BI/423-0212/05 - Czy można obniżyć indywidualną stawkę amortyzacyjną?
Pismo z dnia 4 października 2006 r. Izba Skarbowa w Gdańsku BI/423-0212/05 Czy można obniżyć indywidualną stawkę amortyzacyjną?
"(...) Należy zauważyć, że ustawodawca wyróżnił trzy metody amortyzacji:
dokonywana na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 z dnia 15 lutego 1992 r. w tym również:
przy zastosowaniu podwyższonych stawek - art. 16i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.,
przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie - art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.;
dokonywana w oparciu o art. 16j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie;
dokonywana na podstawie art. 16k z dnia 15 lutego 1992 r. - przy zastosowaniu w pierwszym roku podatkowym używania danego środka trwałego stawki z Wykazu podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich stosowania.
Jak wynika z treści art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. jedną z wymienionych w art. 16i-16k metod amortyzacji podatnik wybiera przed rozpoczęciem amortyzacji poszczególnych środków trwałych i wybrana przez niego metoda nie może ulec zmianie przez cały okres amortyzacji. Przepisy nie przewidują wyjątku od tej zasady.
W przedstawionym stanie faktycznym spółka w 2000 r. dla budynku biurowego wybrała metodę określoną w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat (...).
Metoda ta nie przewiduje możliwości podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych w trakcie trwania okresu amortyzacji. Zmiana stawki spowoduje w tym przypadku jednocześnie zmianę metody amortyzacji na określoną w art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w myśl którego odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, co stanowi naruszenie art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym spółka dla budynku biurowego amortyzowanego według metody określonej w art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., tj. przy zastosowaniu indywidualnych stawek, nie może pomimo pogorszonej sytuacji ekonomicznej obniżyć stawki amortyzacyjnej i skorzystać z zapisu art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., zgodnie z którym: podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Obniżenie to bowiem, w tym przypadku spowoduje zmianę metody amortyzacji, co zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. jest nie dozwolone przed pełnym zamortyzowaniem danego środka trwałego. (...)"