AG2/8012/9/1/KWG/11/12/594

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 98 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (w dniu złożenia wniosku Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, obecnie Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą"

Minister Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną

z dnia 3 stycznia 2011 r. sygnatura ILPP3/443-118/10-2/TK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Spółki, stwierdzając, że:

W dniu 11 października 2010 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie) został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie stosowania przepisów ustawy do masy aromatycznej do kominków i palenisk emitującej w wyniku spalania zapach, która składa się z tytoniu nieprzetworzonego (do 22%), syropu skrobiowego lub cukru inwertowanego (od 55% do 60%), aromatów owocowych, kwiatowych i spożywczych (od 6% do 9%), utrwalacza (0,17%), barwników (0,17%) oraz gliceryny spożywczej (do 20%).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie.

Wnioskodawca zamierza podjąć produkcję masy aromatycznej do kominków i palenisk emitującą w wyniku spalania zapach, która składa się z tytoniu nieprzetworzonego (do 22%), syropu skrobiowego lub cukru inwertowanego (od 55% do 60%), aromatów owocowych, kwiatowych i spożywczych (od 6% do 9%), utrwalacza (0,17%), barwników (0,17%) oraz gliceryny spożywczej (do 20%). Masa ta opakowana będzie w torebkę foliową włożoną w szczelne pudełko plastikowe lub kartonik. Na etykietach poza składnikami podane będą ostrzeżenia o tym, że należy wyrób chronić przed dziećmi, że wyrób nie nadaje się do jedzenia i do palenia. Wnioskodawca planuje sprzedaż wyrobu w ilościach jednostkowych 50g, 200g i 1kg. Wnioskodawca załączył do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opinię Urzędu Statystycznego w Łodzi (uzyskaną od firmy "A") kwalifikującą przedmiotową masę aromatyczną do grupowania PKWiU 24.51.41-00.00 "Preparaty do perfumowania lub odwaniania pomieszczeń", zarówno według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.), jak i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844, z późn. zm.). Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) przedmiotowa masa aromatyczna będzie zaliczana do grupowania PKWiU 20.41.41.0 "Preparaty do perfumowania i odwaniania pomieszczeń", natomiast według klasyfikacji odpowiadającej Nomenklaturze Scalonej (CN) przedmiotowa masa aromatyczna objęta jest kodem CN 3307 41 00 "Agrabatti i pozostałe preparaty zapachowe, które działają w wyniku spalenia".

W związku z przedstawionym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym masa aromatyczna do kominków i palenisk emitująca w wyniku spalenia zapach, składająca się m.in. z tytoniu, może być zaliczana do wyrobów tytoniowych - tytoniu do palenia, w rozumieniu przepisów ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy masa aromatyczna, którą zamierza produkować nie będzie zaliczana do wyrobów tytoniowych - tytoniu do palenia, zgodnie z przepisami ustawy, ponieważ pomimo zawartości tytoniu (do 22%) będzie służyła do odświeżania i odwaniania pomieszczeń poprzez wykorzystanie m.in. zapachu uzyskanego podczas spalania tytoniu i innych substancji zawartych w przedmiotowym wyrobie w kominkach, kadzielnicach i innych podobnych urządzeniach.

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną z dnia 3 stycznia 2011 r. sygnatura ILPP3/443-118/10-2/TK, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, co następuje.

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy do wyrobów tytoniowych zalicza się bez względu na kod CN tytoń do palenia.

Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy za tytoń do palenia uznaje się:

Po analizie ww. przepisów oraz opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia wskazana we wniosku klasyfikacja przedmiotowego wyrobu. Nie ma również znaczenia zawartość tytoniu w gotowym produkcie. Istotą sprawy, zgodnie z definicją wskazaną w powyższych przepisach jest przede wszystkim określenie, czy końcowy wyrób w postaci masy aromatycznej faktycznie nie nadaje się do bezpośredniej konsumpcji (do palenia).

Zakładając, iż wskazany w opisie zdarzenia przyszłego wyrób nie będzie nadawał się do bezpośredniej konsumpcji (do palenia) - zgodnie z opisem wynikającym z wniosku - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał na przepis art. 98 ust. 8 ustawy, który stanowi, że produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5 tego artykułu, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że przedmiotowej masy aromatycznej nie można traktować jako tytoniu do palenia, ponieważ nie spełnia kryteriów określonych w art. 98 ust. 2, 3 lub 5 ustawy, wynikających z przepisu art. 98 ust. 8 ustawy.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, jeżeli przedmiotowa masa aromatyczna emitująca w wyniku spalania zapach, przeznaczona do kominków i palenisk w celu odświeżania i odwaniania pomieszczeń nie będzie się nadawała do bezpośredniej konsumpcji (do palenia), to nie będzie podlegała uregulowaniom zawartym w ustawie. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji wyrobu przedstawionego we wniosku oraz nie dokonuje oceny jego przeznaczenia.

Po zapoznaniu się z materiałami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W poz. 42 załącznika nr 1 do ustawy wymieniono m.in. tytoń do palenia bez względu na kod CN.

Stosownie do art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy do wyrobów tytoniowych zalicza się bez względu na kod CN tytoń do palenia.

Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy za tytoń do palenia uznaje się:

W myśl postanowień art. 98 ust. 8 ustawy produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5 tego artykułu, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

W związku z regulacjami zawartymi w ww. przepisach ustawy przy ocenie, czy dany wyrób jest tytoniem do palenia decydujący jest fakt, czy wyrób ten nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. W związku z powyższym, jeżeli masa aromatyczna opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego, to jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu przepisów ustawy i dla celów podatkowych bez znaczenia jest jej inne przeznaczenie niż bezpośrednio do palenia (konsumpcji). Fakt, że producent przedmiotowej masy aromatycznej umieszcza na opakowaniach jednostkowych ostrzeżenia, że wyrób ten nie nadaje się do palenia - jest bez znaczenia w świetle powołanych przepisów ustawy. Podobnie, przy ocenie czy dany wyrób jest tytoniem do palenia, bez znaczenia jest jego klasyfikacja.

Skład masy aromatycznej opisany przez Wnioskodawcę odpowiada typowemu składowi tytoniu do fajki wodnej (shisha), który zazwyczaj zawiera tytoń, cukry, aromaty i barwniki, glicerynę oraz glikol propylenowy. Droższe wersje tego wyrobu mogą zawierać też miód i naturalne składniki aromatyczne, np. suszone owoce. W związku z tym nie można wykluczyć, że przedmiotowa masa aromatyczna bez dalszego przetwarzania przemysłowego nadaje się do palenia w fajce wodnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zgodnie z którym przedmiotowa masa aromatyczna nie jest zaliczana do tytoniu do palenia, ponieważ będzie służyła do odświeżania i odwaniania pomieszczeń jest nieprawidłowe.

Nieprawidłowe jest również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, który pomimo, że w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej słusznie zauważył, że przedmiotowa masa aromatyczna emitująca w wyniku spalania zapach, przeznaczona do kominków i palenisk w celu odświeżania i odwaniania pomieszczeń nie będzie podlegała uregulowaniom zawartym w ustawie, jeżeli nie będzie się nadawała do bezpośredniej konsumpcji (do palenia), to uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.