BI/005/0227/04 - Produkty demonstracyjne i szkoleniowe reklamą limitowaną.

"(...) Pojęcie kosztu określone zostało w treści art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu, decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek:

* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz

* nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wynikającym z powołanego art. 23 ustawy z 26 lipca 1991 r.

Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Jednakże aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Jednocześnie w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. ustawodawca postanowił, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

W związku z brakiem odpowiedniej definicji w przepisach podatkowych pojęć "reklama" i "publicznie" przyjąć należy wykładnię językową.

W "Słowniku języka polskiego" PWN pod redakcją Mieczysława Szymczaka (PWN 1995 r.) pojęcie "reklama" oznacza - rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi, zaś przez pojęcie "publiczny" uważa się dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny.

Jednakże sama wykładnia językowa jest w tym przypadku niewystarczająca, gdyż nie uwzględnia specyfiki działalności gospodarczej. Z właściwszej w tym względzie wykładni sądowej wynika natomiast, że reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego, podmiotu gospodarczego (por. wyrok NSA z 12 czerwca 1997 r., I SA/Ka 192-193/97). W tym rozumieniu wydatki ponoszone zarówno na cele szkoleniowe, jak i demonstracyjne, dla określonego kręgu osób (miniokręgu), zaliczają się do limitowanych kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w powołanym art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z 26 lipca 1991 r."