BI/005/0636/04 - Zakup garnituru jako koszt uzyskania przychodów.

STAN FAKTYCZNY

Podatnik jest producentem, redaktorem i prowadzącym program telewizyjny. Specyfika tej działalności, a mianowicie występowanie przed szeroką rzeszą odbiorców, częstotliwość emisji, prestiż oraz wymogi oprawy scenograficznej - wymaga od podatnika odpowiedniej prezencji, a co za tym idzie - częstej wymiany garderoby.

PYTANIE PODATNIKA

Czy wydatek poniesiony na zakup garnituru może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej?

OCENA PRAWNA STANU FAKTYCZNEGO

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika stanowią koszt uzyskania przychodu. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W tak rozumianych kosztach uzyskania przychodu nie mieszczą się wydatki związane z zakupem garnituru, gdyż nie jest to wydatek, którego poniesienie ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu w prowadzonej przez podatnika działalności.

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego pozwala wskazać na kilka grup wydatków, które z całą pewnością nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu przedsiębiorcy, gdyż obiektywnie nie mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej. Do takich należą przede wszystkim wydatki np. na zakup ubrań, a w tym garnituru, spodni, koszul itp., które stanowią wydatek związany w ogóle z faktem funkcjonowania danego człowieka w życiu społecznym. Zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą. Nie ulega wątpliwości, że w tym przypadku odpowiedni wygląd może mieć pośredni wpływ na oglądalność programu. Nie przesądza to jednak faktu, że wydatek na zakup ubrania ma wpływ na powstanie przychodu z tytułu prowadzenia programu telewizyjnego. Główną treścią takiego programu są bowiem problemy poruszane w tym programie i bezpośrednia oglądalność uzależniona będzie w tym przypadku od przejawu ogólnego zainteresowania problematyką kraju czy regionu, a wygląd (image) prezentera, na który składa się między innymi jego ubiór (częstotliwość zmiany garnituru), nie będzie miał w tym przypadku zasadniczego znaczenia. Obowiązujące bowiem zasady życia społecznego wymagają, aby osoby publiczne, prezenterzy występujący przed szeroką rzeszą odbiorców, posiadały estetyczny i schludny wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach.

Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej. Prowadzi to do wniosku, że wydatek danej osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży osobistej (garnitury) nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż jego poniesienie uwarunkowane jest głównie innymi względami aniżeli uzyskiwanie przychodu z tej działalności.

Wydatki na zakup odzieży mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w ramach wydatków na reprezentację, jeżeli podatnik wykaże, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej np. z uwagi na wyposażenie jej w charakterystyczne cechy firmy (barwy, krój, logo), a także jako odzież robocza, jeśli będzie to podyktowane przepisami bhp.