BPE-2-OP/31100/117/GW/08 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości zadaszonych wielokondygnacyjnych parkingów.

Działając na podstawie art. 14j § 1 w związku z art. 14c oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.),

wniosku z dnia 22 stycznia 2008 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 30 stycznia 2008 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

nie potwierdzić stanowiska zawartego we wniosku.

Wnioskiem z dnia 22 stycznia 2008 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 30 stycznia 2008 r.), ... w Warszawie zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W złożonym wniosku ... zwrócił się z zapytaniem dotyczącym opodatkowania podatkiem od nieruchomości parkingów "Parkuj i Jedź", położonych w Warszawie przy ulicach: ... W opinii ... parkingi położone przy ulicach ... oraz ..., podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, bowiem mają charakter budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, począwszy od 1 stycznia 2008 r., zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy. Natomiast parking przy ulicy ... (wraz z budynkiem administracyjno - socjalno - technicznym) i mający charakter budowli w rozumieniu ustawy, jako niezwiązany z zarobkową działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu w zakresie podatku od nieruchomości.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek oraz załączone do niego dokumenty, organ podatkowy stwierdza, iż:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnikami tego podatku zaś są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne, w tym spółki nie posiadające osobowości prawnej.

Definicje budynku oraz budowli związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, dla celów podatku od nieruchomości zostały zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 1 - 3 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tymi przepisami:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów, składających się na całość użytkową. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że nie jest to wyliczenie zamknięte, co oznacza, że do budowli zaliczać się będzie także parking.

Z brzmienia wyżej cytowanego art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika ponadto, że dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli, będących w posiadaniu określonego podmiotu, kluczowe znaczenie będą miały pojęcia "przedsiębiorca" oraz "działalność gospodarcza".

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Jak wynika z załączonego do wniosku ..., stanowiącego załącznik do uchwały Rady m. st. Warszawy Nr ... z dnia ... roku, ... jest jednostką organizacyjną m. st. Warszawy nie posiadającą osobowości prawnej, prowadzoną w formie jednostki budżetowej (§ 2 pkt 1), realizującą w imieniu m. st. Warszawy zadania inwestycyjne na rzecz lokalnego transportu zbiorowego (§ 2 pkt 4).

Odnosząc się natomiast do pojęcia "działalności gospodarczej", to w myśl art. 2 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), jednostki budżetowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 (to jest jednostki budżetowe tworzone przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego), to takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3 ustawy. Działają one na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności, w tym działalności podstawowej i prowadzą gospodarkę finansową według zasad określonych w ustawie. Podstawa zaś gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków (plan finansowy jednostki budżetowej).

Z brzmienia ww. przepisów wynika zatem, że ... nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Tym samym nie została spełniona druga z przesłanek, konieczna do uznania danej budowli za będącą w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i opodatkowania tej budowli wg najwyższych stawek. Jak wynika z załączonego do wniosku statutu przedmiotem działania ... jest bowiem " (...) ... .

Mając na uwadze powyższe:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (a także z załączonych dokumentów, w tym kopii decyzji Prezydenta m. st. Warszawy w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę parkingu ...), na parkingu przy ulicy ... znajduje się ponadto budynek o charakterze administracyjno - socjalno - technicznym. W związku z powyższym, budynek ten podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki przeznaczonej dla budynków pozostałych. Żaden przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie stanowi bowiem, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają obiekty budowlane (budynki), znajdujące się na terenie budowli, jaką jest w tym przypadku parking.

W myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli okolicznością, od której uzależnione jest powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo też w którym rozpoczęto użytkowanie budowli lub budynku, albo ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.

Zatem skoro powyższe parkingi zostały oddane do użytkowania w roku 2007, to obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje z dniem 1 stycznia 2008 r., wobec czego stanowisko ... w tej części jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Strona ma prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jeśli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 ww. ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.