DD3/033/109/CRS/09/PK-810

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną z dnia 13 maja 2009 r., Nr ILPB2/415-209/09-5/WM, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów, uznającą za nieprawidłowe stanowisko B., przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 3 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniach 27 kwietnia 2009 r. oraz 4 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

W dniu 16 lutego 2009 r. B. złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę żołnierzy zawodowych.

Pismem z dnia 27 lutego 2009 r., Nr IBPBII/415-145/09/BJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - przekazał zgodnie z właściwością wniosek B. do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r., Nr ILPB2/415-209/09-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o pełnomocnictwo lub inny dokument, z którego wynika prawo do występowania osoby upoważnionej podpisanej na wniosku w imieniu Wnioskodawcy.

Wezwanie wysłano w dniu 20 kwietnia 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 kwietnia 2009 r.), zaś w dniu 27 kwietnia 2009 r. oraz w dniu 4 maja 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek o żądane informacje.

W dniu 13 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - działając na podstawie § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną Nr ILPB2/415 209/09-5/WM, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że dodatek za rozłąkę wypłacany jest żołnierzom na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487). Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu członków rodziny, w przypadku gdy nieprzesiedlili się oni wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Dodatek przysługuje za każdy miesiąc kalendarzowy zajmowania przez żołnierza stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby. Ustala się go w stawce ryczałtowej w wysokości 18-krotności diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymieniony dodatek za rozłąkę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czy też podlega zwolnieniu z tego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady określające przyznanie dodatku za rozłąkę zawarte w cytowanym rozporządzeniu w pełni wypełniają warunki zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W opinii Wnioskodawcy, czasowo przeniesionym jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony w:

Służba żołnierzy zawodowych ma charakter kadencyjny. Każdy żołnierz podpisuje kontrakt na pełnienie służby na stanowisku służbowym w danej miejscowości przez z góry określony czas. Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat. Często nie przesiedla się rodzin, albowiem następny kontrakt może oznaczać kolejne przesiedlenie do jeszcze innej miejscowości lub powrót do miejscowości stałego zamieszkania. To wszystko, zdaniem Wnioskodawcy, przemawia za czasowym charakterem przeniesienia żołnierzy. Zainteresowany zauważa, że celem dodatku za rozłąkę jest rekompensata wyższych kosztów utrzymania ponoszonych przez żołnierzy zobligowanych, z uwagi na potrzeby obronności Państwa, do pełnienia służby poza miejscem zamieszkania rodziny. W tej sytuacji wspomniany dodatek nie ma charakteru typowego przychodu ze stosunku służbowego podlegającego opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazuje, że takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 20 czerwca 2008 r., Nr IBPB2/414W-53/08/BJ, uznając wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe na okres kadencji za przeniesienie o charakterze czasowym (przy uwzględnieniu faktu, że członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z żołnierzem), a tym samym - zwolnienie dodatku za rozłąkę z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowej interpretacji z dnia 13 maja 2009 r., Nr ILPB2/415-209/09-5/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego nie ma charakteru czasowego i jest powiązane z osiedleniem w nowym miejscu pełnienia służby na okres kadencji. W związku z tym, przysługujący na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia dodatek za rozłąkę z tytułu przeniesienia służbowego nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych i stanowi dla niego przychód ze stosunku służbowego.

Po przeanalizowaniu akt sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W rozpatrywanym stanie faktycznym należy odpowiedzieć na pytanie, czy z powyższego zwolnienia korzysta dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.), żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej bądź kontraktowej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami. Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

W myśl art. 86 ust. 1 tej ustawy, żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją przeniesienia służbowego, przedstawioną w § 2 pkt 4 tego rozporządzenia, wskazane przeniesienie oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

W myśl § 3 ust. 1 oraz § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę z tytułu przeniesienia służbowego przysługuje żołnierzowi posiadającemu członków rodziny, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.

Jednocześnie (ust. 3 § 7a rozporządzenia) dodatek za rozłąkę przyznaje się żołnierzowi:

Rozpoznając przedmiotową sprawę należy podkreślić, że ustawodawca prawo do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy, uzależnił od charakteru przeniesienia, wskazując, że ma ono zastosowanie do pracowników przeniesionych czasowo.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby) oraz rozłąka z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) wyczerpująco potwierdza czasowy charakter przeniesienia służbowego żołnierza zawodowego, o którym mowa w § 7a rozporządzenia w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe.

Tym samym w opisanej sytuacji należy uznać, że omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 13 maja 2009 r., Nr ILPB2/415-209/09-5/WM, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2009 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 13 maja 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.