BI/4117-0069/07 - Kontynuacja amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym po jego nabyciu.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia, na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Słupsku z dnia 29 sierpnia 2007 r. Nr PI/1/415-0028/07 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

Pismem z dnia 18 czerwca 2007 r. (uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2007 r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik od 1995 r. wydzierżawiał nieruchomość na działalność gospodarczą. W roku tym poniósł na nią nakłady w kwocie 201.215,03 zł, które jako koszty remontu zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. W 1999 r. - po zakończeniu postępowania podatkowego otrzymał decyzję organu, którą zakwestionowano możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na zakwalifikowanie ich jako inwestycji w obcym środku trwałym. W związku z tym w 1999 r. wprowadzono do ewidencji środków trwałych wartość poniesionych nakładów na przedmiotową nieruchomość i amortyzowano przy zastosowaniu 10% stawki. W styczniu 2006 r. Podatnik nabył powyższą nieruchomość i wprowadził do ewidencji środków trwałych. W momencie zakupu tego składnika majątku pozostała nieumorzona wartość inwestycji w obcym środku trwałym w wysokości 60.364,53 zł.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy Podatnik może kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według metody i zasad stosowanych przed nabyciem nieruchomości.

Zdaniem Podatnika ma on prawo do rozliczenia tej nieumorzonej wartości inwestycji w obcym środku trwałym.

Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2007 r. Nr PI/1/415-0028/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że w sytuacji, gdy środek trwały staje się własnością podmiotu, to uprzednio poczynione nakłady - nawet, gdy nie zostały do momentu nabycia zamortyzowane - przestają być inwestycją w obcym środku trwałym, a stają się "częścią" własnego środka trwałego. Przestaje w związku z tym istnieć podstawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym, natomiast podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od momentu nabycia środka trwałego będzie cena nabycia tego środka.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa, wniósł zażalenie, w którym podniósł, że ze stanowisk zajmowanych przez organy podatkowe wynika, iż w przypadku nabycia przez najemcę środka trwałego, w którym wcześniej dokonał on inwestycji - istnieją dwie metody rozliczenia do końca poniesionych nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym.

Pierwsza metoda polega na podwyższeniu wartości początkowej zakupionego środka trwałego o nieumorzoną wartość nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym.

Druga metoda polega na tym, że po nabyciu środka trwałego można kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów - a od 1 stycznia 2007 r. również w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Zasady amortyzacji środków trwałych uregulowane zostały w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 22a ust. 2 pkt 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 powołanej wyżej ustawy podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przejętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Możliwość jednorazowo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z inwestycją w obcym środku trwałym zgodnie z art. 22d ww. ustawy istnieje tylko w przypadku składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, gdyż wówczas wydatki na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu oddanym ich do użytku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "inwestycji w obcych środkach trwałych", a jedynie w art. 22g ust. 7 reguluje sposób ustalania ich wartości początkowej, odsyłając do zasad ogólnych ustalania wartości początkowej środków trwałych zawartych w ust. 3-5 tego artykułu. W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W sytuacji, gdy czas trwania takiej umowy będzie krótszy niż okres amortyzowania inwestycji w obcym środku trwałym - wówczas nieumorzona wartość takiej inwestycji nie stanowi co do zasady kosztu uzyskania przychodów.

Wyjątkowa sytuacja występuje wówczas, gdy podatnik nabędzie środek trwały, w którym dokonał inwestycji, a ta nie jest jeszcze całkowicie zamortyzowana. Z sytuacją taka mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jakkolwiek przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. nie wskazują trybu postępowania w takiej sytuacji, to uznać należy, że skoro odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym dokonywane były przez dzierżawcę, to tym bardziej mogą być dokonywane (kontynuowane) przez właściciela aż do całkowitego ich umorzenia.

Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, że podatnik ma również możliwość zastosowania metody polegającej na powiększeniu wartości początkowej nabytego środka trwałego o nieumorzoną wartość poczynionych w nim nakładów. Wybór metody należy do podatnika.

Reasumując, stanowisko Podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd - zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. - organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji.