DD3/033/44/ILG/11/PK-338

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2010 r. Nr IBPBII/1/415-831/09/HK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych, jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 26 października 2009 r., uzupełniony w dniu 3 grudnia 2009 r. oraz w dniu 12 stycznia 2010 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca odprowadza na wyodrębnione konto ZFŚS odpis na fundusz socjalny zgodnie ze stanem zatrudnienia w zakładzie pracy. Na podstawie Regulaminu Działalności Socjalnej oraz umowy o świadczeniu usług socjalnych ze Spółką V z rocznego odpisu przekazuje Spółce V 30% środków na świadczenia socjalne pracowników (wczasy, kolonie, obozy, wycieczki, wypoczynek w dni wolne od pracy). Pozostałe 70% funduszu socjalnego zostaje w zakładzie pracy i zgodnie z Regulaminem Działalności Socjalnej przeznaczone jest na wczasy turystyczne, zapomogi, kolonie zdrowotne i kolonie śródroczne oraz bony towarowe.

W każdym przypadku podstawą otrzymania przez pracownika dofinansowania o określonej wysokości jest złożenie przez pracownika wniosku o dofinansowanie do wybranej przez siebie formy wypoczynku.

W zależności od wybranej przez siebie formy wypoczynku pracownik otrzymuje dofinansowanie w formie gotówki lub o kwotę dofinansowania pomniejszona jest wartość odpłatności za wybraną formę wypoczynku.

Dofinansowanie, zgodnie z Regulaminem Działalności Socjalnej Wnioskodawcy, przyznawane jest przez Spółkę V z przekazanych 30% środków na fundusz socjalny lub przyznawane jest przez Wnioskodawcę z pozostałej części funduszu socjalnego.

W uzupełnieniu wniosku o interpretację indywidualną wskazano, iż Wnioskodawca w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi, w Regulaminie Zakładowej Działalności Socjalnej ustala corocznie odpłatność między innymi za wczasy proponowane pracownikom przez spółkę V oraz wysokość dofinansowania. Dofinansowanie uzależnione jest od sytuacji finansowej pracownika, rodziny oraz ilości członków rodziny. Pracownik załatwia formalności związane z przydzieleniem wczasów w spółce V oraz wpłaca zaliczkę w wysokości 10% odpłatności. Odpłatność za wczasy pomniejszona o kwotę przyznanego dofinansowania potrącana jest ratalnie pracownikowi z jego wynagrodzenia za pracę, po otrzymaniu informacji o wysokości tej odpłatności od spółki V natomiast kwota dofinansowania na podstawie wykazu sporządzanego przez spółkę V doliczana jest jednorazowo do podstawy opodatkowania i jest od niej potrącana zaliczka na podatek. W sporadycznych wypadkach pracownicy wpłacają całość odpłatności ulgowej za wczasy w spółce V. Natomiast kwota dofinansowania doliczana jest jednorazowo do podstawy opodatkowania i jest od niej potrącana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, również po otrzymaniu w tym zakresie stosownej informacji. Pracownik ma także prawo do "zakupu" wczasów indywidualnie. Po dostarczeniu faktury do spółki V wystawionej przez firmę turystyczną na pracownika, pracownik ten otrzymuje zwrot należnego dofinansowania w formie gotówki. Wnioskodawca dokonuje potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przyznanego pracownikowi dofinansowania. Te same zasady obowiązują przy załatwianiu na rzecz dzieci pracowników kolonii i obozów turystycznych. Odpłatność ulgową za wycieczki i wypoczynek w dni wolne pracownik uiszcza w całości w spółce V, a Wnioskodawca potrąca z wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od dofinansowania zgodnie z ww. trybem postępowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy limit, o którym mowa w znowelizowanym art. 21 ust. 1 pkt 67 dotyczy wszystkich świadczeń z funduszu socjalnego lub funduszu związków zawodowych pozostających w ich dyspozycji (z wyłączeniem kwoty udzielonych zapomóg i dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 objętych oddzielnymi limitami).

Zdaniem Wnioskodawcy z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy wynika, że wolna od podatku jest wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez pracownika, finansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych pozostających w ich dyspozycji - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych, z zastrzeżeniem, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W związku z tym, że w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zdefiniowanych świadczeń rzeczowych lub świadczeń pieniężnych Wnioskodawca uważa, iż ze zwolnienia w ramach tego przepisu mogą korzystać wszystkie świadczenia z funduszy związków zawodowych lub funduszu socjalnego z wyłączeniem świadczeń zwolnionych lub objętych odrębnymi limitami opisanymi w ustawie, ponieważ dofinansowania do wczasów dla pracowników i ich rodzin tak samo jak wypłacone świadczenie za wczasy turystyczne jest świadczeniem pieniężnym sfinansowanym w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (spółka V w imieniu Wnioskodawcy). Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wyżej wymienione rodzaje form wypoczynku pracowników i ich rodzin są działalnością socjalną świadczoną przez pracodawcę.

