DD3/033/106/KDJ/08/PK-1048 - Powstanie przychodu ze stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji udziału pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną z dnia 21 grudnia 2007 r., Nr ILPB2/415-190/07-3/JK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów, uznającą za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 września 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Dnia 21 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając - na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, na wniosek złożony w dniu 27 września 2007 r., wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 1 września 2007 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ze środków obrotowych firmy zostało zorganizowane spotkanie integracyjne dla pracowników. Celem imprezy było zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawa atmosfery w pracy oraz wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, a w konsekwencji osiągnięcie przez nich lepszych wyników w pracy, co z kolei przekłada się na wzrost wysokości przychodów osiąganych przez przedsiębiorstwo.

Impreza miała charakter otwarty, a uczestnictwo w spotkaniu poszczególnych pracowników zostało dodatkowo odnotowane na liście obecności.

Wniosek dotyczył dwóch stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych, a uiszczona została jedynie opłata w kwocie 75 zł W związku z powyższym Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 23 października 2007 r., Nr ILPB1/415-108/07-2/AMN do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota, bądź uzupełnienie opłaty o brakującą kwotę 75 zł W dniu 25 października 2007 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła kwota 75 zł, stanowiąca opłatę za drugi stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy pracownicy poniosą jakieś konsekwencje podatkowe z tytułu udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca stwierdził, iż kwota wydatków poniesionych na organizację imprezy integracyjnej nie powinna być rozdzielana pomiędzy pracowników biorących w niej udział i nie stanowi ona dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Mamy tu bowiem do czynienia z nieodpłatnymi świadczeniami na rzecz pracowników, które jednak nie są adresowane indywidualnie dla każdego z ich, ale dla ogółu. Trudno byłoby ustalić wartość świadczenia przypadającą na danego pracownika, jeśli impreza miała charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób biorących w niej udział. W ocenie Wnioskodawcy uzasadnieniem dla jego stanowiska jest m.in. interpretacja Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 6 października 2006 r. (ŁUS-II-2-415/29/06/AG), jak również interpretacja Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2006 r. (L.IUS.XVII/415/64/006), w której organ ten uznał, że jeśli nie można ustalić faktycznej kwoty dofinansowania dla poszczególnych osób (można jedynie szacunkowo określić średni koszt), to wartość świadczeń nie jest przychodem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia uznał za prawidłowe.

Stwierdził, iż zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak więc do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi zakupione od zewnętrznego podmiotu usługi polegające na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 1 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy, stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, za przychód ze stosunku pracy, nie można uznać zakupionych od zewnętrznego podmiotu usług polegających na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej, w sytuacji, gdy określenie przez pracodawcę wysokości danej usługi przypadającej na poszczególnego pracownika, nie jest możliwe. Sytuacja taka ma miejsce np. wówczas gdy impreza ma charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona w sposób zryczałtowany i niezależny o ilości osób biorących udział w imprezie.

Uzasadniając stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie wskazano, że pracodawca dla swoich pracowników zorganizował imprezę integracyjną ze środków obrotowych spółki. Impreza miała charakter otwarty a odpłatność za nią została poniesiona w sposób zryczałtowany. Uczestnicy zostali odnotowani na liście obecności. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż skoro - jak wskazuje Wnioskodawca - nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń.

Samo odnotowanie na liści obecności, którzy pracownicy brali udział w spotkaniu, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, nie przesądza o możliwości zindywidualizowania kosztu usługi przypadającej na daną osobę, gdyż uczestnicy mogli korzystać z usług (np. wyżywienia) w różnym zakresie. Tym samym uznano, że pracodawca nie ma obowiązku potrącać od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niezgodne z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest stanowisko, że uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika. Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ustawy. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczeń otrzymywanych przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej. Pracodawca winien zatem doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca zorganizował imprezę integracyjną dla pracowników, która miała charakter otwarty, a uczestnictwo w spotkaniu poszczególnych pracowników zostało potwierdzone ich podpisami na liście obecności. Nie wynika jednocześnie, ażeby z uczestnictwa w imprezie integracyjnej korzystały inne osoby niż pracownicy, stąd należy rozumieć, iż "otwarty" charakter imprezy oznaczał wyłącznie dobrowolność udziału w spotkaniu. Tym niemniej podpisanie listy obecności wskazuje, iż pracodawca posiadał wiedzę, kto skorzystał z nieodpłatnego świadczenia. Bez względu zatem na sposób zapłaty za zorganizowanie tego spotkania, wbrew ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, indywidualizacja świadczeń, jakie otrzymali pracownicy, a co zatem idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali jest możliwa do ustalenia.

Warto również zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.".

W świetle powyższego, interpretację dokonaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu należy uznać za nieprawidłową.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.