DD10/033/203/ZDA/14/RD-21673

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 17 grudnia 2012 r. znak: IPTPB3/423-324/12-4/GG przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko M Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek w postaci napojów bezalkoholowych i słodyczy dostępny dla klientów i dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych w siedzibie podatnika - jest prawidłowe.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 12 września 2012 r. przez M Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność z zakresu sprzedaży samochodów, części do samochodów oraz naprawy serwisowej i blacharsko-lakierniczej (autoryzowany salon i serwis samochodowy). Pracownicy Wnioskodawcy zgodnie z obowiązującym regulaminem pracy korzystają podczas pracy z udostępnionej kawy, herbaty, cukru, mleka oraz wody.

Faktury za zakup wymienionych artykułów księgowane są w koszty pozostałych świadczeń pracowniczych. W czasie spotkań służbowych dostępne są też dla pracowników drobne artykuły spożywcze typu sok, ciasteczka, cukierki.

Spotkania te dotyczą omawiania kwestii istotnych dla prowadzonej działalności.

Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów artykułów spożywczych tj. kawy, herbaty, śmietanki, napojów bezalkoholowych, ciastek i cukierków dla potrzeb sekretariatu, salonu i serwisu. Artykuły te są udostępniane klientom w poczekalni serwisu, w salonie oraz kontrahentom podczas spotkań biznesowych. Jest to jeden z elementów, spełnienia standardów, który wiąże się z wypracowaniem przychodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż zakup artykułów spożywczych dotyczy roku podatkowego 2012. Spotkania z kontrahentami dotyczą rozmów na tematy zakupu przez klientów Wnioskodawcy towarów i usług. Rozmowy z kontrahentami flotowymi dotyczą negocjacji, ilości cen sprzedawanych przez Spółkę samochodów, natomiast jeżeli chodzi o usługi to artykuły spożywcze podawane są klientom serwisu mechanicznego oraz blacharsko-lakierniczego w czasie oczekiwania na naprawę pojazdu. Wydatki na zakup artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, cukierki czy napoje np. soki kupowane są ze środków obrotowych spółki.

W związku z tym zadano pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), czy wydatki poniesione na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek oraz cukierków, które są przeznaczone dla kontrahentów firmy należy traktować jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te nie są wymienione w negatywnym katalogu kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), według spółki mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. dlatego, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem oraz służą zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów. Zdaniem Spółki, na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kawy, herbaty, cukru, napojów bezalkoholowych, ciastek i cukierków, ponieważ koszt ten został poniesiony w celu uzyskania przychodu przez Spółkę.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel i usługi. Wydatki te są wydatkami racjonalnymi, odpowiadającymi rzeczywistym potrzebom prowadzonej działalności gospodarczej oraz konieczności ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Według Wnioskodawcy, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi tylko wtedy koszt uzyskania przychodu jeżeli:

* został poniesiony ze środków majątkowych firmy,

* jest rzeczywisty,

* pozostaje w związku z prowadzona działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (przychodów),

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Spółka uważa, że może zaliczyć koszty drobnego poczęstunku do kosztów uzyskania przychodów. Poczęstunek to nie okazałość ani wytworność więc wyłączony jest z wydatków negatywnego katalogu kosztów art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 17 grudnia 2012 r. interpretację indywidualną nr IPTPB3/423-324/12-4/GG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 17 grudnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (Nr IPTPB3/423-324/12-4/GG), nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów u.p.d.o.p. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to "okazałość", "wystawność", "wytworność" (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin "reprezentacja" oznacza "przedstawicielstwo", a nie "wystawność", "okazałość", "wytworność" (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza ich o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Biorąc powyższe pod uwagę - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki na drobny poczęstunek w postaci napojów bezalkoholowych i słodyczy dostępny dla klientów i dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych w siedzibie Spółki - stwierdzić należy, że wydatki takie nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zaliczane do kosztów reprezentacji. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).