BD-P/423-11/05/Z - Opodatkowanie podatkiem dochodowym niemieckiej spółki kapitałowej z tytułu uczestnictwa w zyskach niemieckiej spółki osobowej.

Pismem z dnia 21 marca 2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego w dniu 25 marca 2005 r.), Spółka komandytowa zwróciła się, w trybie przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, z wnioskiem o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku tym Strona wskazała, iż Jej wspólnikami są:

Jak wskazała Spółka, podatnikiem podatku dochodowego jest "X" Spółka z o.o. (10%) i Spółka "Y" Co. KG nie posiadająca w Polsce siedziby ani zakładu.

We wskazanym wniosku, Strona nie sprecyzowała jakiego zakresu zastosowania prawa podatkowego dotyczy zapytanie, przedstawiła jedynie własne stanowisko w sprawie, a mianowicie, że niemiecka firma X Co. KG winna rozliczyć się z podatku dochodowego od uzyskanych przychodów z tytułu bycia współwłaścicielem w polskiej spółce łącznie ze wszystkimi innymi uzyskiwanymi dochodami w Republice Federalnej Niemiec.

Wobec faktu, iż złożony przez Spółkę wniosek nie spełniał wymogów określonych przepisami prawa, Naczelnik Urzędu Skarbowego wezwał Wnioskodawcę, na podstawie przepisu art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej do usunięcia braków (pismo z dnia 6 maja 2005 r.) poprzez:

W odpowiedzi na wezwanie, Strona w piśmie z dnia 16 maja 2005 r. przedstawiła strukturę udziałowców bezpośrednich i pośrednich spółki "Y" GmbH Co. KG będącej udziałowcem w 90% Spółki komandytowej, stwierdzając, iż:

Spółka "Y" GmbH Co. KG jest spółką osobową i w myśl prawa niemieckiego nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Wspólnikiem tej spółki jest inna spółka osobowa - "A" GmbH Co. KG. Z kolei wspólnikami tej spółki są: "B" GmbH Co. KG (80%) oraz "C" GmbH (20%) - będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast wspólnikiem "B" GmbH Co. KG jest Pan K., będący niemieckim rezydentem podatkowym.

W ww. piśmie Strona przedstawiła swoje stanowisko, że spółka "C" GmbH będzie podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych, zaś Pan K. - podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Po dokonaniu analizy wyjaśnień Strony, organ pierwszej instancji uznał, że podanie z dnia 21 marca 2005 r. nie zostało uzupełnione w zakresie prawidłowej reprezentacji, tj. nie przedłożono pełnomocnictwa upoważniającego Panią M. do występowania w imieniu firmy "Y" GmbH - wspólnika niemieckiej spółki osobowej, która z kolei jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Dlatego też, Naczelnik Urzędu Skarbowego, postanowieniem z dnia 21 czerwca 2005 r., Nr ZD/406 - 64/CIT/05 pozostawił podanie bez rozpatrzenia.

Na powyższe postanowienie Spółka wniosła zażalenie (pismo z dnia 29 czerwca 2005 r.), po rozpatrzeniu którego organ pierwszej instancji uwzględnił wyjaśnienia pełnomocnika Wnioskodawcy, iż występuje On w imieniu Pana K. oraz niemieckiej spółki "C" GmbH i uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 21 czerwca 2005 r.

Następnie, w dniu 18 lipca 2005 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie Nr ZD/406-64/CIT/05, w którym uznał za nieprawidłowy pogląd przedstawiony we wniosku. Wydając to postanowienie, organ pierwszej instancji uznał, że przedstawione zapytanie dotyczy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych niemieckiej spółki kapitałowej "C" GmbH z tytułu uczestnictwa w zyskach niemieckiej spółki osobowej (komandytowej). Zdaniem organu pierwszej instancji w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie można zasadnie wywieść, że niemiecka osoba prawna - spółka "C" GmbH osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochód z udziału w spółce nie będącej osobą prawną.

Z uwagi na powyższe, zdaniem organu pierwszej instancji, nie znajdują zastosowania regulacje przewidziane w art. 3 ust. 2 oraz art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.).

Wnosząc zażalenie na powyższe postanowienie Strona zarzuca, iż organ pierwszej instancji błędnie ocenił, jakoby istota wniosku w sprawie sprowadzała się do zapytania o opodatkowanie polskim podatkiem dochodowym niemieckiej spółki kapitałowej ("C" GmbH) z tytułu uczestnictwa w zyskach niemieckiej spółki osobowej.

Zdaniem Podatnika, wniosek złożony w niniejszej sprawie zmierzał do tego, aby uzyskać potwierdzenie poprawności rozumowania, że dochody realizowane przez polską spółkę komandytową, w tej części, w jakiej przypadają komandytariuszowi, tj. "Y" GmbH Co. KG, przypadają w istocie - pośrednio - osobie fizycznej Panu K. - w 72% oraz skarżącej spółce "C" GmbH - w 18%.

W razie uznania, że spółka "C" GmbH osiąga dochody z tytułu działalności w formie polskiej spółki komandytowej i z tego tytułu podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w podatku dochodowym od osób prawnych, powstaje, zdaniem Strony, pytanie, czy "C" GmbH winna płacić podatek dochodowy od tych dochodów w Polsce, czy też w Niemczech.

Reasumując, Strona pyta w zażaleniu, czy pośrednie uczestnictwo w zyskach (przychodach, kosztach uzyskania przychodów i dochodach) polskiej spółki komandytowej stanowi zakład w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Polską a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania. Strona zaznacza, iż powyższe zagadnienia nie zostały rozpatrzone przez organ pierwszej instancji.

Po dokonaniu analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do unormowań art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, naczelnik urzędu skarbowego, stosownie do swej właściwości, zobowiązany jest, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl natomiast regulacji art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, podmiot żądający udzielenia interpretacji ma obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego sprawy.

Przez stan faktyczny należy rozumieć pewien zbiór faktów składających się na sprawę, w której wniesiono zapytanie, faktem zaś jest "to co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości; zdarzenie, zjawisko, określony stan rzeczy". Natomiast "wyczerpujący" to "przedstawiający jakieś zagadnienie wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo; gruntowny, dokładny".

Zatem stan faktyczny powinien być sformułowany w taki sposób, by zawierał wszystkie dane istotne dla sprawy, a wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy - na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi zawierającej ocenę prawidłowości stanowiska podatnika.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskująca, wyrażając swoje stanowisko w sprawie, stwierdziła w piśmie z dnia 21 marca 2005 r., iż niemiecka firma "Y" GmbH Co winna rozliczyć się z podatku dochodowego od uzyskanych przychodów z tytułu bycia współwłaścicielem w polskiej spółce łącznie ze wszystkimi innymi uzyskiwanymi dochodami w Republice Federalnej Niemiec.

W odpowiedzi na wezwanie Naczelnika Urzędu Skarbowego, w piśmie z dnia 16 maja 2005 r. Wnioskująca przedstawiła natomiast swoje stanowisko, iż niemiecka spółka "C" GmbH będzie podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem organu odwoławczego, Naczelnik Urzędu Skarbowego nie podzielając wyżej przedstawionego poglądu Podatnika, uznał tym samym, że niemiecka spółka "C" GmbH nie będzie podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych.

W ocenie tutejszego organu podatkowego stanowisko organu pierwszej instancji jest prawidłowe - niemiecka osoba prawna, spółka "C" GmbH, nie osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów z udziału w spółce polskiej, nie będącej osobą prawną.

Ponadto, należy zauważyć, iż w żadnym z pism (ani z dnia 21 marca 2005 r., ani z dnia 16 maja 2005 r.), Spółka nie wnosiła o wyjaśnienie, czy pośrednie uczestnictwo w zyskach polskiej spółki komandytowej stanowi zakład w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Polską a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pytanie to przedstawione zostało dopiero w złożonym zażaleniu, dlatego też nie mogło być przedmiotem interpretacji organu podatkowego pierwszej instancji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz stan prawny obowiązujący w dniu zaistnienia tego zdarzenia.