BPE-2-OP/31100/43/MG/09 - Stawka podatku od nieruchomości dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 216 oraz art. 14b i 14c § 1 w związku z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

w związku z wnioskiem z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego,

uznać, iż w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stanowisko w Warszawie nie jest właściwe w obowiązującym stanie prawnym w roku 2009.

Pismem z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu) (...) w Warszawie, zwany dalej (...), wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Wniosek dotyczył regulacji prawnych w zakresie podatku od nieruchomości, w szczególności prawidłowości stosowania stawek podatku właściwych dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W ww. wniosku (...) przedstawił istniejący stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego/Wnioskujący oświadczył w szczególności: "(...) świadczy usługi związane nie tylko z organizacją zawodów i treningów na rzecz związków i klubów sportowych, ale również dla innych podmiotów gospodarczych, którym udostępnia swoje hale na koncerty, targi, wystawy i konferencje." Zastrzegł jednak, iż w swej opinii "(...) 1 nie prowadzi działalności gospodarczej zdefiniowanej w przepisach Prawa działalności gospodarczej. (...) jest zakładem budżetowym w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych."

W związku z tym - zdaniem (...) - grunty, budynki i budowle będące w zarządzie (...) nie powinny być traktowane jako nieruchomości związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek, organ podatkowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Z treści przywołanego wyżej przepisu wynika jednoznacznie, iż jedynym i wystarczającym warunkiem uznania danych nieruchomości za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jest fakt pozostawania ich w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Działalnością gospodarczą jest zaś-w myśl art. 1a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - działalność, o której mowa w przepisach Prawa działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) - która w tym zakresie zastąpiła ustawę z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej - działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Podkreślenia przy tym wymaga, iż ww. definicja w żadnej mierze nie posiłkuje się pojęciem przedsiębiorcy, uzależniając postrzeganie danej działalności jako gospodarczej wyłącznie od jej zarobkowego charakteru.

(...) w swym wystąpieniu podnosi przede wszystkim, iż wykonywana przez działalność nie jest działalnością gospodarczą z uwagi na fakt, iż " (...) prowadzi swoją działalność w oparciu o Statut, w którym określono jego cele funkcjonowania, nie podlega wpisowi do KRS, czy ewidencji działalności gospodarczej (...)". Nadto podkreśla, iż jest zakładem budżetowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.). Niemniej jednak informuje, iż " (...) świadczy usługi związane nie tylko z organizacją zawodów i treningów (...), ale również dla innych podmiotów gospodarczych (...)".

Definicja działalności gospodarczej - co wyżej wzmiankowano - zawarta w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, nie odwołuje się do pojęcia przedsiębiorcy i nie wymaga, dla uznania danej działalności za gospodarczą, by była ona prowadzona przez przedsiębiorcę.

Nadto podnieść należy, iż również przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych-definiując pojęcie gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - nie wymagają, by działalność gospodarcza wykonywana była przez przedsiębiorcę: może ona być wykonywana przez inny podmiot (v. art. 1a ust. 1 pkt 3).

Podkreślenia także wymaga, iż w myśl art. 24 ust. 1 ustawy o finansach publicznych zakładami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które odpłatnie wykonują wyodrębnione zadania, zaś koszty swojej działalności pokrywają z przychodów własnych. Nadto - zgodnie z art. 24 ust. 9 ww. ustawy - zakład budżetowy wpłaca do budżetu nadwyżki środków obrotowych, ustalone na koniec okresu rozliczeniowego. Z cytowanego wyżej przepisu wynika zatem, iż zakłady budżetowe gromadzą uzyskane dochody.

Odwołać się również należy do Statutu (...), nadanego Zarządzeniem Nr (...) Ministra Sportu i Turystyki z dnia (...) r. w sprawie działania (...).

W myśl § 5 pkt 2 ww. Statutu, "(...) może występować jako samodzielny podmiot działalności gospodarczej."

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej obowiązujący stan prawny oraz m.in. okoliczność prowadzenia przez (...) - o czym sam informuje - działalności w zakresie świadczenia usług " (...) dla innych podmiotów gospodarczych (...)", uprawnionym jest pogląd, iż działalność wykonywana przez ma charakter zarobkowy, a co za tym idzie jest działalnością gospodarczą. W konsekwencji na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - nieruchomości pozostające w zarządzie należy uznać za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a co za tym idzie, opodatkowane wg. stawki najwyższej.

Zgodnie z art. 14c § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa strona ma prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jeśli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.