DD10.8221.127.2015.MZO

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 21 kwietnia 2011 r. Nr ILPB3/423-22/11-3/GC w ten sposób, iż uznaje stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - za prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 4 stycznia 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r., Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółdzielnia), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego wynika, że

Spółdzielnia posiada budynki mieszkalne z wbudowanymi garażami i lokalami użytkowymi oraz jednym wielostanowiskowym lokalem garażowym, budynek biurowy, w którym znajdują się lokale usługowe, jeden pawilon handlowy oraz garaże w zabudowie szeregowej. Budowę wymienionych wyżej obiektów sfinansowano z wkładów mieszkaniowych (mieszkania lokatorskie), funduszu wkładów budowlanych (mieszkania i lokale użytkowe oraz garaże i miejsca postojowe na spółdzielczym prawie własnościowym) oraz funduszu zasobowego (mieszkania, lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe oddane w najem, a stanowiące mienie Spółdzielni).

W okresie od 2007 r., około 30% lokali, w tym jeden lokal użytkowy i dwa miejsca postojowe w wielostanowiskowym lokalu garażowym, zostały przeniesione na odrębną własność. Przeniesienie na własność lokali i miejsc postojowych powoduje, że z dniem podpisania aktu notarialnego następuje zmniejszenie majątku trwałego Spółdzielni, z jednoczesnym obowiązkiem sprawowania przez nią zarządu częściami wspólnymi nieruchomości, w których to wyodrębnienie nastąpiło.

Wszystkie lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe w wielostanowiskowych lokalach garażowych, zajmowane są na warunkach spółdzielczego prawa własnościowego, umowy najmu lub odrębnej własności i są one zaliczone przez Spółdzielnię do zasobów mieszkaniowych. Stosownie do zapisów statutu Spółdzielni, w celu sfinansowania wszelkich robót budowlanych przeprowadzanych wobec zarządzanych nieruchomości, utworzony został fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisów na fundusz remontowy Spółdzielnia dokonuje od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności oraz najmu i to bez względu, gdzie te lokale się znajdują (w budynkach mieszkalnych, w budynku biurowym, w wolnostojącym pawilonie handlowym, w zabudowie szeregowej).

Zgodnie z obowiązującym w Spółdzielni regulaminem, jednostką rozliczeniową dla odpisów na fundusz remontowy jest 1 m² powierzchni użytkowej lokalu z tym, że wysokość tych odpisów została zróżnicowana w zależności od rodzaju lokalu. Stawka odpisu na fundusz jest inna dla lokali użytkowych, inna dla garaży i jeszcze inna dla miejsc postojowych.

Obowiązek posiadania funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych wynika z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Od 2007 r. odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W całości są one przychodem Spółdzielni do opodatkowania.

Pismem uzupełniającym z dnia 13 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że garaże i miejsca postojowe, znajdujące się w budynkach mieszkalnych oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym nie przynależą do lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy naliczony przez Spółdzielnię odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu, znajdujących się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym, obiektach w zabudowie szeregowej oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym, stanowi koszt uzyskania przychodu według art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczany odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych od wszystkich lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych w wielostanowiskowym lokalu garażowym, bez względu na to gdzie są one usytuowane i bez względu na rodzaj tytułu prawnego do ich zajmowania przez osoby uprawnione (spółdzielcze własnościowe prawo, prawo odrębnej własności, umowa najmu), stanowi obciążenie kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.o.p., Spółdzielnia może traktować go jako koszt uzyskania przychodu. Obowiązek świadczeń na fundusz remontowy, zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, dotyczy wszystkich użytkowników lokali i nie ma przepisu, który by obowiązek ten ograniczał tylko do osób posiadających tytuły prawne do lokali mieszkalnych.

Wnioskodawca zaznaczył, że w podobnej sprawie wydany został, przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wyrok z dnia 30 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 662/10, w którym uchylona została zaskarżona przez Spółdzielnię interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2010 r. nr ILPB3/423-1067/09-5/ŁM w przedmiocie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 21 kwietnia 2011 r. interpretację indywidualną (ILPB3/423-22/11-3/GC), w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 21 kwietnia 2011 r. Nr ILPB3/423-22/11-3/GC, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem za koszty uzyskania przychodu można uznać jedynie takie koszty, które zostały poniesione w określonym celu (osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Odrębną ustawą w przedmiotowej sprawie jest ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222). Na podstawie art. 6 ust. 3 tej ustawy, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na ten fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., rozumie się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Jednocześnie określenie "lokal", w myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy, oznacza zarówno lokal mieszkalny, jak i lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy o własności lokali. Także na gruncie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) zarówno samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, są określane jednolitym mianem lokalu, a więc regulacja prawna jest jednakowa.

Zauważyć należy, że w wyroku z dnia 4 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2581/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w wyniku analizy regulacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych " (...) stwierdzić należy, że do zasobów mieszkaniowych (w rozumieniu przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) zaliczane są również lokale użytkowe (...). Skoro zatem świadczenie na rzecz funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych dotyczy tak samo właścicieli lokali mieszkalnych jak i użytkowych, a ustawa w tym zakresie nie rozróżnia regulacji, to należy uznać, że odpisy na fundusz remontowy dokonywane od lokali użytkowych także mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów". Ponadto w wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także, iż zwrot "zasoby mieszkalne" użyty w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych " (...) obejmuje również "lokale użytkowe". Uwzględniając przedstawiony zakres pojęcia "zasoby mieszkaniowe" należy stwierdzić, że odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 u.s.m., dokonane od lokali użytkowych, stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.p."

Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym naliczony odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych od wszystkich lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych w wielostanowiskowym lokalu garażowym, bez względu na to gdzie są one usytuowane i bez względu na rodzaj tytułu prawnego do ich zajmowania przez osoby uprawnione (spółdzielcze własnościowe prawo, prawo odrębnej własności, umowa najmu), stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.o.p.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).