DD3/033/152/IMD/08/DD-1156

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2008 r. Nr IPPB2/415-547/08-4/MG, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 25 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów przejazdów przysługujących żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 10 kwietnia 2008 r. Nr IPPB2/415-547/08-2/MG wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 8 maja 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.) żołnierzowi z tytułu przeniesienia służbowego przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę. Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu członków rodziny w przypadku gdy nie przesiedlili się oni wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Wysokość dodatku określona została w § 7a ust. 2 powołanego rozporządzenia, w którym określono, że dodatek przysługuje w dniach wykonywania zadań służbowych, w wysokości diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Zgodnie z § 3 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, żołnierzowi przeniesionemu służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości udokumentowanej imiennym biletem miesięcznym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego. W przypadku nieprzedłożenia biletu, żołnierz otrzymuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, przewidzianego dla najkrótszej odległości pomiędzy stacją (przystankiem), najbliższą miejscu zamieszkania, a stacją (przystankiem) najbliższą miejscu pełnienia służby - za każdy dzień wykonywania zadań służbowych w nowym miejscu pełnienia służby.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy omawiany dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdów winny być wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy omawiany dodatek za rozłąkę winien być wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.). Natomiast zwrot kosztów przejazdu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* dodatku za rozłąkę uznał za nieprawidłowe i stwierdził, że ustawodawca prawo do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnił od charakteru przeniesienia, wskazując, iż ma ono zastosowanie do pracowników przeniesionych czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe,

* zwrotu kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem uznał za nieprawidłowe i stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie należności z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, a także ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, jako kwoty należne z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego są objęte dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.), żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.), z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Zgodnie z § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Dodatek ten nie przysługuje (§ 7a ust. 3 powołanego rozporządzenia):

Natomiast stosownie do postanowień art. 37 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie należy zatem rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do żołnierza zawodowego można mówić o "czasowym przeniesieniu", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tekst jedn.: wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu. Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tych względów stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu kosztów przejazdu z miejsca pełnienia służby i z powrotem Minister Finansów wyjaśnia co następuje.

Z postanowień § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe, wydanego na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych wynika, iż:

* żołnierzowi przeniesionemu służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości udokumentowanej imiennym biletem miesięcznym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego,

* w przypadku nieprzedłożenia biletu, albo odbywania dojazdów innym środkiem transportu niż publiczny żołnierz otrzymuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 75% ceny imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, ustalonej na podstawie tabeli opłat za bilety odcinkowe miesięczne imienne według taryfy normalnej na przejazdy (tam i z powrotem), na odległość 100 km

Natomiast w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniono od podatku dochodowego zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Jak wykazano powyżej rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej zostało wydane na podstawie ustawowego upoważnienia, należy zatem stwierdzić, iż wartość świadczenia, otrzymana na podstawie § 3 ust. 3 lub 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe, korzysta ze zwolnienia na postawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 powołanej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 marca 2008 r. i uzupełnionym w dniu 8 maja 2008 r. należy uznać za prawidłowe w zakresie dodatku za rozłąkę oraz za nieprawidłowe w odniesieniu do zwrotu kosztów przejazdu.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 czerwca 2008 r. Nr IPPB2/415-547/08-4/MG, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji z dnia 23 czerwca 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.