BI/4218-0005/06 - "Koszty okołowdrożeniowe" jako koszty uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póź. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 06 stycznia 2006 r. Nr DP/PD/423-0151/05/AK dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Pismem z dnia 15 listopada 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie kosztów wdrożenia systemu informatycznego SAP.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zamierzając wdrożyć zintegrowany system informatyczny SAP ponosi wydatki wynikające z podpisanej umowy licencyjnej. Specyfika systemu wymaga jednak konfiguracji jego funkcji na potrzeby jednostki, co wiąże się z cyklem szkoleń przygotowawczych do wdrożenia, opracowaniem dokumentacji opisującej funkcjonowanie systemu i następnie konfiguracją systemu. Kolejnym etapem będzie dostosowywanie istniejących w jednostce procedur działania, prace testowe, wprowadzenie poprawek, przeniesienie danych, a także szkolenie użytkowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy ponoszone "koszty okołowdrożeniowe" (szkolenia, podróże służbowe pracowników, przenoszenie danych z innych systemów, konfiguracja systemu) stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Spółki za wartość początkową nabytego prawa majątkowego, dla potrzeb amortyzacji, przyjąć należy określoną w umowie licencyjnej kwotę wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na oprogramowanie, natomiast "koszty okołowdrożeniowe" winny być uznane za koszty uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały poniesione.

Postanowieniem z dnia 06 stycznia 2005 r. Nr DP/PD/423-0151/05/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko Spółki jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że w świetle art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na wdrożenie naliczone do dnia przekazania programu (systemu) komputerowego do używania, co do zasady powiększają wartość początkową praw majątkowych. O tym, czy poszczególne wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wyłącznie związek danego wydatku z realizowanym przedsięwzięciem. Z kolei wydatki na szkolenia pracowników z zakresu obsługi systemu SAP oraz koszty podróży służbowych związanych z przeprowadzaniem ww. szkoleń są kosztami dotyczącymi podniesienia kwalifikacji pracowników i winny być oceniane i kwalifikowane na zasadach ogólnych.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem zawartym w powyższym postanowieniu Spółka złożyła zażalenie, w którym wnosi o uchylenie postanowienia w części dotyczącej zaliczenia do ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych kosztów podróży służbowych pracowników zaangażowanych w proces uruchomienia systemu komputerowego.

W uzasadnieniu zażalenia powołując art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r., Spółka twierdzi, że przy ustalaniu wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych nie uwzględnia się kosztu wytworzenia. W związku z tym, ustalając wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych, należy pominąć koszty podróży służbowych pracowników zaangażowanych w proces uruchomienia systemu komputerowego. Na potwierdzenie powyższego Spółka powołuje interpretację Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z dnia 20 maja 2004 r. Nr USV-423/I/04.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po przeanalizowaniu stanu faktycznego i prawnego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 16b ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 16g ust. 14 ustawy z dnia 15.02.1992 r. wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Za cenę nabycia prawa, zgodnie z treścią art. 16g ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992 r., uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, do wartości początkowej nabytej licencji zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania. Wydatki, o jakie powiększa się wartość początkową zostały wymienione w powołanym wyżej art. 16b ust. 3 jedynie przykładowo, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności". Wobec powyższego, co do zasady wszystkie wydatki, które powodują, iż licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystania, poniesione do dnia oddania jej do używania, winny zwiększać wartość początkową. Przy czym wymaga podkreślenia, iż o tym, czy poszczególne wydatki stanowić powinny koszt nabycia prawa majątkowego decyduje wyłącznie związek danego wydatku z realizowanym przedsięwzięciem. Prawidłowo więc organ I instancji stwierdził, że jeżeli wydatki można zaliczyć bezpośrednio do kosztów przygotowania sytemu informatycznego do pracy, to podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne i tym samym powinny stanowić element wartości początkowej nabytej licencji na użytkowanie oprogramowania komputerowego.

Mając powyższe na uwadze, koszty wdrożenia oprogramowania komputerowego - poniesione na konfigurację systemu na potrzeby jednostki, wpisanie lub przeniesienie istniejących danych, dostosowanie istniejących w jednostce procedur działania, prace testowe sprawdzające poprawność działania poszczególnych funkcji systemu informatycznego w warunkach jednostki, wprowadzenie ewentualnych poprawek, podróże służbowe związane z wdrożeniem programu - jako koszty związane z przystosowaniem składnika majątku do prawidłowego używania, powiększają cenę nabycia licencji, tj. wartość początkową stanowiącą dla celów podatkowych podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Przy czym, mając na uwadze podniesioną kwestię kosztu wytworzenia w powiązaniu z podróżami służbowymi związanymi z wdrożeniem programu - organ odwoławczy zauważa, że powołany przepis art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. jak również interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mielcu z dnia 20 maja 2004 r. Nr USV-423/I/04 dotyczą wytworzenia we własnym zakresie wartości niematerialnych i prawnych, a nie - jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie - nabycia uprawnienia do korzystania z praw majątkowych na podstawie umowy licencyjnej z podmiotem, który dysponuje tym prawem. Stąd też zarzuty w tym zakresie nie znajdują uzasadnienia.