BPE-2-OP/31100/412/MG/09 - Decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego a powstanie zobowiązania.

Na podstawie art. 216 oraz art. 14b i 14c § 1 w związku z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn, zm.)

w związku z wnioskiem z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego,

uznać, iż w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w stanie prawnym obowiązującym w 2009 r. stanowisko

Na podstawie art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa odstępuje się od uzasadnienia prawnego postanowienia w części dotyczącej pkt 1 i pkt 2 sentencji z uwagi na fakt, iż stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie

Organ podatkowy, uzasadniając swe rozstrzygnięcie w części dotyczącej pkt 3 i pkt 4 sentencji postanowienia pragnie na wstępie w szczególności podkreślić, iż postępowanie "interpretacyjne" opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Tylko w stosunku do tak określonego stanu faktycznego wyrażana jest ocena prawna, tak przez samego podatnika, jak i przez organ podatkowy. Organ ma obowiązek przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podano we wniosku (por.: wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1678/08, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). W konsekwencji postępowanie to nie może zmierzać do kwestionowania przez organ podatkowy stanu faktycznego podawanego przez wnioskodawcę, tudzież jego uzupełniania o posiadane przez organ dowody, czy też znane mu fakty.

W odniesieniu do pkt 3 sentencji postanowienia, organ podatkowy zważył, co następuje:

(...) w pkt 3 swego wniosku podnosi: "Czy u (...) zgodnie z art. 5 ustawy - Ordynacja podatkowa powstało zobowiązanie podatkowe z tytułu posiadania spornej nieruchomości (204 m.kw.) do wpłaty na rzecz gminy należnego podatku w wysokości, w terminie oraz miejscu określonym w przepisach prawa podatkowego? Zdaniem wnioskodawcy w związku z zaistnieniem zdarzenia wynikającego z powstania obowiązku podatkowego zaistniała konieczność uregulowania zobowiązania w postaci wpłaty należnego podatku od nieruchomości przez cały okres posiadania samoistnego części spornej gruntu. ".

W myśl art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) osoby fizyczne, są obowiązane złożyć właściwemu organowi podatkowemu informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub od dnia zaistnienia zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania w danym roku. Jednocześnie - w myśl art. 6 ust. 7 ww. ustawy - podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych, ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy, ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Jednocześnie, w myśl art. 68 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstające w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2 nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Nadto jeżeli podatnik nie złożył informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych w przewidzianym terminie lub w złożonej informacji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Z treści wystąpienia (...) nie wynika, iż (...) złożyła informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych w przewidzianym terminie. Nadto nie wynika, iż otrzymywała ona decyzje ustalające wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości.

Opierając się zatem na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskującą, uprawnionym jest pogląd, iż po stronie (...) - w związku z brakiem prawidłowo doręczonych decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości - nie powstało zobowiązanie podatkowe. (Jednakże w przypadku gdyby takowe decyzje były wydane i prawidłowo doręczone (...), zobowiązanie podatkowe po jej stronie powstałoby.)

W części dotyczącej pkt 4 sentencji, organ podatkowy wziął pod uwagę następujące okoliczności:

Wnioskująca przedstawiła następujący stan faktyczny i stanowisko w sprawie: "Czy z uwagi na fakt, iż przez cały okres posiadania samoistnego części nieruchomości o pow. 204 m.kw. (...) nie poczuwała się w obowiązku do uiszczania kwoty należnego podatku od nieruchomości (przez cały czas od 1975 r. podatek był uiszczany przez właścicieli całości gruntu o pow. 1004 m.kw.) powstała w związku z tym zaległość podatkowa w myśl uregulowań art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej? Czy od tak powstałej zaległości podatkowej winny być naliczane odsetki? (art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej). W ocenie wnioskodawcy zaległość powstała za cały okres posiadania samoistnego spornej części nieruchomości i z uwagi na fakt, iż (...) nie uregulowała należności na rzecz gminy z tytułu podatku od nieruchomości podlega również sankcji odsetkowej."

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Jak wyżej zauważono (v. część uzasadnienia dotycząca pkt 3), na podstawie przedstawionego przez wnioskującą stanu faktycznego uprawniony jest pogląd, iż (...) nie otrzymywała decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości. W związku z tym nie powstało po jej stronie zobowiązanie podatkowe, a co za tym idzie konieczność zapłacenia podatku w ustalonym terminie płatności. W konsekwencji po stronie (...) nie wystąpiła zaległość podatkowa.

W myśl art. 53 ustawy - Ordynacja podatkowa od zaległości podatkowych-z wyjątkami, o których mowa w art. 54 ww. ustawy - naliczane są odsetki za zwłokę.

Skoro jednak w omawianym przypadku zaległość podatkowa nie powstałaby, to nie można naliczać odsetek od zaległości podatkowej.

Jednakże w sytuacji, gdyby decyzje ustalające wysokość zobowiązania podatkowego były wydane i prawidłowo doręczone (...), zobowiązanie podatkowe po jej stronie powstałoby. W konsekwencji - w przypadku braku opłacenia podatku w terminie-ustalony w ww. decyzjach podatek stałby się zaległością podatkową, od której naliczane byłyby odsetki za zwłokę.

W tym stanie rzeczy postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14c § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa strona ma prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jeśli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.