DD10/033/147/MZB/13/RWPD-48654/13

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 27 sierpnia 2012 r. znak: IBPBI/2/423-635/12/AP w ten sposób, iż uznaje stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy do obliczenia wysokości przysługującego obecnie Spółce w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia podatkowego, należy przyjąć wartość wszystkich poniesionych przez Spółkę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych - za nieprawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE). Podstawą prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie SSE jest zezwolenie z 26 kwietnia 2000 r. Spółka należy do tzw. "starych inwestorów", którym początkowo, tj. do dnia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej - przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE. Zwolnienie to nie było limitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych. W dniu 1 maja 2004 r., tj. w momencie wprowadzenia zmian w przepisach podatkowych regulujących zwolnienia podatkowe dla podmiotów prowadzących działalność w SSE, Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy.

Zgodnie z uzyskanym zezwoleniem z 26 kwietnia 2000 r. Spółka zobowiązana była do:

Spółka spełniła powyższe warunki. Ponadto Spółka poniosła nakłady inwestycyjne przekraczające kwotę minimalną wskazaną w uzyskanym zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie czy przy obliczeniu wysokości przysługującego obecnie Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.p.) oraz art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.; dalej: ustawa o sse) w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 maja 2004 r., należy brać pod uwagę wartość wszystkich poniesionych przez spółkę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Spółki, przy obliczeniu wysokości przysługującego obecnie Spółce zwolnienia podatkowego należy brać pod uwagę wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, tj. również tę część wydatków, która przewyższa minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

Spółka podkreśla, że z upływem czasu sytuacja prawna przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE ulegała istotnym zmianom. Przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed dniem 1 stycznia 2001 r. (tzw. "starzy inwestorzy") korzystali początkowo z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. W okresie pierwszych 10 lat całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast po upływie tego okres dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych w części nieprzekraczającej 50% jego wysokości (bez ograniczeń wynikających z kwot faktycznie poniesionych wydatków). W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, wprowadzonych m.in. ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz. U. Nr 60, poz. 704 z późn. zm., dalej: ustawa o pomocy publicznej), przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po 1 stycznia 2001 r. (tzw. "nowi inwestorzy"), korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (ew. kosztów zatrudnienia nowych pracowników) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej postanowiono wyeliminować możliwość korzystania przez starych inwestorów strefowych z nielimitowanej pomocy publicznej. W toku negocjacji akcesyjnych z UE Polska uzyskała jednak zgodę na wprowadzenie zasad szczególnych w odniesieniu do tych przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia przed dniem 1 stycznia 2001 r.

Zasady te zostały zawarte w ustawie z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.; dalej: ustawa zmieniająca z 2003 r.). Na mocy postanowień ustawy zmieniającej z 2003 r., która weszła w życie 1 maja 2004 r., w odniesieniu do "starych inwestorów" wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego przedsiębiorcy. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2003 r., dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nieposiadającego w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej. Zgodnie zaś z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. przedsiębiorca, który posiada zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej średnim przedsiębiorcą.

Powyższe zdaniem Spółki oznacza, że przedsiębiorcy posiadający zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r. przez wskazany w ustawie zmieniającej okres mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. Ponieważ w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej (tekst jedn.: 1 maja 2004 r.) Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy, to na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy Spółka zachowała prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach (tekst jedn.: do pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych) do końca 2010 r. Ponieważ od początku 2011 r. nie jest już możliwe korzystanie z opisywanego zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą, Spółka może korzystać z przysługującego jej zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej. Oznacza to, że od 1 stycznia 2011 r. Spółka zobowiązana jest do kalkulowania wielkości przysługującego jej zwolnienia podatkowego na bazie poniesionych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych oraz intensywności pomocy publicznej adekwatnej dla średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej (tekst jedn.: 1 maja 2004 r.).

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest zatem wyznaczona - zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. - poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej... w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 maja 2004 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 526 z późn. zm.; dalej "rozporządzenie o SSE"), wielkość pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji należy liczyć jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w tymże rozporządzeniu. § 6 rozporządzenia o SSE definiuje koszty inwestycji będące wydatkami kwalifikującymi się do objęcia pomocą. Żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia o SSE, mających zastosowanie w niniejszej sprawie, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE. W szczególności brak jest podstaw prawnych do utożsamiania minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W momencie udzielenia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE (kwiecień 2000 r.), ustawa o SSE nie wprowadzała jeszcze obowiązku umieszczania w zezwoleniu określenia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. W związku z tym w udzielonym Spółce zezwoleniu nie określono maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Natomiast obecnie - w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dniu wydania zezwolenia Spółce - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r.; zmiana wprowadzona ustawą z 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746)) zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Powyższy warunek nie dotyczy jednak zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany. Wynika to wprost z art. 4 ust. 1 ww. ustawy z 30 maja 2008 r. (Dz. U. Nr 118, poz. 746), zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują moc. Oznacza to, iż zachowuje swoją moc również zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE uzyskane przez Spółkę w dniu 26 kwietnia 2000 r. Zezwolenie to, jak już wskazano, nie zawiera zaś warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie. W związku z powyższym, z przepisów prawa, jak i z treści zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE wynika, że do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego należy brać pod uwagę wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne faktycznie poniesione przez Spółkę w całym okresie obowiązywania tego zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Spółka podkreśliła, że powyżej zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w ostatnich miesiącach w podobnych sprawach. W szczególności zbieżny pogląd został wyrażony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 października 2011 r., Znak IPTPB3/423-149/11-2/GG.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 27 sierpnia 2012 r. interpretację indywidualną znak: IBPBI/2/423-635/12/AP, w której uznał stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku w zakresie pytana nr 1 za prawidłowe i na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy przedstawionego do pytana nr 1 w ww. wniosku.

