DD3/033/12/KDJ/13/RD-107308/13

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2010 r. Nr IPPB4/415-567/10-2/SP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 13 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń dokonanych przez Bank na rzecz Klientów, osób fizycznych, w ramach prowadzonego przez Bank Programu Lojalnościowego, jest nieprawidłowe.

Dnia 5 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając - na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 13 lipca 2010 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Bank), zamierza wprowadzić do swojej oferty produktowej kartę kredytową skierowaną do klientów indywidualnych, przygotowaną we współpracy z partnerami zewnętrznymi. Karta, oprócz funkcjonalności typowych dla instrumentów płatniczych tego typu, oferować będzie jej posiadaczom i użytkownikom m.in. Program Lojalnościowy (dalej: Program), którego organizatorem oraz sponsorem będzie Bank. Program ma na celu zwiększenie satysfakcji oraz lojalności klientów Banku, pozyskanie nowych Klientów, jak również wzrost obrotów firm partnerskich zaangażowanych w prowadzenie Programu.

Udział w programie wezmą następujące podmioty:

1. Bank jako podmiot organizujący, zarządzający i finansujący Program,

2. Partnerzy - podmioty zewnętrzne, u których dokonywanie zakupów za pomocą karty kredytowej wydanej w ramach Programu będzie wiązało się z przyznaniem dodatkowej liczby punktów; Partnerzy ponadto wymieniają vouchery przyznane przez Bank w ramach Programu na produkty,

3. Klienci - osoby fizyczne, do których zostanie skierowana oferta, czyli posiadacze i użytkownicy promocyjnych kart kredytowych.

Z perspektywy relacji między Bankiem a Klientem zasady prowadzenia Programu będą wyglądały następująco:

Za każdą transakcję bezgotówkową dokonaną kartą kredytową Bank naliczy Klientowi określoną ilość punktów, będących miernikiem intensywności korzystania przez Klienta z zakupionej w Banku usługi. Dodatkowo, każda transakcja dokonana w punkcie sprzedaży Partnerów zostanie nagrodzona wielokrotnością punktów przyznawanych za zakupy u podmiotów niebiorących udziału w Programie. Przewiduje się również wprowadzenie okresów promocyjnych, podczas których punkty będą naliczane według bardziej korzystnego dla Klienta przelicznika. Bank może przyznać również punkty dodatkowe, niewymagające dokonania transakcji, np. punkty powitalne lub bonusowe (okolicznościowe). Punkty będą agregowane na poziomie rachunku, co oznacza, iż karty dodatkowe zbierają punkty dla posiadacza rachunku.

Uzbierane punkty zamieniane będą następnie na:

* vouchery pieniężne, które mogą być wykorzystane na zakupy u Partnerów Programu,

* vouchery na produkty, które mogą być zamieniane na określony produkt u Partnerów Programu,

* produkty zakupione przez Bank na potrzeby Programu,

* usługi banku,

* cashback - Klient może zamienić punkty na gotówkę, tzn. nastąpi uznanie rachunku karty przelewem.

Wszystkie wyżej wymienione świadczenia promocyjne będą finansowane przez Bank. Techniczne rozwiązanie zapewniające prawidłową obsługę Programu zostanie również zapewnione przez Bank poprzez stworzenie i administrowanie na własny koszt kanałami dostępu dedykowanymi do obsługi promocji, w tym przede wszystkim strony internetowej i telefonicznego centrum obsługi. Za pośrednictwem ww. kanałów Klienci będą mogli: sprawdzić swoje saldo punktowe, dokonać wyboru produktu z dostępnego katalogu nagród, złożyć zamówienie na nagrodę oraz dokonać transferu punktów do innego posiadacza karty.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy świadczenia dokonywane przez Bank na rzecz Klientów, osób fizycznych, w ramach prowadzonego przez Bank Programu Lojalnościowego stanowią nagrody uzyskane w sprzedaży premiowej w rozumieniu u.p.d.o.f., a więc jeżeli ich wartość nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. są one zwolnione z podatku dochodowego, a na Banku nie ciążą obowiązki płatnika tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady konstrukcji Programu Lojalnościowego bezspornie przesądzają o zasadności uznania go za sprzedaż premiową w rozumieniu u.p.d.o.f. oraz w konsekwencji zastosowania zwolnienia podatkowego przewidzianego przez art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. w stosunku do przyznawanych w jego ramach nagród.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Zakres przedmiotowy zwolnienia z podatku wprowadzonego przez ustawodawcę na mocy przytoczonego wyżej przepisu dotyczy przychodów pochodzących ze źródeł, które nie posiadają swojej legalnej definicji w całym systemie prawa. W szczególności ustawodawca nie wprowadził definicji legalnej pojęcia sprzedaż premiowa, pozostawiając dokonanie odpowiedniej klasyfikacji prowadzonych akcji promocyjnych ich organizatorom lub innym podmiotom, dla których wiążą się one z konsekwencjami na gruncie prawa podatkowego.

