DD3/033/298/OBQ/14/RD-95918

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2013 r. Nr ITPB2/415-121/13/DSZ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko W. Sp. z o.o. (Wnioskodawca), przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca, prowadzi działalność polegającą na rozwijaniu projektów farm wiatrowych. W ramach czynności związanych z budową farm, Wnioskodawca zobowiązany jest do przygotowania stosownych przyłączy oraz kabli przesyłowych - urządzeń infrastruktury technicznej w rozumieniu art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Celem zapewnienia możliwości posadowienia kabli, Wnioskodawca zawiera z właścicielami gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez które przebiegać będzie linia przesyłowa umowy służebności przesyłu (umowy).

W ramach umów, osoby fizyczne - właściciele działek - ustanawiają odpłatną i ograniczoną w czasie służebność przesyłu na rzecz Wnioskodawcy, w ramach której zapewnia się Wnioskodawcy prawo stałego i niezakłóconego dostępu do nieruchomości w celu wybudowania i eksploatacji wielordzeniowych sieci kablowych, energetycznych, komunikacyjnych i teletechnicznych oraz prawo całodobowego, niezakłóconego dostępu do powyższych sieci, w szczególności w celu wykonywania czynności związanych z transportem, instalacją, eksploatacją, naprawą, konserwacją i modernizacją podziemnych sieci oraz podziemnych urządzeń technicznych.

W ramach umów, właściciele zobowiązują się także do powstrzymywania od wznoszenia trwałej zabudowy oraz od nasadzania drzew oraz krzewów w obszarze 3 metrów od osi sieci.

Zgodnie z zapisami umowy, Wnioskodawca ma prawo korzystania ze służebności w okresie prowadzenia robót budowlanych i eksploatacji przez następne 30 lat, licząc od dnia uruchomienia farmy wiatrowej.

W zamian za powyższe uprawnienia przyznane mocą umowy, Wnioskodawca zobowiązuje się zapłacić właścicielowi gruntu jednorazowe łączne wynagrodzenie, które wypłacane ma być w dwóch ratach. Pierwsza część wynagrodzenia płatna jest w terminie 21 dni od podpisania umowy. Pozostała część wynagrodzenia wypłacona zostanie w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia budowy sieci kablowych na nieruchomości, przy czym druga część wynagrodzenia nie będzie należna, jeśli Wnioskodawca podejmie decyzję o rezygnacji z budowy farmy wiatrowej.

Zgodnie z zapisami umowy, przyznane właścicielowi gruntu wynagrodzenie obejmuje także rekompensatę za wszelkie ewentualne szkody jakie właściciel poniesie na skutek robót ziemnych i prac instalacyjnych w trakcie budowy sieci kablowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy kwoty wypłacane na mocy umowy korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też wynagrodzenie to nie podlega przedmiotowemu zwolnieniu, w związku z czym właściciele gruntu powinni odprowadzić podatek od otrzymanych kwot a Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest pobrać od wypłacanych kwot zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wydać właścicielom gruntów PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej należności przekazywane za ustanowienie służebności przesyłu oraz za wszelkie ewentualne szkody powstałe na skutek robót ziemnych i prac instalacyjnych w trakcie budowy sieci kablowych mieszczą się w ramach opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia przedmiotowego. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W ocenie Wnioskodawcy, przekazywane w ramach umowy kwoty spełniają wszelkie przesłanki zawarte w przywołanym przepisie:

* kwoty te wypłacane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących na objętych umowami gruntach działalności gospodarczej,

* przedmiotowe grunty wchodzą w skład gospodarstwa rolnego,

* Wnioskodawca jest uprawniony do prowadzenia inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

* sieć, której dotyczy służebność, mieści się w zawartej w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami definicji (zgodnie z tym przepisem, za budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych),

Przedmiotowe należności wypłacane będą w zamian za ustanowienie służebności oraz jako rekompensata za szkody wyrządzone w trakcie procesu budowlanego w trakcie układania sieci przesyłowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższego, zasadnicza część przesłanek zawartych w przywołanym przepisie wydaje się jasna i jednoznaczna. Szerszej analizy wymagać może jedynie ostatnia przesłanka w zakresie, w jakim dotyczy służebności - art. 21 ust. 1 pkt 120 odnosi się bowiem wprost do odszkodowania za ustanowienie służebności gruntowej, podczas gdy w ramach umowy strony należną właścicielom kwotę określają mianem "wynagrodzenia", sama zaś umowa ustanawia służebność przesyłu, a nie nazywa jej literalnie służebnością gruntową.

Powyższa rozbieżność, jak zauważa Wnioskodawca, nie może jednak przekreślać możliwości skorzystania ze zwolnienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy. Zarówno bowiem fakt określenia należności mianem "wynagrodzenia" jak i ustanowienie służebności przesyłu zamiast służebności gruntowej nie mają wpływu na podatkową kwalifikację świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności rozważyć należy, czy określenie należności właściciela mianem "wynagrodzenia" może mieć jakikolwiek wpływ na zastosowanie zwolnienia. Wnioskodawcy uważa, iż odmienność w zakresie nazwy przyjętej przez strony dla określenia świadczenia (np. odszkodowania) nie decyduje o sposobie opodatkowania należności - jest to bowiem wyłącznie kwestia konwencji językowej przyjętej przez strony. Nadanie świadczeniu takiej, a nie innej nazwy nie może mieć przecież wpływu na podatkową kwalifikację samej należności, zwłaszcza, iż istota świadczenia pozostaje taka sama - jest to bowiem wypłata mająca stanowić rekompensatę za szkody odniesione w związki ze służebnością i procesem inwestycyjnym na gruncie rolnym.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 czerwca 2010 r. (II FSK 88/10) zaprezentował identyczne stanowisko. W ocenie Sądu, istotny w tej kwestii jest fakt, iż przepisy Kodeksu cywilnego nie regulują bliżej kwestii rozliczania służebności, poza wskazaniem, że służebność może być odpłatna lub nieodpłatna. Można zatem przyjąć, iż świadczenie należne za ustanowienie służebności nie zostało jednoznacznie przez ustawodawcę nazwane.

Ponadto, zdaniem NSA, uwzględniając fakt, iż to świadczenie nazwane w ustawie podatkowej "odszkodowaniem" ma być wypłacone "na podstawie wyroków sądowych" i zawartych umów (ugód), uznać należy, że zarówno w wyroku, a zwłaszcza w umowie zawartej przez osobę fizyczną z przedsiębiorcą realizującym inwestycję liniową takie świadczenie może być nazwane w różny sposób, np. jako ekwiwalent, wynagrodzenie, odszkodowanie, zapłata, należność itp.

Jak wskazał NSA, niezależnie od sposobu nazwania w umowie świadczenia pieniężnego, przy zwolnieniu podatkowym należy ustalać materialną istotę tego świadczenia. Co oznacza, iż przez odszkodowanie (w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wypłacone z tytułu ustanowienia służebności gruntowej rozumieć należy świadczenie pieniężne (wynagrodzenie) otrzymane przez osobę fizyczną będącą posiadaczem gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, stanowiące odszkodowanie, czyli rekompensatę (ekwiwalent) za ograniczenie swojego prawa własności takich gruntów na rzecz przedsiębiorcy realizującego inwestycję liniową. Takie wynagrodzenie stanowi odszkodowanie, tyle że ustalane szacunkowo, "z góry" i ma rekompensować szkody, jakie ponosi właściciel w wyniku realizacji inwestycji sieciowej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy stwierdzić należy, że samo określenie należności właściciela gruntu "wynagrodzeniem" nie może mieć wpływu na podatkową kwalifikację wypłacanego mu świadczenia i nie przekreśla możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - termin "odszkodowanie" określony w tym przepisie zawiera w sobie bowiem wszelkie formy rekompensaty za ustanowienie służebności, czy też za zniszczenia powstałe w wyniku prowadzenia prac przez inwestora.

W następnej kolejności, według Wnioskodawcy, rozważenia wymaga, czy fakt, iż przywołany wyżej przepis odwołuje się wyraźnie do służebności gruntowej przekreśla możliwość skorzystania ze zwolnienia w razie ustanowienia służebności przesyłu. Zdaniem Wnioskodawcy, na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej - służebność przesyłu jako szczególna forma służebności gruntowej mieści się bowiem w zakresie przedmiotowym zwolnienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku przedsiębiorstwa zajmującego się produkcją, czy przesyłem energii elektrycznej, albo też prowadzącego budowę infrastruktury technicznej, bardziej właściwym jest ustanowienie służebności przesyłu i taką też służebność nabywać będzie spółka w ramach zawieranych umów. Z racjonalnego punktu widzenia zakres zwolnienia powinien zatem mieć zastosowanie przede wszystkim do służebności przesyłu, a to, iż literalnie przepis ten stanowi o służebności gruntowej, jest przede wszystkim wynikiem uwarunkowań historycznych, związanych z momentem implementacji przepisów o służebności przesyłu do Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca podkreśla, iż powyższe stanowisko w pełni podziela Naczelny Sąd Administracyjny jak również Wojewódzkie Sądy Administracyjne (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2012 r. I SA/Gd 1003/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15 listopada 2012 r. I SA/Rz 942/12).

