DD2/033/39/BRT/KBF/10/111 - Możliwość zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 13 sierpnia 2010 r. Ministerstwo Finansów DD2/033/39/BRT/KBF/10/111 Możliwość zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu, interpretację indywidualną z dnia 6 sierpnia 2009 r., Nr ITPB1/415-428/09/PSZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów na wniosek Pana Ryszarda E. z dnia 15 maja 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 6 sierpnia 2009 r. w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Ryszarda E. z dnia 15 maja 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 4 maja 2009 r. nabył dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochód marki Ford Focus Kombi o dopuszczalnej ładowności 518 kg (dwa rzędy siedzeń). W dowodzie rejestracyjnym i wyciągu ze świadectwa homologacji zawarto informację, iż jest to samochód ciężarowy. Pan Ryszard E. posiada obecnie status małego podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie: "Czy jako mały podatnik mogę dokonać amortyzacji ww. pojazdu jednorazowo, czy też dopiero po dokonaniu dodatkowych badań technicznych..."

Zdaniem Pana Ryszarda E., z uwagi na to, że jest to samochód ciężarowy, można "dokonać amortyzacji jednorazowo".

Wydając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Pana Ryszarda E., interpretację indywidualną, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Organ upoważniony uznał, iż: "To, czy dany pojazd samochodowy jest samochodem osobowym w rozumieniu komentowanego przepisu, ustalane jest na podstawie badania technicznego, przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów (udokumentowane zaświadczeniem) oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego odpowiednią adnotację. Brak badań, o których mowa w art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie oznacza jednak, że dany samochód nie może być uznany za inny niż osobowy. Z przepisu tego nie można bowiem wywieść, że takie badania są jedynym i decydującym dowodem pozwalającym na uznanie, że dany pojazd nie jest samochodem osobowym. Zgodnie zaś z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587) podwyższono w latach 2009-2010 limit kwoty jednorazowej amortyzacji. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż podatnik nie może zastosować tzw. metody jednorazowej amortyzacji, o której mowa w powołanym art. 22k ust. 7 ustawy, do samochodów osobowych.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w art. 5a pkt 19 ustawy została zawarta definicja samochodu osobowego, zgodnie z którą jest to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a.

pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

b.

pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

c.

pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

d.

pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

e.

pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 5c ust. 1 ustawy w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Kopię takiego zaświadczenia podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. W przypadku gdy w ww. pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia (art. 5c ust. 2 i 3 ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony warunkiem niezbędnym do uznania pojazdu za niebędący samochodem osobowym jest spełnienie wymogów wskazanych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ustawy. Spełnienie przesłanek z tego przepisu warunkuje wyłączenie danego samochodu z kategorii samochodów osobowych - dla potrzeb podatku dochodowego. Potwierdzenie takiego stanu rzeczy następuje na warunkach określonych w art. 5c ustawy, tj. konieczne jest uzyskanie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację wraz z odpowiednią adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Niespełnienie wymogów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących wyłączenia danego samochodu z kategorii samochodów osobowych powoduje, iż na potrzeby tej ustawy taki pojazd będzie kwalifikowany jako samochód osobowy, co oznacza brak możliwości skorzystania z metody jednorazowej amortyzacji.

Odnosząc powołane przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, że w celu skorzystania z możliwości zastosowania tzw. metody jednorazowej amortyzacji, konieczne jest dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację, iż zakupiony przez Wnioskodawcę pojazd samochodowy spełnia wymogi wskazane w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ustawy, wraz z adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

W świetle powyższego należało, z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl