BD-F/415-11/06/z - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokali mieszkalnych wydatków poniesionych na ulepszenie instalacji grzewczej.

W dniu 05 stycznia 2006. podatniczka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zapytanie odnosiło się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokali mieszkalnych w kamienicy wydatków poniesionych na ulepszenie instalacji grzewczej znajdującej się w jednym z tych lokali.

W złożonym wniosku podatniczka wyjaśniła, iż w jednym z mieszkań, po śmierci samotnego lokatora, zaistniała konieczność remontu pieców kaflowych. Ze względu na wysokie koszty zdecydowano się na ulepszenie instalacji grzewczej, przy czym ulepszenie to polegało na zastąpieniu węglowych pieców kaflowych gazową instalacją centralnego ogrzewania. Z uwagi na to, że amortyzacja budynku mieszkalnego następuje według metody uproszczonej tj. przy zastosowaniu 1,5% stawki amortyzacyjnej od wartości początkowej ustalonej w oparciu o iloczyn metrów kwadratowych powierzchni wynajmowanej i kwoty 988 zł (art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wydatki poniesione na wskazane wyżej ulepszenie nie mogą, stosownie do treści art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym, zwiększać wartości początkowej środka trwałego..

W takiej sytuacji, zdaniem podatniczki, poniesione wydatki na ulepszenie środka trwałego mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych określonych w art. 22 cyt ustawy podatkowej.

Organ podatkowy pierwszej instancji dokonując w oparciu o przepisy art. 22 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych interpretacji prawa podatkowego stwierdził, iż wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego nie mogą zostać, w przedstawionej przez podatniczkę sytuacji faktycznej, zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu. Według organu podatkowego, jedynie w przypadku gdy wartość początkowa środka trwałego ustalana jest zgodnie z treścią art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15 cyt. ustawy, przedmiotowe wydatki, na skutek zwiększenia wartości początkowej, stanowią pośrednio koszty uzyskania przychodów w postaci dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

W dniu 20 marca 2006 r. (data stempla pocztowego) podatniczka złożyła zażalenie, w którym zakwestionowała stanowisko organu podatkowego wyrażone w wydanym postanowieniu.

Zdaniem podatniczki, z uwagi na to, że wartość początkowa budynku została ustalona metodą uproszczoną w oparciu o przepis art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym, wyłączenie zawarte w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w jej przypadku zastosowania.

W opinii podatniczki, z braku istnienia przesłanki negatywnej (określony wydatek nie został wymieniony w przepisie art. 23 ustawy) wydatki na ulepszenie środka trwałego w jej sytuacji mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego podatniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i wydanie decyzji uznającej jej stanowisko.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu rozpatrując złożone zażalenie zważył, co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów określona w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej ustawy.

Z kolei powołany w zaskarżonym postanowieniu przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się tych wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tej ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle natomiast przepisu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym tylko taka wartość początkowa środków trwałych podlega zwiększeniu o wydatki poniesione na ulepszenie środków trwałych, która została ustalona w oparciu o przepisy art. 22g ust. 1, 3-9 i ust. 11-15 ustawy.

Tak więc, ustalenie wartości początkowej w sposób uproszony na podstawie przepisu art. 22g ust. 10 ustawy podatkowej powoduje, iż wydatki poniesione następnie na ulepszenie środków trwałych, nie powiększają ich wartości początkowej.

Zatem w przypadku ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego metodą uproszczoną wyłączenie zawarte w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) nie znajduje zastosowania. Przepis ten wyklucza bowiem możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów jedynie w takim przypadku gdy wskazane wyżej wydatki zwiększają wartość początkową tego środka. Zatem, wbrew opinii organu podatkowego pierwszej instancji, wydatki na ulepszenie środka trwałego, gdy nie zwiększają jego wartości początkowej, generalnie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, o ile spełnione są wszystkie przesłanki wynikające z treści art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że dany wydatek jest kosztem podatkowym.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.