DD3/033/26/KDJ/12/PK-695

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2012 r. Nr IBPBII/1/415-861/11/BJ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 5 października 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu, jest nieprawidłowe.

Dnia 5 stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając - na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 5 października 2011 r., w którym przedstawiono zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie ze statutem Wojewódzki Urząd Pracy (WUP) jest jednostką budżetową samorządu województwa nieposiadającą osobowości prawnej, wykonującą zadania określone w art. 8 ustawy z dnia 20 kwietna 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 14 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy. Na realizację ustawowych zadań w zakresie polityki rynku pracy WUP otrzymuje środki z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Otrzymane środki Funduszu Pracy WUP przeznacza m.in. na finansowanie kosztów szkoleń pracowników WUP oraz częściowe pokrycie kosztów szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy (PUP). Na początku każdego roku dyrektorzy PUP ustalają jakie szkolenia i dla jakich pracowników będą częściowo finansowane ze środków Funduszu Pracy będących w dyspozycji WUP. Na podstawie powyższych ustaleń zawierane są porozumienia pomiędzy dyrektorem WUP i dyrektorami PUP określające tematykę szkoleń oraz zasady ich finansowania. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników potrzebnych do wykonywania pracy.

Następnie WUP organizuje przedmiotowe szkolenia lub zleca to firmie zewnętrznej. Dyrektorzy PUP bądź sami w nich uczestniczą bądź kierują na nie swoich pracowników. Koszty szkolenia ponosi WUP a następnie są refundowane w 50% przez Powiatowe Urzędy Pracy. Organizacja szkoleń może obejmować m.in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Jakie konsekwencje w podatku dochodowym od osób fizycznych wywołuje uczestnictwo w kilkudniowym bądź jednodniowym szkoleniu organizowanym przez WUP w celu realizacji zadań wynikających z ustawy o promocji zatrudnienia finansowanym ze środków Funduszu Pracy dla pracowników PUP.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty szkoleń pracowników PUP są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych z tytułu: szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych - otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z definicją określoną w art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przez szkolenie rozumie się pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Charakter szkoleń organizowanych przez WUP dla pracowników PUP odpowiada powyższej definicji.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż ze względu na fakt, iż ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej, to tym samym definicja "szkolenia" zawarta w tej ustawie dotyczy wyłącznie szkoleń przeznaczonych dla osób bezrobotnych.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż pracownicy PUP uzyskają nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniu. W konsekwencji, powstaje po ich stronie przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego, jeżeli szkolenie wiąże się z podróżą, zastosować można zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b tejże ustawy. Wartość przedmiotowych szkoleń nie podlega natomiast zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą".

Jak wskazano we wniosku, na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy należy do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy. Wojewódzkie Urzędy Pracy (WUP) otrzymują środki na realizację ustawowych zadań w tym zakresie z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Z otrzymanych środków z Funduszu Pracy WUP finansuje koszty szkoleń pracowników WUP oraz częściowo pokrywa koszty szkoleń pracowników Powiatowych Urzędów Pracy (PUP). Dyrektorzy PUP ustalają jakie szkolenia i dla jakich pracowników będą częściowo finansowane ze środków funduszu Pracy będących w dyspozycji WUP. Następnie dyrektorzy WUP i PUP zawierają porozumienia określające tematykę szkoleń oraz zasady ich finansowania. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników potrzebnych do wykonywania pracy. WUP organizacje przedmiotowe szkolenia bądź zleca ich organizacje firmie zewnętrznej. Uczestnikami tych szkoleń są albo dyrektorzy PUP albo skierowani przez nich pracownicy PUP. Koszty szkolenia ponosi pierwotnie WUP, a następnie są one refundowane w 50% przez PUP. Organizacja szkoleń może obejmować m.in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych należy zauważyć, iż na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 5, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenia w postaci szkoleń dla pracowników PUP korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych, otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Należy zauważyć, iż ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. Przepisy tej ustawy mają zastosowanie zarówno do obywateli polskich poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową za granicą u pracodawców zagranicznych, jak i cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. A zatem adresatem postanowień tej ustawy są przede wszystkim osoby bezrobotne i poszukujące pracy. Stąd też, przywołana przez Wnioskodawcę definicja szkolenia, określona w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którą pojęcie szkolenia oznacza pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia, obejmuje wyłącznie szkolenia osób bezrobotnych lub poszukujących pracy. W konsekwencji, za prawidłowe nie można uznać stanowiska Wnioskodawcy, który uznał, iż charakter szkoleń organizowanych przez WUP dla pracowników PUP odpowiada powyższej definicji.

Nie sposób również zgodzić się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który stwierdził, iż udział w szkoleniu pracowników powiatowych urzędów pracy będzie dla nich równoznaczny z uzyskaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, zakwalifikowanego do innych źródeł, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy, do którego, jeżeli szkolenie wiąże się z podróżą, zastosować można zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy.

Należy bowiem zauważyć, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Powyższy przepis zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami, na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowym przypadku, odrębnymi przepisami są zarówno regulacje ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przewidujące m.in. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia, jak i przepisy ustawy - Kodeks pracy (Rozdział III Kwalifikacje zawodowe pracowników w Dziale IV Obowiązki pracodawcy i pracownika).

Stosownie do postanowień art. 103¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Udział pracowników w szkoleniach organizowanych z inicjatywy pracodawcy wypełnia przesłanki definicji podnoszenia kwalifikacji zawodowych, określonej w przepisach prawa pracy. A zatem zarówno uczestnictwo w szkoleniach organizowanych przez WUP dla pracowników WUP z inicjatywy pracodawcy (WUP), jak również dla pracowników PUP z inicjatywy pracodawcy (PUP), mieści się w dyspozycji tej regulacji.

W konsekwencji, wartość świadczeń nieodpłatnych przyznanych przez pracodawcę w związku z udziałem pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów zatrudnienia w szkoleniach, korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy.

Skoro do przyznanych przez pracodawcę świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników ustawodawca przewidział zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, to nie mogą one równocześnie korzystać z innego zwolnienia przedmiotowego, w tym przywołanego przez Wnioskodawcę - art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 5 października 2011 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 stycznia 2012 r. Nr IBPBII/1/415-861/11/BJ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmiana Interpretacji Indywidualnej dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.