DD3/033/13/MCA/10/PK-1481/2009 - Możliwość odliczenia od podstawy obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wydatków poniesionych na rehabilitację niepełnosprawnej córki podatnika.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 marca 2010 r. Ministerstwo Finansów DD3/033/13/MCA/10/PK-1481/2009 Możliwość odliczenia od podstawy obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wydatków poniesionych na rehabilitację niepełnosprawnej córki podatnika.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną z dnia 23 czerwca 2009 r., Nr ILPB2/415-323/09-2/ES, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów, uznającą za nieprawidłowe stanowisko Pana W.O. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości korzystania z ulgi rehabilitacyjnej, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 30 marca 2009 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (uzyskuje przychody ze stosunku pracy) i ma na utrzymaniu małoletnią niepełnosprawną córkę, na rzecz której na mocy wyroku sądu płaci alimenty-rentę rodzinną w wysokości 2.500 zł miesięcznie. W 2007 r. łączna kwota alimentów otrzymanych przez niepełnosprawną córkę Wnioskodawcy przekroczyła sumę 10.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: czy w świetle art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca był uprawniony do pomniejszenia dochodu uzyskanego w 2007 r. o wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, poniesione na rzecz niepełnosprawnej córki znajdującej się na Jego utrzymaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy takie prawo mu przysługuje, co zostało uzasadnione w następujący sposób.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Warunki dotyczące ulgi rehabilitacyjnej określają przepisy zawarte w art. 26 ust. 7a-7d i 7g. Stosownie do art. 26 ust. 7e ustawy, ww. przepisy stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne, o ile w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Z treści art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że prawo stosowania określonych tam ulg uzależnione jest od ustalenia, czy określona osoba niepełnosprawna pozostaje na utrzymaniu podatnika. Podatnik zobowiązany jest do łożenia na rzecz swej niepełnosprawnej córki alimenty w wysokości określonej wyrokiem sądu.

Obowiązek alimentacyjny jest to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania - art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jego konkretyzacją jest art. 133 § 1 tej ustawy stanowiący o tym, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Skoro zatem ww. przepis art. 26 ust. 7e uzależnia stosowanie ulgi rehabilitacyjnej od pozostawania niepełnosprawnego dziecka na utrzymaniu podatnika, to dochód, o którym mówi ten przepis nie może dotyczyć wypłacanych przez podatnika na rzecz tego dziecka alimentów, ponieważ są one formą utrzymania dziecka przez podatnika.

Interpretacja tego przepisu, w taki sposób iż prawo do stosowania ulgi rehabilitacyjnej w takim wypadku uzależnione byłoby od tego czy utrzymanie dziecka przyjmuje charakter świadczenia na jego rzecz alimentów czy też inną formę, byłaby sprzeczna z zasadami konstytucyjnymi przede wszystkim z art. 32 Konstytucji RP, który statuuje równość obywateli wobec prawa. Należałoby wtedy przyjąć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych różnie traktuje rodziców, którzy utrzymują dzieci niepełnosprawne, pozostając w małżeństwie i mieszkając wspólnie łożą na dziecko nawet całość swych dochodów w kwotach przekraczających rocznie sumę 9.120 zł - od rodziców którzy z przyczyn życiowych pozostają od dzieci tych odseparowani i utrzymują je w formie alimentów w takich samych kwotach. Analogiczny pogląd wyraził WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 14 października 2008 r., I SA/Po 997/08 w sprawie ze skargi Wnioskodawcy na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

W interpretacji z dnia 23 czerwca 2009 r., Nr ILPB2/415-323/09-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu prawnym oceny stanowiska Wnioskodawcy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu odwołał się do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji zawartej w ust. 7e tego artykułu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż świadczenie w postaci alimentów-renty stanowi dochód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zauważył, iż wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej przejawiającej się w powszechności oraz równości opodatkowania. Z uwagi na wyjątkowy charakter ulg i zwolnień przedmiotowych ich stosownie nie może być dokonywane w drodze wykładni rozszerzającej.

W świetle powyższego, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od dochodu uzyskanego w 2007 r. wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesionych w związku z niepełnosprawnością małoletniej córki będącej na jego utrzymaniu, gdyż kwota dochodów osiągnięta przez córkę przekroczyła w 2007 r. kwotę limitowaną, czyli 9.120 zł.

Wnioskodawca został pouczony o przysługującym prawie do wniesienia skargi na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego.

Po przeanalizowaniu akt sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Jak słusznie zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przepisy dotyczące ulg oraz zwolnień podatkowych mają charakter szczególny.

W konsekwencji, ich stosowanie nie może odbywać się ani w drodze wykładni rozszerzającej ani zawężającej.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem podlegają wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Warunki oraz zasady korzystania z przedmiotowej ulgi określają dalsze ustępy tego artykułu, tj. ust. 7a, 7b, 7c, 7d, 7e, 7f, 7g oraz ust. 13a.

Zgodnie z brzmieniem ust. 7e w art. 26 ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Definicję dochodów zawiera art. 9 ust. 2 ustawy. Przepis ten stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., alimenty na rzecz dziecka są dochodem w rozumieniu przepisów ustawy, kwalifikowanym do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy (w przypadku renty rodzinnej źródłem przychodu jest art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy). Przy czym z uwagi na postanowienia art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podlegają wyłącznie dochody z tytułu alimentów inne niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy (odmienne zasady obowiązywały do końca 2006 r. kiedy alimenty na rzecz dzieci nie stanowiły żadnego źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych; w konsekwencji, ich otrzymanie było równoznaczne z nieuzyskiwaniem dochodów w rozumieniu przepisów ustawy).

Powyższe nie zmienia faktu, iż alimentów (renty rodzinnej) na rzecz małoletniego dziecka nie można utożsamiać z dochodem małoletniego. Z uwagi bowiem na brak lub ograniczone zdolności do czynności prawnych małoletniego dziecka dochód w postaci alimentów (renty rodzinnej) na jego rzecz wypłacany jest na ręce przedstawiciela ustawowego dziecka.

W konsekwencji, alimenty-renta rodzinna jakie Wnioskodawca płaci na rzecz małoletniej córki nie stanowią dochodu córki lecz osoby uprawnionej do ich odbioru. Tym samym nie mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości dochodów, o których mowa w art. 26 ust. 7e ustawy. A to oznacza, iż córka Wnioskodawcy nie uzyskała dochodów, które pozbawiałyby Wnioskodawcę prawa do ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 23 czerwca 2009 r., Nr ILPB2/415-323/09-2/ES, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2009 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 23 czerwca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl