DD10/033/62/ZDA/14/RD-5852

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 lutego 2014 r. Ministerstwo Finansów DD10/033/62/ZDA/14/RD-5852

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 29 czerwca 2010 r. znak: ITPB3/423-208/10/PST przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko "..." Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące kwalifikacji opłaty za dzierżawę samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. przez "..." Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie remontów maszyn oraz produkcji konstrukcji stalowych. W ramach prowadzonej działalności, w celu uzyskiwania przychodów podlegających opodatkowaniu Spółka wykorzystuje samochody osobowe, nie stanowiące jej majątku na podstawie umowy dzierżawy. Samochody te spełniają definicje samochodów osobowych określonych w art. 4a pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm; dalej: u.p.d.o.p.). Opłaty wynikające z umowy dzierżawy samochodów osobowych są opłatami stałymi ponoszonymi bez względu na zakres bądź brak użytkowania samochodów i zaliczane są w całości do kosztów uzyskania przychodów. Pozostałe koszty związane z aktywną eksploatacją pojazdów zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w ograniczonej wysokości, do limitu wynikającego z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów i stawki za kilometr, określony w odrębnych przepisach.

W związku z tym zadano pytanie, czy opłata za dzierżawę samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej stanowi w całości koszt uzyskania przychodu, czy na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., a w konsekwencji będzie mogła być zaliczona do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki.

Zdaniem Spółki w myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów w ograniczonej wysokości zalicza się koszty związane z aktywną eksploatacją pojazdów, które nie mogą być automatycznie utożsamiane z kosztami stałymi ponoszonymi bez względu na zakres bądź brak użytkowania samochodów osobowych. Stąd też opłata za dzierżawę nie mieści się w katalogu wydatków uznawanych za koszt używania samochodu osobowego i w całości stanowi koszt uzyskania przychodów.

Spółka podnosi, iż podobne stanowiska zajął:

* WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 lipca 2004 r. sygn. akt. III SA 1073/03.

* WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 22 stycznia 2009 r. sygn. akt. I SA/Po 1379/08.

* WSA w Warszawie w wyroku z dnia 5 lutego 2010 r. sygn. akt. III SA/Wa 1502/09.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 29 czerwca 2010 r. interpretację indywidualną nr ITPB3/423-208/10/PST, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 29 czerwca 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (Nr ITPB3/423-208/10/PST), nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem za koszt uzyskania przychodu można uznać jedynie takie koszty, które zostały poniesione w określonym celu (osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków (...) z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia "kosztów używania samochodów".

Przyjęty w najnowszej linii orzecznictwa sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu "używanie", wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według "Uniwersalnego słownika języka polskiego" pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom tom IV, s. 322-323)"używać" to "posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać". Przytoczona definicja wskazuje zatem na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie, nie odnosi się natomiast do przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś.

Koszty związane z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Koszty te nie obejmują kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania wynajętego samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne. Wydatkami o charakterze eksploatacyjnym nie są opłaty związane z czynszem najmu lub dzierżawy samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Są to bowiem wydatki na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, a zatem są kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu.

Mając na uwadze powyższe oraz kierując się wykładnią językową art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. uznać należy, że opłaty za dzierżawę samochodu osobowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej, które są opłatami stałymi ponoszonymi bez względu na zakres bądź brak użytkowania samochodów, nie są ograniczone limitem określonym w tym przepisie. Opłaty te nie mieszczą się bowiem w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych np. w wyroku NSA z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10, wyroku NSA z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt II FSK 467/11, wyrokach NSA z dnia 20 sierpnia 2013 r. sygn. akt II FSK 2446/11 i sygn. akt II FSK 2447/11, wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 655/13, wyroku WSA w Gliwicach z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 745/13.

W konsekwencji należy uznać za prawidłowe stanowisko Spółki zgodnie z którym, opłata za dzierżawę nie mieści się w katalogu wydatków uznawanych za koszt używania samochodu osobowego, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i w całości stanowi koszt uzyskania przychodów.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl