BI/4218-0041/07 - Wpływ różnic kursowych od własnych środków w walucie obcej na ustalenie wartości początkowej środka trwałego.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia,. na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 10 września 2007 r. Nr DP/423-0122/07/AK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

Pismem z dnia 28 czerwca 2007 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że we wrześniu 2006 r. Podatnik nabył od dostawcy z Hiszpanii maszynę do produkcji (faktura z 13 września 2006 r. wyrażona w EURO). Maszyna została sprowadzona z Hiszpanii, jednak do dnia złożenia wniosku o interpretację nie została przyjęta do używania z powodu trwających prac dostosowujących maszynę do wymagań Podatnika w zakresie założonych parametrów. Nabycie maszyny zostało zaewidencjonowane na koncie środki trwałe w budowie. Podatnik dokonał przelewu z rachunku walutowego prowadzonego w walucie EURO z tytułu przedpłat na poczet dostawy maszyny. Z powodu opóźnień w przyjęciu maszyny do używania zobowiązanie nie zostało w całości uregulowane. W związku z częściową zapłatą zobowiązania wyrażonego w EURO Podatnik doliczył do konta środków trwałych w budowie zrealizowane różnice kursowe wynikające z różnicy między kursem sprzedaży banku z dnia częściowej zapłaty, a kursem średnim z dnia powstania zobowiązania, czyli 13 września 2006 r. W wyniku częściowej zapłaty ustalono różnice kursowe dodatnie i ujemne, wpływające odpowiednio na zmniejszenie i zwiększenie wartości początkowej środka trwałego w budowie.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy zrealizowane różnice kursowe od własnych środków w walucie obcej, ustalone w związku z zapłatą zobowiązań w walutach obcych z tytułu nabycia środka trwałego wpływają na ustalenie wartości początkowej tego środka trwałego.

Zdaniem Podatnika biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący do końca 2006 roku jeżeli zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej, to na ustalenie wartości początkowej środka trwałego mają wpływ różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych liczone jako różnica wynikająca z kursu sprzedaży banku z dnia faktycznej zapłaty a kursem kupna waluty z dnia otrzymania waluty na rachunek w EURO (wpływ waluty EURO z należności ze sprzedaży za granicę) oraz kursem sprzedaży banku z dnia nabycia waluty EURO (zakup waluty EURO z rachunku podstawowego w złotych) ustalona zgodnie z przyjętą dla rozchodu walut obcych z rachunku walutowego metodą FIFO.

Postanowieniem z dnia 10 września 2007 r. Nr DP/423-0122/07/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 roku dodatnie różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych liczone jako różnica wynikająca z kursu sprzedaży banku z dnia faktycznej zapłaty a kursem kupna walut z dnia otrzymania walut na rachunek w EURO (wpływ waluty EURO z należności ze sprzedaży za granicę) oraz kursem sprzedaży banku z dnia nabycia waluty EURO (zakup waluty EURO z rachunku podstawowego w złotych) będą w momencie realizacji skutkować powstaniem przychodu podatkowego. Oznacza to, że nie będą one wpływać na zmniejszenie wartości początkowej środka trwałego.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego zarzucił nieuwzględnienie przepisów art. 16g ust. 5 oraz art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 6 i art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadniając powyższe podniósł, że wskazany stan prawny potwierdza, iż wymienione w art. 16g ust. 5 różnice kursowe obejmują swym zakresem wszystkie różnice kursowe powstałe w związku z zakupem środka trwałego, w tym również na rachunku własnym Podatnika.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 tej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl postanowień art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Kwestię podatkowych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych -wg stanu prawnego obowiązującego w 2006 roku - regulowały art. 12 ust. 2a oraz art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik, zaś koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik - art. 15 ust. 1a ustawy.

Przepisy te dotyczą zatem wykorzystywania przez podatnika własnych środków w walutach obcych do regulowania jego zobowiązań w tych walutach. Przy czym mamy dwa źródła pochodzenia tych środków. Po pierwsze waluta obca może pochodzić z dokonanych płatności w walutach obcych od kontrahentów podatnika. Drugim źródłem pochodzenia walut może być ich zakup przez podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę - Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, że o wartość różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walutach obcych powstałych w związku z uregulowaniem zobowiązań z tytułu nabycia środka trwałego - naliczonych do dnia przekazania do używania - koryguje się cenę nabycia środka trwałego. Wynika to wprost z treści powołanego art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., który to przepis nie wyłącza z obowiązku korygowania ceny nabycia sytuacji, gdy różnice kursowe powstają od własnych środków pieniężnych w walutach obcych.

Reasumując, stanowisko Podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji.