BM.ZI.162.71.2018 - Art. 246 ust. 2 przepisów wejściowych a Kodeks Pracy

dziękuję za zainteresowanie reformą nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce. Cieszy mnie, że skorzystał Pan Rektor z narzędzi oferowanych przez nasz resort, które mają służyć sprawnemu wdrażaniu Konstytucji dla Nauki. Po ponad dwóch latach wspólnych prac nad ustawą Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wchodzimy w najważniejszy etap - czas wdrażania nowego prawa. Przekazuję zatem opracowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego odpowiedzi na Pańskie pytanie. Jednocześnie zachęcam do dzielenia się ze środowiskiem akademickim uczelni informacjami, które na bieżąco aktualizowane są na stronie www.konstytucjadlanauki.gov.pl.

Odpowiedź na list Rektora Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach z 9 listopada 2018 r.

Postanowienie art. 246 ust. 2 przepisów wprowadzających Konstytucję dla Nauki (1), należy interpretować z uwzględnieniem wymogów wynikających z art. 25¹ § 1 i 3 Kodeksu pracy. Oznacza to, że jeżeli przed końcem umowy o pracę na czas określony zostaną spełnione warunki wynikające z art. 25¹ Kodeksu pracy, to takie umowy o pracę ulegną przekształceniu w umowę na czas nieokreślny.

Skąd to wynika?

Przepisy ustawy stanowią, że pracownicy uczelni, którzy są zatrudnieni w uczelniach na podstawie umowy o pracę na czas określony w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają zatrudnieni do końca okresu wskazanego w tej umowie. Przepisy te nie modyfikują reguł wynikających z Kodeksu pracy. Do umów o pracę obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy oraz umów zawartych w okresie od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. stosuje się przepisy ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym (ustawa dotychczasowa). Ustawa dotychczasowa, w zakresie nieuregulowanym w niej, odsyła do stosowania norm Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy - okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Zgodnie z art. 25¹ § 3 Kodeksu Pracy jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż okres, o którym mowa w § 1, lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż liczba umów określona w tym przepisie, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu, o którym mowa w § 1, lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

W świetle powyższego nie było intencją ustawodawcy ustanowienia art. 246 ust. 2 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce jako lex specialis w stosunku do art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy. Lex specialis tego przepisu stanowi natomiast art. 117 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (poz. 1668, z późn. zm.), w którym określono w jakich przypadkach nie stosuje się wspomnianego art. 25¹ Kodeksu pracy.

Podstawa prawna;

* (1) Art. 246 ust. 2 ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1669);

* art. 25¹ § 1 i 3 Kodeksu Pracy

* art. 117 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (poz. 1668, z późn. zm.).