DD10.8221.56.2015.MZO - CIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów parafii składki kościelnej.

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 stycznia 2015 r. Nr IPPB5/423-1014/14-2/KS w ten sposób, iż uznaje stanowisko Parafii przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Parafii składki kościelnej - za prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 20 października 2014 r. Parafia (dalej: Parafia lub Wnioskodawca), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Parafii składki kościelnej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że

Parafia posiada osobowość prawną i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Parafia na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 z późn. zm.) jest jednostką organizacyjną Kościoła w Rzeczpospolitej Polskiej. K posiada osobowość prawną (także na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Przynależność Parafii do K. jest obligatoryjna. Parafia jest jednocześnie zobowiązana do stosowania wewnętrznych przepisów K., w tym także odnoszących się do zagadnień finansowych. Aktem prawa kościelnego regulującym zobowiązania finansowe Parafii wobec K. jest Prawo Finansowe Kościoła w Rzeczpospolitej Polskiej (dalej: Prawo Finansowe).

Zgodnie z Prawem Finansowym, parafie są obowiązane do zapłaty na rzecz K. składki kościelnej (dalej: składka), naliczanej od przychodów parafii (w tym uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej) według stawek zależnych od rodzaju uzyskiwanych przychodów. Terminem zapłaty składki jest co do zasady 15 dzień miesiąca następującego po uzyskaniu przychodu stanowiącego podstawę do naliczenia składki. Stosowanie tych przepisów (a w konsekwencji zapłata składki) jest dla Parafii obligatoryjne.

Parafia prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy składka stanowi koszt uzyskania przychodu Parafii w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

2. Czy momentem zaliczenia składki do kosztów uzyskania przychodu jest dzień, na który ujęto zobowiązanie z tytułu składki w księgach rachunkowych Parafii (z wyjątkiem sytuacji, gdy ujęcie to nastąpiłoby w ramach rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Odnośnie pytania Nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, składka stanowi dla Parafii koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wynika to z okoliczności, iż obciążenie składką jest dla Parafii jako jednostki organizacyjnej K. stosującej Prawo Finansowe obowiązkowe. W konsekwencji, uzyskiwanie przychodów przez Parafię (w tym przychodów podlegających opodatkowaniu) wiąże się nierozerwalnie z koniecznością ponoszenia kosztu składki. W istniejącym systemie prawnym, Parafia nie jest w stanie funkcjonować (a tym samym uzyskiwać przychodów podlegających opodatkowaniu), nie ponosząc kosztu składki na rzecz K. Dlatego też, obciążenie składką należy uznać za koszt związany z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. ponoszenie tego kosztu jest bowiem nierozerwalnie związane z prawnym bytem Parafii i możliwością funkcjonowania Parafii jako podmiotu transakcji cywilnoprawnych, skutkujących powstaniem przychodów w rozumieniu u.p.d.o.p.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje organów podatkowych, które wskazują jednoznacznie, iż koszty ponoszone przez podatnika obligatoryjnie, w związku z obowiązkową przynależnością do określonych organizacji stanowią koszty uzyskania przychodu. Wnioskodawca zaznaczył, że we wszystkich powołanych sytuacjach organy podatkowe opowiadały się za zaliczaniem składek członkowskich do kosztów uzyskania przychodu, powołując się na obligatoryjny (wynikający z ustaw) charakter uczestnictwa podatnika w organizacji nakładającej na podatnika obowiązek zapłaty składki. Sytuacja taka jest analogiczna w przypadku przynależności Parafii do K. - która wynika wprost w ustawy.

W opinii Wnioskodawcy, na możliwość zaliczenia składki do kosztów uzyskania przychodu wskazuje także brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 37 u.p.d.o.p., który wyłącza z kosztów uzyskania przychodu tylko te składki członkowskie, które odnoszą się do uczestnictwa w organizacjach, w których uczestnictwo podatnika nie jest obowiązkowe. Przepis ten nie ma zastosowania do Parafii w stanie faktycznym przedstawionym powyżej.

Odnosząc się do pytania Nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, składka stanowi dla Parafii koszt uzyskania przychodu na dzień jej ujęcia w księgach rachunkowych Parafii (z wyjątkiem sytuacji, gdy ujęcie to nastąpiłoby w ramach rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Ponoszenie kosztu składki jest obciążeniem obowiązkowym, wiążącym się z przynależnością Parafii do K. Koszt składki jest więc związany z funkcjonowaniem Parafii jako jednostki organizacyjnej, a nie z uzyskiwaniem konkretnego przychodu. W konsekwencji, ponoszenie kosztu składki jest dla Parafii kosztem "innym niż bezpośrednio związany z przychodem" (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.). Dlatego też moment zaliczania składki do kosztów uzyskania przychodu powinien być oceniany w oparciu o art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Oznacza to, że dniem zaliczenia wartości składki do kosztów uzyskania przychodu jest dzień, na który ujęto składkę w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (z wyjątkiem sytuacji, gdy ujęcie to nastąpiłoby w ramach rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 12 stycznia 2015 r. interpretację indywidualną (IPPB5/423-1014/14-2/KS), w której uznał stanowisko Parafii za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 12 stycznia 2015 r. Nr IPPB5/423-1014/14-2/KS, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Za koszty uzyskania przychodu, uważa się zatem, takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego uznać należy, że składka stanowi dla Parafii koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Wynika to z okoliczności, iż obciążenie składką jest dla Parafii jako jednostki organizacyjnej K. stosującej Prawo Finansowe obowiązkowe. W konsekwencji, uzyskiwanie przychodów przez Parafię (w tym przychodów podlegających opodatkowaniu) wiąże się nierozerwalnie z koniecznością ponoszenia kosztu składki.

W istniejącym systemie prawnym, Parafia nie jest w stanie funkcjonować (a tym samym uzyskiwać przychodów podlegających opodatkowaniu), nie ponosząc kosztu składki na rzecz K. Dlatego też, obciążenie składką należy uznać za koszt związany z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. ponoszenie tego kosztu jest bowiem nierozerwalnie związane z prawnym bytem Parafii i możliwością funkcjonowania Parafii jako podmiotu transakcji cywilnoprawnych, skutkujących powstaniem przychodów w rozumieniu u.p.d.o.p.

Na możliwość zaliczenia składki do kosztów uzyskania przychodu wskazuje także brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 37 u.p.d.o.p., który wyłącza z kosztów uzyskania przychodu tylko te składki członkowskie, które odnoszą się do uczestnictwa w organizacjach, w których uczestnictwo podatnika nie jest obowiązkowe. Przepis ten nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, gdyż jak wskazała Parafia jej przynależność do K. jest obowiązkowa. W konsekwencji, stanowisko Parafii w tym zakresie, należy w uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do momentu zaliczenia składki do kosztów uzyskania przychodu przychodów zauważyć należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. W myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Oznacza to, że koszty pośrednie uważa się za poniesione w dniu ujęcia ich w księgach rachunkowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że koszt składki związany jest z funkcjonowaniem Parafii jako jednostki organizacyjnej, a nie z uzyskiwaniem konkretnego przychodu. W związku z tym należy uznać, że koszty składki jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami powinny zostać rozpoznane dla celów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. i art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. tj. w dniu, na który ujęto je w księgach rachunkowych. Zatem w tym zakresie stanowisko Parafii, należy uznać także za prawidłowe.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).