BI/4218-0036/07 - Wydatki związane z organizacją i finansowaniem pracowniczego programu emerytalnego.

"(...) Podatnik ponosi wydatki związane z organizacją i finansowaniem pracowniczego programu emerytalnego, w tym wydatki związane z opłaceniem składek podstawowych, które zgodnie z postanowieniami zakładowej umowy emerytalnej i umowy ubezpieczenia opłacane są w wysokości 6% wynagrodzenia każdego pracownika uczestniczącego w programie.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy ponoszone przez Podatnika wydatki na składkę podstawową w ramach pracowniczego programu emerytalnego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika wydatki ponoszone z tego tytułu stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do ponoszonych przez niego wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 59 tej ustawy.

Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2005 r., nr DP/P1/423-0131/05/AK, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że wydatki ponoszone z tytułu składek podstawowych płaconych w związku z pracowniczym programem emerytalnym będą uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli umowa grupowego ubezpieczenia będzie spełniała warunki określone w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem zawartym w powyższym postanowieniu Podatnik złożył zażalenie, w którym wniósł o zmianę lub uchylenie przedmiotowego postanowienia. (...)

Decyzją z dnia 28 lutego 2006 r., nr BI/4218-0002/06, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem wyrażonym w tej decyzji Podatnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 15 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Gd 375/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że nie jest dopuszczalna sytuacja, gdzie do programów emerytalnych zawieranych w formie grupowych umów na życie z kapitałowym funduszem ubezpieczeniowym stosowano by wymogi wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., natomiast do pracowniczych programów emerytalnych prowadzonych w pozostałych formach zastosowanie znalazłby przepis art. 15 ust. 1d tej ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów zażalenia stwierdza, co następuje:

(...) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Do kosztów podatkowych - w myśl art. 15 ust. 1d ustawy z dnia 15.02.1992 r. - zalicza się również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. nr 116, poz. 1207 ze zm.) programy mogą być prowadzone m.in. w formie umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1-3 tej ustawy program tworzy się przez zawarcie umowy zakładowej albo umowy międzyzakładowej, następnie przez zawarcie umowy z instytucją finansową i następnie przez rejestrację programu przez organ nadzoru.

Ubezpieczenia na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zostały zawarte w grupie 3 działu I załącznika do ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. nr 124, poz. 1151 ze zm.).

Art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (...), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny - Dyrektor Izby Skarbowej uznaje za prawidłowe stanowisko Podatnika, że literalne brzmienie art. 15 ust. 1 i ust. 1d tej ustawy wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są nie tylko te wydatki, o których mowa w art. 15 ust. 1, ale również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych. Oznacza to więc, że ten ostatni rodzaj wydatków jest innym, szczególnym w stosunku do tych, o których mowa w art. 15 ust. 1 rodzajem kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15.02.1992 r. (...)"