Na podstawie zawartej umowy w sprawie zasad przekazywania i rozliczania środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawca z konta bankowego środków ZFŚS przekazuje równowartość 30% naliczonego odpisu spółce V na dofinansowanie do wypoczynku pracowników Wnioskodawcy i ich rodzin. Środki te przekazywane są przelewem na utworzony przez spółkę V dla tego celu rachunek bankowy. Niniejszą umową Wnioskodawca zatem upoważnił jedynie spółkę V do administrowania w jej zastępstwie środkami pieniężnymi w zakresie wydatków na świadczenia socjalne na rzecz swoich pracowników, zgodnie z zatwierdzonymi u Wnioskodawcy planami rzeczowo-finansowymi oraz Regulaminem Zakładowej Działalności Socjalnej. Stosownie natomiast do § 3 umowy na świadczoną usługę - administrowanie częścią przekazanego Funduszu Świadczeń Socjalnych, spółka V wystawia fakturę.

Spółka V jest Przedsiębiorstwem Usług Turystycznych, która dysponuje ośrodkami wczasowymi jak i prowadzi ustawową działalność turystyczną. Spółka V powstała wskutek wyodrębnienia z jednostki organizacyjnej Wnioskodawcy i przejęła pracowników zajmujących się działalnością socjalną w tym zakładzie.

Odmienna interpretacja zdaniem Wnioskodawcy spowodowałaby naruszenie jednej z naczelnych zasad prawa pracy jaką jest zasada "równych praw pracowników", tym bardziej, że źródłem bezpośredniego lub pośredniego dofinansowania do świadczeń socjalnych pracowników Wnioskodawcy i ich rodzin są te same środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Wnioskodawcy.

W świetle powyższego można uznać, że wartość dofinansowań przyznanych pracownikom do wczasów, wczasów turystycznych, wypoczynku w dni wolne od pracy podlega zwolnieniu opisanemu w art. 21 ust. 1 pkt 67 do wysokości limitu. W tym wypadku nie ma znaczenia forma dofinansowania ani instytucja, która to dofinansowanie przydziela.

Wnioskodawca nadmienia, że w powyższej sprawie nie wszczęto postępowania ani kontroli podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, wydał w dniu 21 stycznia 2010 r. interpretację indywidualną Nr IBPBII/1/415-831/09/HK uznającą stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w części dotyczącej świadczeń rzeczowych oraz świadczeń pieniężnych - za prawidłowe,

* w części dotyczącej świadczeń w postaci usług turystycznych - za nieprawidłowe.

Powyższe stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej podjął w oparciu o przytoczone brzmienie art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11, art. 12 oraz art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzając m.in., iż w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej świadczenia w postaci wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, które są organizowane przez Wnioskodawcę lub Spółkę V w imieniu Wnioskodawcy nie korzystają z ww. zwolnienia, ponieważ nie są świadczeniami rzeczowymi ani świadczeniami pieniężnymi. Przedmiotem świadczenia jest w takim przypadku usługa turystyczna nabyta przez pracodawcę za pośrednictwem Spółki V, która zajmuje się organizacją wypoczynku dokonując rozliczeń z Wnioskodawcą środków przekazanych na ten cel z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wartość tej usługi - w części finansowanej przez pracodawcę - Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu podlegającego opodatkowaniu i pobrać stosowną zaliczkę.

Z powyższego zwolnienia korzystają świadczenia pieniężne w postaci m.in. refundacji wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, pod warunkiem, że ich koszty ponoszą pracownicy, a następnie - zgodnie z zasadami zawartymi w treści regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązującego u Wnioskodawcy - są refundowane przez Wnioskodawcę lub działającą w imieniu Wnioskodawcy Spółkę V.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w części dotyczącej świadczeń rzeczowych oraz świadczeń pieniężnych stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej świadczeń w postaci usług turystycznych stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynęła skarga na interpretację indywidualną z dnia 21 stycznia 2010 r. Nr IBPBII/1/415-831/09/HK.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 10 maja 2010 r. sygn. akt I SA/GI 422/10 odrzucił skargę Wnioskodawcy na przedmiotową interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest zgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej "ustawą".

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy należy zaliczyć zarówno pieniądze jak i wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter rzeczowy lub pieniężny,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników lub dokonanie dofinansowania do wycieczki ma charakter pieniężny. Zatem dofinansowanie do wycieczki wykupionej przez pracodawcę czy też dofinansowanie do innych form wypoczynku pracownika (np. wczasy turystyczne, wypoczynek w dni wolne od pracy) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, z tym że do kwoty 380 zł zwolnione jest z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Brak jest bowiem uzasadnienia dla różnicowania pod względem podatkowym dofinansowania otrzymanego przez pracownika od pracodawcy w zależności od podmiotu dokonującego zakupu wycieczki czy wczasów. Powyższa kwota obejmuje wartość wszystkich rzeczowych i pieniężnych świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 otrzymanych przez pracownika w skali całego roku podatkowego.

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 stycznia 2010 r. Nr IBPBII/1/415-831/09/HK.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.