Po zapoznaniu się z powyższym Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Spółki, wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2012 r. oraz potwierdzonego w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2012 r. Nr IBPBI/2/423-635/12/AP wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nie można uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terytorium działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., dalej: ustawa o sse).

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia. W dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia, tj. 26 kwietnia 2000 r. obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej... (Dz. U. Nr 107, poz. 526, z późn. zm., dalej: rozporządzenie z 1995 r.).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia z 1995 r. zwolnieniu od podatku dochodowego w okresie 10 lat podlegał dochód podmiotu uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, a po upływie tego okresu zwolnieniu podlegała połowa dochodu (§ 6 rozporządzenia).

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o sse stanowił, iż prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, zwanego dalej "zezwoleniem". Zezwolenie określa przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy i termin, w ciągu którego przedsiębiorca jest zobowiązany do rozpoczęcia na terenie strefy działalności określonej w zezwoleniu (art. 16 ust. 8 ustawy o sse). Stanowi ono także podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o sse).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, z późn. zm., dalej: ustawa zmieniająca z 2000 r.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. wprowadzając w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stosownie do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej oraz mając na celu rekompensatę związanych z tą zmianą utraconych przez przedsiębiorców korzyści, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o sse. W sposób szczególny potraktowano tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

Omawiany art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., dotyczy zarówno zasad ustawowych, jak również zapisów rozporządzeń. W konsekwencji, mali i średni przedsiębiorcy posiadający zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zachowali prawo do zwolnień określonych w art. 12 ustawy o sse oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, tj. w rozporządzeniu z 1995 r. w jego brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Ustawodawca jednoznacznie wskazał o zachowaniu prawa do zwolnienia podatkowego na warunkach stanu prawnego obowiązującego w dniu 31 grudnia 2000 r., nie stanowiąc odrębnego reżimu prawnego dla przepisów rangi ustawy i rozporządzenia.

Podkreślenia wymaga również fakt, że w art. 3 ustawy zmieniającej z 2003 r. uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upłynął w dniu 31 grudnia 2007 r. (art. 6 ust. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r.).

Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka prowadząc działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - na podstawie zezwolenia z 2000 r. - w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. była średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Spółka miała więc takie same uprawnienia, jak inni przedsiębiorcy w obrębie danej kategorii, dlatego nie została pozbawiona możliwości wyboru stosowania zwolnienia podatkowego na nowych bądź starych zasadach. Jak wyżej wspomniano, na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. Spółka miała możliwość wystąpienia z wnioskiem o zmianę zezwolenia, polegającą na zastosowaniu do niej przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w miejsce przepisów art. 12 ustawy o sse i rozporządzenia z 1995 r. - w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby Spółka taki wniosek złożyła. Zatem wybrała tzw. "stare zasady" zwolnień podatkowych. Prowadzenie działalności strefowej według "starych uregulowań", oznacza natomiast dostosowanie działalności do stanu prawnego obowiązującego w dniu 31 grudnia 2000 r., także z zastosowaniem przepisów rozporządzenia z 1995 r. Jednocześnie konsekwencją takiego wyboru jest także utrata zwolnienia na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. w terminach określonych w tym przepisie, tj. w przypadku Spółki po dniu 31 grudnia 2010 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego - nowelizacji przepisów, na które powołała się Spółka prowadzi do wniosku, iż Spółka zachowała prawo do zwolnienia podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. Brak jest zatem podstaw do uznania, że Spółka, będąca średnim "starym przedsiębiorcą", która nie dokonała zmiany zezwolenia w trybie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., ma prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, po dniu 31 grudnia 2010 r.

Zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że przy obliczeniu wysokości przysługującego obecnie (tekst jedn.: po 31 grudnia 2010 r.) Spółce zwolnienia podatkowego należy brać pod uwagę wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, tj. również tę część wydatków, która przewyższa minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Spółce bowiem po 31 grudnia 2010 r. nie przysługuje zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Należy podkreślić, że - poza regulacjami zawartymi w ww. art. 5 i art. 6 ustawy zmieniającej z 2003 r. - brak jest innych przepisów, które określałyby prawo "starych przedsiębiorców" do korzystania z pomocy publicznej. Małych i średnich "starych przedsiębiorców" nie obejmuje żaden program pomocowy notyfikowany, czy zgłoszony Unii Europejskiej.

Powyższe stanowisko jest zbieżne z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym m.in. w wyrokach z dnia 11 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1279/07 i z dnia 1 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1919/08. W pierwszym z powołanych wyroków NSA stwierdził, że "podatnik albo korzysta z nowych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i w tym zakresie występuje o zmianę udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. zezwolenia, albo prowadzi tę działalność według starych uregulowań na zasadzie określonej w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o sse. W tym drugim przypadku oznacza to dostosowanie działalności do stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2000 r.".

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).