W ocenie NSA (wyrok z dnia 1 czerwca 2010 r. II FSK 88/10, wyrok z dnia 29 września 2011 r. II FSK 654/10), przy interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy należy odwołać się do wykładni historycznej, celowościowej oraz systemowej zewnętrznej, a nie tylko opierać się na wykładni literalnej. Wynika to z okoliczności wprowadzenia tego przepisu (wprowadzony mocą ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw) - w tamtym czasie jedyną formą zapewnienia podmiotom wznoszącym i eksploatującym infrastrukturę przesyłową dostępu do gruntów była bowiem instytucja służebności gruntowej - bazując na wytycznych uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2003 r. III CZP 79/02 (OSNC 2003/11/142) dopuszczano wówczas możliwość ustanawiania służebności gruntowej w związku z budową urządzeń infrastruktury technicznej. Zatem, w czasie implementowania zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy, zasadne było odwołanie się do pojęcia "służebności gruntowej", bowiem do 3 sierpnia 2008 r. (kiedy to w Kodeksie cywilnym pojawiły się przepisy kreujące służebność przesyłu), była to jedyna znana wówczas forma służebności, z której skorzystać mogli przedsiębiorcy zajmujący się budową infrastruktury technicznej.

Odniesienie w przepisie statuującym zwolnienie przedmiotowe wyłącznie do służebności gruntowej ma zatem swe wyraźne uzasadnienie historyczne - na dzień implementacji tego zwolnienia, jedyną znaną instytucją prawa rzeczowego stosowaną przez przedsiębiorstwa przesyłowe w relacjach z właścicielami gruntów była służebność gruntowa. Dopiero później, t.j. od dnia 3 sierpnia 2008 r. w ramach ograniczonych praw rzeczowych ze służebności gruntowej wyewoluowała służebność przesyłu, która, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny, stanowi rodzaj służebności gruntowej.

Wnioskodawca zwraca uwagę na okoliczności wprowadzenia regulacji o służebności przesyłu, gdyż mają one kluczowe znaczenie przy interpretacji przedmiotowego zwolnienia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z rządowego uzasadnienia projektu ustawy z 30 maja 2008 r. wynika w sposób jednoznaczny, że konieczność wprowadzenia do przepisów Kodeksu cywilnego unormowań dotyczących służebności przesyłu była podyktowana potrzebą jednoznacznego ustawowego uregulowania tej problematyki, wobec istniejących w tamtym czasie wątpliwości prawnych wynikających z niedostosowania przepisów o służebności gruntowej do omawianych inwestycji "liniowych".

W opinii Wnioskodawcy można więc stwierdzić, że celem zmian w Kodeksie cywilnym prowadzących do wprowadzenia przepisów o służebności przesyłu było uporządkowanie tej problematyki, co było konieczne także z uwagi na obowiązującą zasadę numerus clausus ograniczonych praw rzeczowych. Ustanowienie nowego rodzaju służebności odnoszącej się do inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej wychodziło więc naprzeciw potrzebom gospodarczym i w sposób ustawowy regulowało istniejącą już, zapoczątkowaną uchwałą SN z 17 stycznia 2003 r., praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji.

Wprowadzenie nowej instytucji - służebności przesyłu - w Kodeksie cywilnym oznacza, że z dniem wejścia nowych regulacji w życie (tekst jedn.: od 3 sierpnia 2008 r.) nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla budowy urządzeń przesyłowych, lecz jedynie służebności przesyłu, stanowiącej odmianę służebności gruntowej. Według Wnioskodawcy, istotą tej służebności jest również (jak w przypadku wcześniej stosowanej służebności gruntowej) ograniczenie prawa własności właściciela nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza realizować inwestycję dotyczącą budowy urządzeń infrastruktury technicznej, lub który użytkuje takie urządzenia.

Biorąc zatem pod uwagę cel wprowadzanych do Kodeksu cywilnego w 2008 r. zmian, Wnioskodawca zauważa, że zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu nie zmieniło ani celu ani treści tych służebności, zapewniło jedynie możliwość wyraźnego odniesienia się do regulacji bardziej odpowiadającej wymogom gospodarczym. W Jego opinii istota obu instytucji jest bowiem ta sama - umożliwienie trwałego dostępu do gruntu podmiotowi budującemu, bądź zarządzającemu budowlą liniową.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż treść art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, choć literalnie odwołuje się do służebności gruntowej, to jednak obejmuje swym zakresem także i służebności przesyłu. Gdyby przyjąć, że pod dniu wejścia w życie nowych regulacji Kodeksu cywilnego statuujących służebność przesyłu (czyli od 3 sierpnia 2008 r.) zwolnienie odnosi się wyłącznie do służebności gruntowych, to oczywistym jest, że przy uwzględnieniu innych kryteriów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie to przestałoby istnieć - od 3 sierpnia 2008 r. Służebności gruntowej w opisanych w zwolnieniu okolicznościach nie można już bowiem, w stosunku do inwestycji przesyłowych, ustanowić. Taka wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f., jako sprzeczna z zasadą racjonalnego ustawodawcy, nie mogła by się, według Wnioskodawcy, ostać.

Jak wskazał NSA w przywołanym wyżej wyroku, "pozostawienie po 2 sierpnia 2008 r. omawianego przepisu ustawy podatkowej w niezmienionym brzmieniu należy więc interpretować jako brak zamiaru ustawodawcy do wyeliminowania przedmiotowego zwolnienia podatkowego, a zatem także i z tego powodu, stwierdzając, że wykładnia literalna tego przepisu prowadzi do niedających się zaakceptować w państwie prawa wniosków, przy uwzględnieniu wykładni historycznej i funkcjonalnej, uznać należy, że po tej dacie zwolnienie to odnosi się do ustanawianych służebności przesyłu. W ocenie sądu, stanowisko takie nie prowadzi do rozszerzenia zakresu pojęciowego interpretowanego przepisu, bowiem mimo zmiany nazwy ustanawianej służebności, przepisem tym nadal objęte są te same desygnaty - nie została więc naruszona zasada ścisłej interpretacji przepisów podatkowych".

Wnioskodawca podkreśla, iż przedmiotowy przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych był już po 2 sierpnia 2008 r. (zatem po dniu wejścia w życie nowelizacji Kodeksu cywilnego implementującej przepisy o służebności) zmieniany przez ustawodawcę - z dniem 1 stycznia 2009 r. Rozszerzono zakres przedmiotowego zwolnienia także na "inwestycje dotyczące budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej". Jak wskazuje w uzasadnieniu przywołanego wyroku NSA, również w związku z tą zmianą ww. ustawy nie sposób uznać, że racjonalny ustawodawca rozszerza sytuacje objęte zwolnieniem podatkowym, mając świadomość, że zasadnicza część tego przepisu (w zakresie dotyczącym służebności gruntowych) stała się przepisem martwym, bowiem praktycznie przestała obowiązywać wskutek dodania do Kodeksu cywilnego przepisów o służebności przesyłu i mimo tego nie dokonuje wykreślenia tego punktu z ustawy podatkowej, czy też nie dokonuje jego korekty poprzez wyraźne odniesienie do instytucji służebności przesyłu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy znajduje w pełni zastosowanie do kwot wypłacanych w ramach opisanej w niniejszym wniosku umowy, a w konsekwencji, Wnioskodawca, jako płatnik, nie ma obowiązku pobrania zaliczki na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też sporządzenia zeznania PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Moment powstania przychodu określa art. 11 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

- w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Wskazać należy, iż cytowane wyżej zwolnienie przedmiotowe zawiera kilka warunków, których jednoczesne spełnienie uprawnia do jego stosowania. Zwolnieniem objęte są odszkodowania wypłacone na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, m.in. z tytułu ustanowienia służebności gruntowej w związku z budową na tych gruntach urządzeń infrastruktury technicznej, przez którą rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych, a także budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów jej rafinacji.

Na tle stosowania art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy dochodziło do sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi, rozstrzyganych przez sądy administracyjne. W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane jest stanowisko, w myśl którego zwolnienie, dotyczące odszkodowania za ustanowienie służebności gruntowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy, odnosi się także do wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu (wyrok NSA: z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 3050/11, z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2131/11, z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 88/10 oraz z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt II FSK 654/10).

Mając na uwadze fakt, iż powyższe stanowisko odzwierciedla jednolitą i utrwaloną linię orzecznictwa w przedmiotowej kwestii, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, Minister Finansów wydał w dniu 21 maja 2014 r. interpretację ogólną (pismo Nr DD3/033/126/CRS/14/RD-466264/14), w której zaakceptował przedstawioną w tym orzecznictwie wykładnię art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy.

Stąd też na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy, wolne od podatku dochodowego jest wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu ustanowienia służebności gruntowej (służebności przesyłu) w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

W świetle powyższego, wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę z tytułu ustanowienia służebności przesyłu, obejmujące także rekompensatę za wszelkie ewentualne szkody jakie poniesie właściciel nieruchomości na skutek robót ziemnych i prac instalacyjnych w trakcie budowy sieci kablowych, na gruncie wchodzącym w skład gospodarstwa rolnego korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz wystawiania PIT-8C w odniesieniu do dokonanych wypłat.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 26 kwietnia 2013 r. Nr ITPB2/415-121/13/DSZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.