sprawie Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej nie mogą być traktowane jako świadczenia uzyskane z pomocy społecznej, w związku z czym podlegają opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł i w związku z tym na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek sporządzenia rocznej informacji PIT-8C.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl postanowień art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 ust. 2 powołanej ustawy).

Ponadto, jak wynika z art. 7 pkt 12 powołanej ustawy, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego.

Zakres i tryb udzielania pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych, rodzinom tych osób określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej (Dz. U. Nr 69, poz. 618).

Jak wynika z postanowień tego rozporządzenia osobom zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych, a także ich rodzinom, pomocy udziela się do czasu otrzymania pomocy na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od dnia zwolnienia, chyba że konieczność przedłużenia tego okresu do 6 miesięcy wynika ze szczególnych okoliczności, takich jak choroba lub czasowa niezdolność do pracy (§ 4 ust. 2 ww. aktu normatywnego).

W myśl postanowień § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej środki tego Funduszu przeznacza się zgodnie z zatwierdzanym przez Ministra Sprawiedliwości rocznym planem finansowym w szczególności na:

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych należy wyjaśnić, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., zwanej dalej "ustawą", wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Przepis ten nie odwołuje się wprost do ustawy o pomocy społecznej, zatem obejmuje swą dyspozycją także świadczenia, których celem jest pomoc społeczna, przyznane na podstawie innych przepisów.

W konsekwencji świadczenia wypłacane osobom zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych na podstawie przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości nie podlegają opodatkowaniu, co wynika z postanowień art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 maja 2010 r. należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 16 sierpnia 2010 r. Nr ILPB1/415-605/10-2/TW, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji z dnia 16 sierpnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.