Doktryna prawa podatkowego, jak również orzecznictwo organów podatkowych, m.in. w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, wypracowały jednoznaczne podejście do omawianego problemu definicyjnego.

Powszechnie przyjmuje się, iż sprzedaż premiowa sprowadza się do sytuacji, w której dochodzi do sprzedaży towarów lub świadczenia usług, pomiędzy sprzedającym a kupującym, połączoną przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Otrzymanie premii jest gwarantowane i następuje po spełnieniu warunków wskazanych przez sprzedającego.

Doktryna prawa podatkowego oraz orzecznictwo zdefiniowało również cechy pozwalające odróżnić sprzedaż premiową od innych sprzedażowych akcji promocyjnych. Do cech tych należą w szczególności:

* sprzedaż premiowa ma na celu uatrakcyjnienie zakupu danych towarów lub usług, lub zachęcenie Klientów do dalszej współpracy,

* polega na nieodpłatnym przekazaniu towarów, usług lub bonów pieniężnych w związku ze spełnieniem przez nabywcę pewnych z góry określonych przez sprzedawcę warunków, wiąże przekazanie nagród z faktem zakupu promocyjnego towaru lub korzystania z objętej promocją usługi, lub też zgromadzenia określonej liczby punktów,

* nagroda przysługuje każdemu nabywcy - jej przyznanie nie jest zatem wynikiem przypadku lub odgadywania zaistniałych zdarzeń losowych,

* nagrody przyznawane są za dokonanie zakupów o określonej wartości lub ilości, tzn. za utrzymywanie określonej intensywności kontaktów gospodarczych lub częstotliwości korzystania z objętych sprzedażą premiową usług.

Powyższe rozważania definicyjne łączą wypracowany dorobek orzecznictwa wyrażony w szczególności w poniższych źródłach:

5. Podatkowe aspekty działań reklamowo-promocyjnych, Karma Furga, SERWIS Monitora Podatkowego 3/2008.

Zdaniem Banku, Program Lojalnościowy prowadzony na zasadach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego spełnia wszystkie warunki niezbędne do zakwalifikowania go jako sprzedaż premiowa, ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z norm prawa podatkowego.

Program Lojalnościowy Banku w swoim podstawowym założeniu ma za zadanie uatrakcyjnienie korzystania z usług finansowych oferowanych przez Bank oraz zwiększenie konkurencyjności oferty Banku. Aby osiągnąć ten cel, Bank sfinansuje, a następnie na określonych przez niego zasadach, rozdystrybuuje wśród swoich Klientów atrakcyjne nagrody. Sam fakt otrzymywania nieodpłatnego świadczenia premiowego przez Klientów jest bezsprzecznie elementem podnoszącym atrakcyjność usług oferowanych przez Bank. Dla podniesienia satysfakcji Klientów Bank dokona ponadto starannej selekcji Partnerów Programu, tak by pochodzące od nich nagrody odpowiadały potrzebom i zainteresowaniom jak najszerszej grupy potencjalnych odbiorców.

Program spełnia również kolejny warunek sformułowanej wyżej definicji, tzn. przewiduje przyznanie nagrody (premii) za określone przez organizatora zachowanie. W analizowanym przypadku jest to intensywność korzystania z objętej promocją karty kredytowej, symbolizowana ilością zebranych punktów przyznanych za poszczególne transakcje dokonane za jej pośrednictwem. Ze względu na charakter usług świadczonych przez Bank (produkt typy karta kredytowa) nie jest możliwe nagradzanie każdego zakupu tych usług.

Dalszy wywód przedstawia analizę zasad funkcjonowania Programu Lojalnościowego w konfrontacji ze sformułowaną wyżej definicją sprzedaży premiowej oraz jej cechami charakterystycznymi.

Usługę w postaci karty kredytowej kupuje się bowiem jednorazowo, a sam jej zakup lub aktywacja nie świadczy w żaden sposób o tym, w jakim stopniu dana osoba korzystając z nich przyczynia się do osiągania przez Bank dodatkowego przychodu. Nagroda w sprzedaży premiowej, która z definicji premiuje intensywność kontaktów między danymi podmiotami, nie może być w związku z tym powiązana jedynie z faktem zakupu lub aktywacji karty kredytowej. Za miernik tej intensywności Bank uznaje zatem ilość i wartość transakcji zawieranych za pośrednictwem karty.

Porównując położenie Banku do sytuacji, w której znajduje się "tradycyjny" sprzedawca prowadzący program sprzedaży premiowej można uznać, iż odpowiednikiem ilości sprzedanych towarów (rzeczy) nie jest w przypadku usług świadczonych przez Bank ilość sprzedanych danej osobie kart kredytowych, ale ilość obsłużonych transakcji zawartych za jej pośrednictwem. Tylko w ten sposób Bank może zidentyfikować Klienta lojalnego i nagrodzić go poprzez przyznanie dodatkowego świadczenia.

Wartość transakcji dokonanych przez Klienta ma bezpośredni wpływ na ilość uzyskanego przez Bank przychodu związanego z oferowaniem Klientom danej karty kredytowej. Przychód Banku generowany przez produkt typu karta kredytowa stanowią bowiem nie tylko opłaty pobierane od Klienta na podstawie obowiązującej tabeli opłat i prowizji, ale również z tzw. interchange fee, czyli oplata przekazywana Bankowi przez centrum rozliczeniowe, będącego podmiotem odpowiedzialnym za autoryzację transakcji dokonywanych w poszczególnych punktach handlowych. Wysokość interchange fee należnej Bankowi zależy bezpośrednio od wartości transakcji dokonanych za pomocą wydanych przez Bank kart kredytowych. Kontynuując zatem porównanie do "tradycyjnego" sprzedawcy można uznać, że interchange fee naliczana od każdej transakcji ma podobny charakter do marży doliczanej przez sprzedawcę do ceny każdego sprzedawanego towaru i przekłada się wprost na osiągany przychód. Podsumowując, powyższe stanowi w opinii Banku kolejny argument przemawiający za uznaniem, że wartość dokonanych transakcji, a zatem również ilość przyznanych punktów, jest odpowiednim kryterium rozstrzygającym o przyznaniu nagród w Programie Lojalnościowym.

Nie ulega również wątpliwości, że uzyskanie nagrody w ramach programu jest możliwe w przypadku każdej osoby korzystającej z promocyjnej karty kredytowej Banku, a sam fakt nagrodzenia, jak również wartość nagrody, nie jest w żadnym przypadku wynikiem zdarzeń losowych. Czynność polegająca na zebraniu, a następnie zamianie punktów za jedną z dostępnych w Programie nagród jest świadomym dążeniem Klienta do spełnienia obiektywnych kryteriów tegoż Programu. Otrzymanie nagrody jest zatem logiczną konsekwencją kroków podjętych przez uczestnika promocji, zależnym wyłącznie od jednego czynnika: wartości dokonanych za pomocą karty zakupów.

W związku z powyższym, otrzymane przez Klienta nagrody wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, których wartość jednostkowa nie przekroczy kwoty 760 zł, wypełniają w ocenie Banku przesłanki decydujące o zwolnieniu ich z podatku wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. Ponadto, nawet jeżeli Klient wymieni punkty na kilka nagród, których łączna wartość przekroczy 760 zł w danym roku podatkowym, każda z nich będzie odrębnie korzystała z wyżej przytoczonego zwolnienia.

Zasadność powyższego stanowiska potwierdza stanowisko wyrażone przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 16 kwietnia 2002 r., stanowiącym odpowiedź na zapytanie poselskie Nr 474 w sprawie ustalenia wartości zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wygranych w konkursach i grach losowych oraz nagród ze sprzedaży premiowej. W piśmie tym Minister Finansów wyraźnie stwierdził, iż " (...) z literalnego brzmienia wyżej przytoczonego przepisu wynika, iż zakres zwolnienia odnosi się bezpośrednio do jednorazowej wartości wygranej, a nie łącznej wartości wygranych otrzymanych przez podatnika w danym roku podatkowym. Zatem jeżeli (...) jednorazowa wartość wygranych lub nagród, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przekracza kwoty 760 zł, to wartość tej wygranej (nagrody) w całości korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie wyżej powołanego przepisu (...)".

