BPE-2-OP/31101/3866/GW/13 - Opodatkowanie hal namiotowych podatkiem od nieruchomości.

1. Podstawa prawna interpretacji

Artykuł 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.).

2. Rozstrzygnięcie

Po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 13 września 2013 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 1 października 2013 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości hali namiotowej, uzupełnionego w dniu 16 października 2013 r., pismem z dnia 10 października 2013 r., postanawiam uznać, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

3. Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że Spółka jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego działkę nr (...), stanowiącego własność m.st. Warszawy. Na nieruchomości tej Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów i złomu (zgodnie z PKD). Spółka jest właścicielem składanej hali namiotowej, którą zamierza w najbliższej przyszłości zamontować i rozstawić na terenie nieruchomości. Powyższa hala nie będzie trwale związana z gruntem; stanowić będzie rozwiązanie w swoim założeniu tymczasowe, jako że w każdej chwili może być ponownie rozmontowana i przeniesiona celem montażu w innym miejscu. Słupy konstrukcyjne przedmiotowej hali namiotowej zamocowane są do podłoża kotwami, natomiast cały stelaż pokryty jest plandeką. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, pytanie Spółki brzmi: "czy opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej hala namiotowa w przypadku iei montażu na użytkowanej przez (...) będzie podlegała podatkowi od nieruchomości, a jeżeli tak to w jakiej wysokości?"

4. Stanowisko wnioskodawcy

Zdaniem wnioskodawcy w niniejszej sprawie, przedmiotowa hala namiotowa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

5. Ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn" zm.; dalej: "u.p.o.l"), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

Z definicji zawartej w przepisie art. 1a ust. 1 u.p.o.l wynika, że budynkiem jest: "obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach" (pkt 1), budowlą natomiast jest: "obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem" (pkt 2).

Zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 u.p.o.l. definicje budynku i budowli odsyłają do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w Prawie budowlanym "budowlą" jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury.

Z kolei zawarta w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego definicja obiektu budowlanego, w punkcie b) cytowanego przepisu, określa tym mianem - między innymi - budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

Rozbudowana definicja opisowa pojęcia "budowla" zawarta jest w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, gdzie obok wyszczególnienia obiektów budowlanych, których trwałe związanie z gruntem jest oczywiste (jak: lotniska, drogi, linie kolejowe), wymienia się także obiekty, których trwałe związanie z gruntem oczywiste nie jest (jak urządzenia reklamowe), w tym wypadku definicję jednak uzupełniając warunkiem trwałego związania z gruntem.

Należy dodać, że zawarta w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego definicja budynku także zawiera warunek trwałego związania takiego obiektu budowlanego z gruntem, w przeciwieństwie do określonej w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego definicji tymczasowego obiektu budowlanego. Tymczasowe obiekty budowlane to obiekty budowlane przeznaczone do czasowego użytkowania, przewidziane do przeniesienia w inne miejsce lub do rozbiórki, a także obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowej, obiekty kontenerowe.

Mimo widocznego braku konsekwencji ustawodawcy w definiowaniu rozważanych pojęć nie budzi jednak wątpliwości konstatacja, że konieczną cechą budowli, zarówno w rozumieniu Prawa budowlanego, jak i w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest trwałe połączenie takiego obiektu z gruntem - w przeciwieństwie do tymczasowego obiektu budowlanego, który trwale połączony z gruntem nie jest i za który uważa się, między innymi, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowej oraz obiekty kontenerowe.

Przenośna hala namiotowa, której dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, nie stanowi zatem budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., mieszcząc się jedynie w definicji tymczasowego obiektu budowlanego. Tym samym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 1 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 509/11: "Przyjęcie, że do ogólnego zbioru budowli opisanego we wskazanym wyżej artykule wchodzi także tymczasowy obiekt budowlany, poprzez zawarty w jego treści kwalifikator budowlany", jest rozumowaniem nieuprawnionym, albowiem gdyby ustawodawca podatkowy chciał ażeby tak było, to wyraźnie by o tym postanowił w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Ustawa ta, jako akt prawny autonomiczny, zawiera własne definicje, a te, zaczerpnięte z innych gałęzi prawa, nie mogą powodować, że stanie się ona zbiorem norm prawnych o charakterze otwartym, kształtowanym przez inne dziedziny prawa, albowiem utraciłaby w ten sposób swój charakter, o którym wyżej mowa." (podobnie także wyrok WSA z dnia 6 grudnia 2005 r., sygn. akt I SA/Rz 216/05, wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 października 2012 r., I SA/Kr 1363/12 oraz wyrok NSA z dnia 8 maja 2007 r., sygn. akt II FSK 658/06). Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przenośny pawilon handlowy, będąc tymczasowym obiektem budowlanym niepołączonym trwale z gruntem, nie może stanowić budowli, a tym samym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości (wyrok z 22 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2082/11).

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uznać należy za prawidłowe w obowiązującym stanie prawnym.

6. Pouczenie

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., dalej jako "p.p.s.a."). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia, odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 p.p.s.a.). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalnie lub bezczynność są przedmiotem skargi.