DD3/033/135/IMD/08/DD-1139

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2008 r. Nr IPPB2/415-914/08-2/AS wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 czerwca 2008 r., jest nieprawidłowe.

Dnia 11 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając - na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 11 czerwca 2008 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wypłaca na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.) żołnierzom zawodowym następujące należności:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy należności wypłacone żołnierzom zawodowym na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe, tj. dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdu i ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu stanowią przychód żołnierza z tytułu stosunku służbowego i podlegają opodatkowaniu, czy też mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 i 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdów i ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów wypłacane na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe, nie są objęte zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 i 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2008 r. IPPB2/415-914/08-2/AS uznał, że:

* kwota dodatku za rozłąkę wypłacana żołnierzom zawodowym przeniesionym do nowego miejsca pełnienia służby podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile żołnierze zawodowi otrzymujący dodatek za rozłąkę, są przeniesieni czasowo do nowego miejsca pełnienia służby,

* wypłacany żołnierzom zawodowym zwrot kosztów przejazdów lub ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.), z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Zgodnie z § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Dodatek ten nie przysługuje (§ 7a ust. 3 powołanego rozporządzenia):

Jak wynika z postanowień art. 37 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

Wymaga zatem rozstrzygnięcia kwestia, czy w odniesieniu do żołnierza zawodowego można mówić o "czasowym przeniesieniu", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tekst jedn.: wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu. Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu kosztów przejazdu z miejsca pełnienia służby i z powrotem Minister Finansów wyjaśnia co następuje.

Z postanowień § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe, wydanego na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych wynika, iż:

* żołnierzowi przeniesionemu służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości udokumentowanej imiennym biletem miesięcznym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego,

* w przypadku nieprzedłożenia biletu, albo odbywania dojazdów innym środkiem transportu niż publiczny żołnierz otrzymuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 75% ceny imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, ustalonej na podstawie tabeli opłat za bilety odcinkowe miesięczne imienne według taryfy normalnej na przejazdy (tam i z powrotem), na odległość 100 km

Natomiast w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniono od podatku dochodowego zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Jak wykazano powyżej rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej zostało wydane na podstawie ustawowego upoważnienia, należy zatem stwierdzić, iż wartość świadczenia, otrzymana na podstawie § 3 ust. 3 lub 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 powołanej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 czerwca 2008 r., należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2008 r. IPPB2/415-914/08-2/AS, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.