DD2/033/62/KZU/09/DD-404

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 26 maja 2008 r., nr IPPB1/415-277/08-5/JB, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów na wniosek z dnia 29 lutego 2008 r., uzupełniony wnioskiem z dnia 12 maja 2008 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając - na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w dniu 26 maja 2008 r. w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Pawła P. z dnia 29 lutego 2008 r., uzupełniony 12 maja 2008 r.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług drogowego transportu towarowego na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest tzw. małym podatnikiem w rozumieniu przepisów art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych. W 2007 r. Wnioskodawca nabył samochód ciężarowy przeznaczony do transportu towarów o wartości nie przekraczającej 50.000 EURO i skorzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 22k ust. 7 powołanej ustawy.

Wobec wątpliwości interpretacyjnych co do możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego przez firmy transportowe oraz w obawie przed ewentualnie grożącymi Wnioskodawcy sankcjami podatkowymi i karnymi w oczekiwaniu na urzędową interpretację przepisów art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyksięgował on z kosztów 2007 r. jednorazową amortyzację samochodu a w zamian, chcąc zmniejszyć dotkliwe skutki tej operacji wprowadził amortyzację określoną w art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy użytkowania samochodu, jednak różnica między wcześniej dokonanym odpisem jednorazowym a zastosowaną później amortyzacją degresywną jest duża i znacząco wpłynęła na wysokość zobowiązania podatkowego.

W związku z tym Pan Paweł P. zadał następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy odnośnie pytania drugiego obawę wywołuje treść art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i związany z tym ewentualny zarzut naruszenia tych przepisów. Wnioskodawca zrezygnował bowiem niejako "dobrowolnie" z jednorazowej amortyzacji i dokonał równocześnie wyboru innej metody amortyzacji, którą to metodę, zgodnie z art. 22h ust. 2 powinien stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Uważa on, że interpretacja taka byłaby nieuprawniona, gdyż podyktowana została jedynie ostrożnością i do czasu otrzymania urzędowej interpretacji zmniejsza skutki podatkowe decyzji.

Z tych powodów, Wnioskodawca uważa, iż w późniejszym czasie korekta zeznania i powrót do jednorazowego odpisu będzie jak najbardziej uzasadniony i nie sprzeczny z przepisami podatkowymi.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Pana Pawła P., interpretację indywidualną Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego za nieprawidłowe. Stwierdzono, że zmiana sposobu raz wybranej metody amortyzacji na inną metodę amortyzowania środków trwałych jest niezgodna z regulacją zawartą w art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, że raz wybrana metoda amortyzacji powinna być stosowana do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym Wnioskodawcy, pomimo spełnienia ustawowych kryteriów "małego podatnika", nie przysługuje prawo zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a-22o powołanej ustawy o podatku dochodowym.

Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określają, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej na wstępie ustawy o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepisy art. 22h ust. 2 określają, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie natomiast do art. 22k ust. 7-11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Definicję małego podatnika zawiera art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.); przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Uwzględniając powyższe, stwierdza się, że jeżeli Wnioskodawca dokonał w 2007 r. wyboru metody jednorazowej amortyzacji od nabytego w tym roku podatkowym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu ciężarowego to brak jest podstawy prawnej do zmiany wybranej dla tego środka trwałego metody amortyzacji.

Zatem gdy Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych inną metodą niż jednorazowa amortyzacja, to ma obowiązek skorygowania kosztów podatkowych za ten rok podatkowy.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdzające że "... pomimo spełniania przez Wnioskodawcę ustawowych kryteriów "małego podatnika", nie przysługuje mu prawo zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego" jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym należało z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez organ upoważniony.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.