DD2/033/62/KZU/09/PK-404

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 listopada 2008 r., nr IPPB1/415-897/08-3/IF, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów na wniosek z dnia 1 sierpnia 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając - na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w dniu 5 listopada 2008 r. w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Jana B. z dnia 1 sierpnia 2008 r.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 1997 r. działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. W lutym 2007 r. Wnioskodawca nabył i wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy i dokonał jednorazowo odpisu amortyzacyjnego zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie przekroczyła 50.000 euro. "W kwietniu 2008 r. wobec wątpliwości interpretacyjnych co do możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego przez firmy transportowe", Wnioskodawca dokonał "w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz ewidencji środków trwałych zapisów korygujących polegających na zastąpieniu amortyzacji jednorazowej amortyzacją degresywną. Na skutek dokonania ww. korekt wystąpił obowiązek zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące 2007 r."

W maju 2008 r. w Firmie Wnioskodawcy miała miejsce kontrola podatkowa w zakresie podatku dochodowego za 2007 rok. W toku kontroli nie stwierdzono nieprawidłowości w sposobie ustalenia dochodu do opodatkowania. Po kontroli dnia 16 lipca 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję określającą wysokość odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące 2007 r. Ponadto przed wszczęciem kontroli Wnioskodawca złożył wniosek o umorzenie odsetek. Na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego postępowanie w sprawie umorzenia odsetek nie zostało zakończone. Wnioskodawca planuje ponownie skorzystać z jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz skorygować zapisy w ewidencji środków trwałych oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów a także złożyć korektę zeznania za 2007 r.

W związku z tym Pan Jan B. zadał pytanie "czy w przedstawionym stanie faktycznym będę mógł dokonać jednorazowej amortyzacji (samochodu ciężarowego) oraz skorygować zeznanie za 2007 r."

Zdaniem Wnioskodawcy ma prawo do dokonania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest małym podatnikiem, który nabył samochód ciężarowy na cele świadczonych w ramach działalności gospodarczej usług transportowych. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ma prawo do dokonania korekty zeznania za 2007 rok.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Pana Jana B., interpretację indywidualną Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdzono, że zmiana sposobu raz wybranej metody amortyzacji na inną metodę amortyzowania środków trwałych jest niezgodna z regulacją zawartą w art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ upoważniony podkreślił, że raz wybrana metoda amortyzacji powinna być stosowana do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym Wnioskodawca nie może również dokonać korekty zeznania podatkowego.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a-22o powołanej ustawy o podatku dochodowym.

Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, określają, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 22h ust. 2 ustawy określa, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast stosownie do art. 22k ust. 7-11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (kwota limitu odpisów amortyzacyjnych obowiązująca do 31 grudnia 2008 r.).

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.). Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca dokonał w 2007 r. wyboru metody jednorazowej amortyzacji od nabytego w tym roku podatkowym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu ciężarowego to brak jest podstawy prawnej do zmiany wybranej dla tego środka trwałego metody amortyzacji.

Jeżeli zatem Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych z pominięciem zasad wynikających z przepisu art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych inną metodą niż jednorazowa amortyzacja (pierwotnie Wnioskodawca wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 22k ust. 7 ustawy) to ma obowiązek skorygowania kosztów amortyzacji za ten rok podatkowy oraz prawo do skorygowania zeznania rocznego.

W świetle powyższego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzające, że "...pomimo spełniania ustawowych kryteriów "małego podatnika", Wnioskodawca nie może w tej chwili zmienić wybranej metody amortyzacji wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego. Zatem...Wnioskodawca nie może dokonać korekty zeznania za 2007 rok" jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym w tym zakresie należało z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez organ upoważniony.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.