BI/005/0826/03 - W jakim momencie w przedstawionym stanie faktycznych Podatnik obowiązany jest zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego, a część nie zamortyzowaną zaksięgować w koszty prowadzonej działalności gospodarczej?

Stan faktyczny:

Podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą posiadał w ewidencji środków trwałych samochód. W dniu 27/28 maja 2003 r. dokonano kradzieży tego samochodu. W dniu 22 sierpnia 2003 r. Starostwo Powiatowe dokonało wykreślenia skradzionego samochodu z ewidencji pojazdów. Natomiast w dniu 9 września 2003 r. Podatnik otrzymał z zakładu ubezpieczeń odszkodowanie za kradzież pojazdu, które zaksięgował w przychody.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, przy czym - jak stanowi art. 22 ust. 8 tej ustawy - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania

maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnych i prawnych ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustawodawca zawarł w art. 22h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., w myśl którego odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 5) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1,

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, odpisów amortyzacyjnych ten Podatnik mógł dokonywać do końca miesiąca, w którym stwierdzono niedobór środka trwałego - tj. do końca maja 2003 r., a następnie niezamortyzowaną część tego środka trwałego zaksięgować w ciężar kosztów prowadzonej działalności gospodarcze.