DD3/033/114/OBQ/12/RD-108478/13

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2011 r. Nr ILPB2/415-936/11-2/TR, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 16 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych organizacji imprez integracyjnych, jest nieprawidłowe.

Wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 12 września 2011 r. został złożony w dniu 16 września 2011 r. (data wpływu do siedziby organu podatkowego).

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zorganizował dla swoich pracowników jednodniową imprezę wyjazdową o charakterze integracyjnym. Impreza miała na celu poprawę komunikacji wewnętrznej w firmie, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami oraz podniesienie motywacji poprzez zintegrowanie pracowników z firmą.

Zorganizowanie imprezy zostało powierzone w całości podmiotowi zewnętrznemu. Wnioskodawca otrzymał fakturę opiewającą na całość usługi, której wartość została ustalona ryczałtowo bez względu na liczbę osób biorących udział. W czasie trwania imprezy pracownicy mieli możliwość skorzystania z różnych atrakcji oferowanych przez podmiot organizujący imprezę, udział w poszczególnych zajęciach był jednak dobrowolny.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy udział w takiej imprezie stanowi dla podatnika przychód podlegający opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem świadczenia jest usługa zakupiona przez pracodawcę, wartość pieniężną takiego świadczenia ustala się według cen zakupu, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy.

W świetle postanowień art. 11 ust. 1 przychodem podatkowym jest takie świadczenie, którego wartość można przypisać konkretnemu pracownikowi wg metod określonych w ustawie.

W opinii Wnioskodawcy, udział w opisanej we wniosku imprezie nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż brak jest podstaw do ustalenia konkretnemu pracownikowi kwoty przychodu faktycznie otrzymanego z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów organizacji imprezy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając m.in., iż nieodpłatne świadczenie dla pracowników w postaci uczestnictwa w imprezie wyjazdowej o charakterze integracyjnym organizowanym przez Wnioskodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, od którego Spółka jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli odpłatności za zorganizowanie spotkania dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę uczestników (pracowników), którzy wzięli w nim udział, a następnie przypisać tak obliczoną kwotę do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, zwanej dalej "ustawą".

Stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 tej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeśli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika zatem, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze czy świadczeń nieodpłatnych. Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Podstawową zasadą podatku dochodowego jest zasada powszechności opodatkowania wyrażona w treści art. 9 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższe oznacza, iż z opodatkowania podatkiem dochodowym wyłączone są dochody enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź dochody, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku.

Katalog zwolnień przedmiotowych nie przewiduje zwolnienia od podatku dochodu (przychodu) pracownika związanego z udziałem w sfinansowanej przez pracodawcę imprezie integracyjnej. W konsekwencji, uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia przez pracownika oraz powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy.

Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału pracowników w imprezie. Ewentualne trudności w ustaleniu dokładnej listy pracowników uczestniczących w imprezie integracyjnej należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96 "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.".

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej, Wnioskodawca jako płatnik winien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, to wartość świadczenia jaką pracodawca powinien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć, dzieląc łączną kwotę wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie imprezy przez liczbę zaproszonych uczestników (pracowników), a następnie tak ustaloną wartość jednostkową przypisać osobom biorącym udział w tej imprezie.

Należy również podkreślić, że na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena, którą uiszcza pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia ich "wykorzystania" przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile, jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

W konsekwencji, udział pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej i sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczny z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia przez pracownika oraz powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy, a pracodawca winien doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do przychodu uzyskanego ze stosunku pracy w danym miesiącu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 31 i 32 ustawy.

Z tych też względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2011 r. Nr ILPB2/415-936/11-2/TR, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.