DD3/033/112/OBQ/12/RD-108309/13

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2011 r. Nr ILPB1/415-1350/10-2/IM, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest nieprawidłowe.

Wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 23 listopada 2010 r. został złożony w dniu 25 listopada 2010 r. (data wpływu do siedziby organu podatkowego).

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług księgowych i doradczych dla podmiotów gospodarczych. Swoją działalność wykonuje przy pomocy zatrudnionych pracowników. W celu wzrostu motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, poprawy atmosfery w pracy, większego zintegrowania pracowników z firmą oraz między sobą, Wnioskodawca zamierza zorganizować dla swoich pracowników imprezę integracyjną. Będzie to impreza o charakterze wyjazdowym. Wnioskodawca zamierza dokonać w związku z tym zakupu kompleksowego świadczenia od firmy zajmującej się organizowaniem tego typu imprez, gdzie rozliczenie za usługę ma charakter ryczałtowy.

Jej celem nie będzie wyłącznie spotkanie towarzysko-konsumpcyjne, lecz tworzenie i zacieśnianie więzi wśród pracowników, która jest niezbędna do zwiększenia efektywności pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą. Impreza zostanie sfinansowana ze środków obrotowych Wnioskodawcy. W spotkaniu wezmą udział wyłącznie osoby zatrudnione u Wnioskodawcy, nie będą w niej uczestniczyli ani kontrahenci, ani członkowie rodzin pracowników, ani żadne inne osoby spoza firmy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy w związku z organizacją takiej imprezy powstanie po stronie uczestniczących w niej pracowników przychód ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w takiej imprezie nie spowoduje powstania u nich przychodu. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 10 ustawy określona źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek pracy. W myśl przepisu art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Oznacza to, że przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Do świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi zakupione od zewnętrznego podmiotu usługi polegające na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 1 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, za przychód ze stosunku pracy nie można uznać zakupionych od zewnętrznego podmiotu usług polegających na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej, w sytuacji, gdy określenie przez pracodawcę wysokości danej usługi przypadającej na poszczególnego pracownika nie jest możliwe, ponieważ odpłatność za nią zostanie poniesiona w sposób zryczałtowany. Wnioskodawca nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy skorzystają z oferowanych świadczeń. Z przytoczonego wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy wynika, że aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika. Natomiast świadczenia w naturze inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Podczas imprez firmowych zakupione przez pracodawcę towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników. Jednak brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzystała i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że niektórzy pracownicy w ogóle nie skorzystają z tych świadczeń.

Zatem, o przychodzie pracownika można mówić, gdyby skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, jako pracodawca nie będzie miał on obowiązku potrącać od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy.

Stanowisko takie potwierdza również orzecznictwo sądowe:

* wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1325/08,

* wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 862/09.

Należy pamiętać, że przychody firma osiąga nie tylko poprzez określone transakcje, czy działania w otoczeniu rynkowym, w którym funkcjonuje. Przyczyniają się do tego także relacje pomiędzy pracownikami, ich stosunek do pracodawcy i zintegrowanie z firmą, a temu służą właśnie tego typu imprezy, które w momencie obciążenia pracownika podatkiem z tytułu uczestnictwa tracą swój motywacyjny charakter.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając m.in., iż Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany doliczyć wartość udziału pracowników w imprezie integracyjnej do przychodów pracowniczych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do art. 12 ust. 1, ust. 3 w zw. z art. 9 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość świadczenia należy obliczyć dzieląc łączną kwotę obciążenia Wnioskodawcy związanego z organizacją imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników, którzy będą brali udział w danej imprezie integracyjnej. W konsekwencji, stosownie do art. 31, 32 i 38 ww. ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów uzyskanych przez pracowników uczestniczących w imprezie jubileuszowej.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania interpretacji indywidualnej, zwanej dalej "ustawą".

Stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 tej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeśli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika zatem, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze czy świadczeń nieodpłatnych. Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Podstawową zasadą podatku dochodowego jest zasada powszechności opodatkowania wyrażona w treści art. 9 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższe oznacza, iż z opodatkowania podatkiem dochodowym wyłączone są dochody enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź dochody, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku.

Katalog zwolnień przedmiotowych nie przewiduje zwolnienia od podatku dochodu (przychodu) pracownika związanego z udziałem w sfinansowanej przez pracodawcę imprezie integracyjnej. W konsekwencji, uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia przez pracownika oraz powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy.

Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Ewentualne trudności w ustaleniu dokładnej listy pracowników uczestniczących w imprezie integracyjnej należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96 "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.".

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej, Wnioskodawca jako płatnik winien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, to wartość świadczenia jaką pracodawca powinien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć, dzieląc łączną kwotę wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie imprezy przez liczbę zaproszonych uczestników (pracowników), a następnie tak ustaloną wartość jednostkową przypisać osobom biorącym udział w tej imprezie.

Należy również podkreślić, że na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena, którą uiszcza pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia ich "wykorzystania" przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile, jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

W konsekwencji, udział pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej i sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczny z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia przez pracownika oraz powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy, a pracodawca winien doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do przychodu uzyskanego ze stosunku pracy w danym miesiącu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 31 i 32 ustawy.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 lutego 2011 r. Nr ILPB1/415-1350/10-2/IM, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.