Podsumowując, Bank stoi na stanowisku, iż świadczenia dokonane na rzecz Klientów w ramach Programu Lojalnościowego na zasadach przedstawionych w niniejszym wniosku stanowią nagrody przyznawane w ramach sprzedaży premiowej, co w konsekwencji oznacza, iż korzystają one w pełni ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego przez art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 ustawy w pkt 68 przewiduje, iż wolna od podatku jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku do nagrody związanej ze sprzedażą premiową niezbędne jest, aby:

* otrzymana nagroda była związana ze sprzedażą premiową,

* jednorazowa wartość tych nagród nie przekroczyła kwoty 760 zł,

* sprzedaż premiowa nie dotyczyła nagród otrzymanych przez Klientów w związku prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca pojęcie "sprzedaży premiowej" nie występuje w żadnym akcie normatywnym. Tym niemniej umowa sprzedaży została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Działalność banków reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.). Wśród czynności bankowych wymienionych w art. 5 tej ustawy, są m.in. przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów (ust. 1 pkt 1), prowadzenie innych rachunków bankowych (ust. 1 pkt 2), udzielanie kredytów (ust. 1 pkt 3), świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego (ust. 2 pkt 3).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wprowadza Program Lojalnościowy, którego celem jest uatrakcyjnienie korzystania z usług finansowych przez niego oferowanych. Program ma objąć osoby, które z Wnioskodawcą zawrą umowę o korzystanie z karty kredytowej. Przewidziane w regulaminie Programu nagrody (w tym w postaci wpłaty przelewem na rachunek karty - "cashback") będą przyznawane Klientom za określone przez organizatora promocji zachowanie, którym jest intensywność korzystania z objętej promocją karty kredytowej. Wnioskodawca stwierdził również, iż "ze względu na charakter usług świadczonych przez Bank (produkt typu karta kredytowa) nie jest możliwe nagradzanie każdego zakupu tych usług. (...) Usługę w postaci karty kredytowej kupuje się bowiem jednorazowo, a sam jej zakup lub aktywacja nie świadczy w żaden sposób o tym, w jaki stopniu dana osoba korzystając z nich przyczynia się do osiągania przez Bank dodatkowego przychodu."

W ocenie Ministra Finansów, z nagrodą związaną ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wówczas, gdy dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, czyli przeniesienia własności rzeczy. Wnioskodawca stwierdził natomiast, iż "sprzedaż premiowa sprowadza się do sytuacji, w której dochodzi do sprzedaży towarów lub świadczenia usług, pomiędzy sprzedającym a kupującym, połączoną z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu." Zdaniem Wnioskodawcy, "Program Lojalnościowy prowadzony na zasadach przestawionych we wniosku spełnia wszystkie warunki niezbędne do zakwalifikowania go jako sprzedaż premiowa, ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z norm prawa podatkowego."

Minister Finansów nie podziela tego poglądu. Umowa korzystania z karty kredytowej nie jest tożsama z umową sprzedaży. Wnioskodawca zawierając z klientem umowę rachunku karty kredytowej nie przenosi na klienta własności rzeczy, a jedynie świadczy usługi, do których zobowiązał się w umowie. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy, odnosi się do nagród związanych ze sprzedażą premiową, a nie do nagród związanych ze świadczeniem usług, a otrzymywane przez Klientów Wnioskodawcy nagrody (w tym "cashback") są ściśle związane z prowadzonymi usługami bankowymi. Wnioskodawca nie zawiera z klientami umowy sprzedaży, bo za taką umowę trudno uznać wniesienie przez Klienta opłaty za wydanie karty kredytowej.

Mając powyższe na uwadze, przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 nie będzie miał zastosowania do stanu przedstawionego we wniosku, gdyż umowy obejmujące realizację usług rachunku związanego z kartą kredytową, nie można uznać za umowę sprzedaży. W konsekwencji, przekazywane przez Wnioskodawcę nagrody, w tym w postaci wypłacanej premii ("cashback") nie stanowią nagród związanych ze sprzedażą premiową. Przekazanie przez bank takich nagród (w tym "cashback") powoduje powstanie przychodu, po stronie osób które je otrzymały, kwalifikowanego do innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej.

Na Wnioskodawcy natomiast ciąży obowiązek określony w art. 42a ustawy, przekazania podatnikowi oraz właściwemu dla podatnika urzędowi skarbowemu, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym informacji podatkowej PIT-8C o wysokości uzyskanego od banku przychodu z innych źródeł.

W kwestii przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, iż dotyczą one konkretnych stanów faktycznych, tym samym ich postanowień nie można wprost zastosować na gruncie sprawy przedstawionej w rozpatrywanym wniosku. Ponadto jeżeli Minister Finansów, korzystając z uprawnienia wynikającego z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, stwierdzi ich nieprawidłowość, to dokona, z urzędu, ich zmiany.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 13 lipca 2010 r., należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 października 2010 r. Nr IPPB4/415-567/10-2/SP, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.