DD3/033/100/ILG/14/RD-41693/14

Na podstawie art. 14e § I ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2009 r. Nr IBPB 11/2/415-381/09/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Urzędu Marszałkowskiego Województwa (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 28 kwietnia 2009 r., uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów radnych jest nieprawidłowe.

Dnia 21 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając - na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 28 kwietnia 2009 r., uzupełniony w dniu 18 czerwca 2009 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radni województwa uczestniczą w szkoleniach o tematyce samorządowej. Szkolenia te są finansowane ze środków bieżących Urzędu Marszałkowskiego Województwa.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy koszt szkolenia radnych województwa z racji pełnienia obowiązków społecznych stanowi dla nich przychód. Jeśli tak, to czy przychód ten jest opodatkowany, czy też jest zwolniony od opodatkowania.

2. Czy do przychodu należy stosować koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 10 ust. I pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 199Ir. o podatku docjjffidowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wśród źródeł przychodów wymienia działalność wykonywaną osobiście. Stosownie zaś do postanowień przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób. Z powyższych uregulowań wynika, że przychody radnego województwa zaliczane są do przychodów z samodzielnej działalności. Pojęcie przychodu zostało zdefiniowane w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym "przychodami są otrzymane, lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń". Sfinansowanie przez urząd kosztów szkolenia radnego województwa jest świadczeniem nieodpłatnym i stanowi jego przychód. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku". W art. 21 ww. ustawy zawierającym katalog czynności podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i ustawodawca nie przewidział zwolnienia z opodatkowania opłaty poniesionej na szkolenie osób osiągających dochody z działalności wykonywanej osobiście. Zwolnienie tego rodzaju przysługuje jedynie osobom będących pracownikami (art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy), a osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie przysługuje jedynie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 zwolnienie z podatku dochodowego diet oraz kwot stanowiących zwrot kosztów do wysokości nie przekraczającej miesięcznie 2280 zł. A zatem sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów szkolenia radnego województwa nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z zapisami art. 22 ust. 9 pkt 5 o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z osiągnięciem takich dochodów należy zastosować koszty uzyskania przychodów w określonych dla tego rodzaju przypadków wysokościach.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej Minister Finansów stwierdza co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą".

Stosownie do postanowień ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 596), zwanej dalej "ustawą o samorządzie", organami samorządu województwa są:

Sejmik województwa jest organem stanowiącym i kontrolnym województwa (art. 16 ust. 1 ustawy o samorządzie). W skład sejmiku województwa wchodzą radni wybrani w wyborach bezpośrednich w liczbie trzydziestu w województwach liczących do 2 000 000 mieszkańców oraz po trzech radnych na każde kolejne rozpoczęte 500 000 mieszkańców (art. 16 ust. 3 ustawy o samorządzie).

Radnemu przysługują diely oraz zwroi kosztów podróży służbowych (arl. 24 ust. 3 ustawy o samorządzie).

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, iż na podstawie arl, 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich. Jednakże zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 listopada 1997 r., (sygn. akt U. 6/97)"o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokraiyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. " Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego mimo, iż ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż radni sejmiku województwa uczestniczą w szkoleniach o tematyce samorządowej finansowanych ze środków bieżących Wnioskodawcy.

Bezspornym jest, że dla prawidłowego funkcjonowania organu województwa jakim jest sejmik województwa, członkom tego sejmiku (radnym) powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, szkolenie radnego w zakresie funkcjonowania tego organu województwa, jego zadań i kompetencji należy zaliczyć do instrumentów niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego, jako członka tego organu jednostki samorządu terytorialnego.

W ocenie Ministra Finansów należy podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, iż "poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez takąjednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) przewiduje w art. 226 ust. J pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy (art. II ust.l pkt.} ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu. ".

Stąd też, uczestnictwo radnych w szkoleniach mających na celu rzetelne pełnienie obowiązków obywatelskich należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu obowiązków radnego, a wydatki ponoszone na ten cel z budżetu Wnioskodawcy nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwencją tego jest brak podstaw do pobierania zaliczek na podatek dochodowy. W związku z powyższym do tego rodzaju świadczeń nie mają zastosowania przepisy ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 28 kwietnia 2009 r., uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2009 r., uznaje się za nieprawidłowe. Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 lipca 2009 r. Nr IB PB II/2/415-381/09/BD, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.