AE2/0681/7/GDC/10/5568 - Wydanie zezwolenia na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający.

W związku z wątpliwościami, jakie pojawiły się przy wydawaniu zezwoleń dla wprowadzonej przepisami ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151, poz. 1013) nowej kategorii podatnika akcyzy, tzw. zarejestrowanego wysyłającego, Departament Podatku Akcyzowego i Ekologicznego (AE) Ministerstwa Finansów uprzejmie prosi o zapoznanie podległych urzędów celnych z następującymi wyjaśnieniami:

Zarejestrowany wysyłający wprowadzony został do ustawy o podatku akcyzowym w związku z koniecznością implementacji postanowień dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG. Pojawienie się tej instytucji miało na celu umożliwienie szerszego zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w stosunku do importowanych wyrobów akcyzowych.

Zarejestrowany wysyłający zdefiniowany został w art. 2 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku akcyzowym jako podmiot, któremu wydano zezwolenie na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Instytucja zarejestrowanego wysyłającego zasadniczo uregulowana została w przepisach rozdziału 5a ustawy o podatku akcyzowym, jakkolwiek niektóre kwestie o charakterze ogólnym dotyczące tego podmiotu (jak np. właściwość, obowiązek podatkowy itp.) wynikają z innych przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Ustalając organ podatkowy właściwy do wydania zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający, należy kierować się przepisami art. 14 ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, z których wynika, że właściwość miejscową naczelnika urzędu celnego i dyrektora izby celnej ustala się ze względu na miejsce wykonania czynności lub wystąpienia stanu faktycznego, podlegających opodatkowaniu akcyzą. Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą są wykonywane lub stany faktyczne podlegające opodatkowaniu akcyzą występują na obszarze właściwości miejscowej dwóch lub więcej organów podatkowych, właściwość miejscową ustala się dla:

Mając na względzie możliwość prowadzenia działalności przez zarejestrowanego wysyłającego w kilku miejscach, zlokalizowanych na obszarze właściwości miejscowej różnych naczelników urzędów celnych, oraz biorąc pod uwagę brak powiązania wydawanego temu podmiotowi zezwolenia z konkretnym miejscem importu - wystarczy jedno zezwolenie wydane wg adresu siedziby albo miejsca zamieszkania zarejestrowanego wysyłającego.

Niezależnie od powyższego na uwagę zasługuje także art. 14 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, stanowiący, iż w przypadku importu lub wysłania z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych z miejsca importu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6, organami podatkowymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej, właściwi, na podstawie przepisów prawa celnego, do obliczenia i zaksięgowania kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego.

Art. 14 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym dotyczy właściwości związanej z działalnością zarejestrowanego wysyłającego "w przypadku wysyłania z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych z miejsca importu", czyli dokonywania czynności wysyłki. Przepis ten nie określa organu właściwego do uzyskania zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający. Biorąc bowiem pod uwagę możliwość dokonywania wysyłki z wielu miejsc importu, nie sposób przyjąć, że właściwość organu podatkowego dla wydania, ale także zmiany czy cofnięcia zezwolenia byłaby zmienna, przysługująca w jednym czasie kilku naczelnikom w zależności od lokalizacji miejsc importu, z których zarejestrowany wysyłający realizowałby wysyłkę wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. Poza tym, w momencie ubiegania się przez podmiot o wydanie mu zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze zarejestrowanego wysyłającego sam wnioskodawca może nie mieć pewności, w jakim miejscu lub miejscach importu będzie działał, a co za tym idzie, mógłby on nie wiedzieć, do którego naczelnika urzędu celnego jako "właściwego" wystąpić z wnioskiem o wydanie przedmiotowego zezwolenia.

Art. 2 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku akcyzowym zawiera definicję miejsca importu, tj. miejsca, w którym znajdują się importowane wyroby akcyzowe w momencie dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego. W świetle regulacji tego przepisu określenie miejsca importu następuje poprzez odniesienie się do przepisów prawa celnego, określających miejsca, w jakich mogą znajdować się wyroby importowane w momencie dopuszczenia ich do obrotu.

Jeśli zarejestrowany wysyłający zamierza dokonywać wysyłki wyrobów akcyzowych z różnych miejsc importu, nie ma potrzeby uzyskiwania odrębnych zezwoleń, osobno dla każdego miejsca importu. Zauważyć bowiem należy, że w świetle art. 62a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wystąpienia z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający nie ma obowiązku deklarowania we wniosku miejsca lub miejsc importu. Także art. 62b ust. 2 ww. ustawy, wymieniający zasadnicze elementy zezwolenia dla zarejestrowanego wysyłającego, nie przewiduje określenia miejsca lub miejsc importu, z których zarejestrowany wysyłający dokonywałby wysyłki wyrobów akcyzowych. W konsekwencji, także w opracowanym na potrzeby bazy SEED wzorze decyzji stanowiącej zezwolenie dla zarejestrowanego wysyłającego wpisanie takich miejsc w treści zezwolenia nie zostało przewidziane. Nie występuje zatem sytuacja, w której dochodziłoby do powiązania zezwolenia z konkretnym miejscem importu.

O potrzebie uzyskiwania wielu zezwoleń (w zależności od liczby miejsc importu) nie świadczy również art. 62a ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, jakkolwiek przewiduje on obowiązek podawania we wniosku o wydanie zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający informacji o liczbie wydanych temu podmiotowi zezwoleń na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający. Przepis ten nie może być odczytywany jako wskazujący na konieczność jednoczesnego posiadania wielu zezwoleń, w zależności od różnych grup wyrobów akcyzowych będących przedmiotem działalności podatnika albo liczby miejsc importu, przez które podmiot zamierza sprowadzać wyroby na terytorium kraju. Przepis ma charakter wyłącznie informacyjny, służący ustaleniu "historii" podatnika działającego w charakterze zarejestrowanego wysyłającego. Z art. 62a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym wynika, że zezwolenie na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający może być wydane na czas oznaczony, nie dłuższy niż 3 lata, albo na czas nieoznaczony. Jeśli zatem podatnik uzyskuje pierwsze w historii swojej działalności zezwolenie na wysyłanie wyrobów jako zarejestrowany wysyłający, we wniosku o uzyskanie tego zezwolenia zadeklaruje liczbę zero. Jeśli po upływie ważności takiego zezwolenia wystąpi o kolejne, wpisze liczbę jeden itd., jako odzwierciedlającą fakt wydania mu kolejnego zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze zarejestrowanego wysyłającego.

Należy dodać, że organ właściwy do wydania zezwolenia na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający jest również organem właściwym do przyjęcia zabezpieczenia akcyzowego od tego podmiotu.

Obowiązek złożenia zabezpieczenia akcyzowego jest ściśle związany z wydaniem zezwolenia na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, ponieważ jest jednym z warunków, które powinien spełnić podmiot ubiegający się o to zezwolenie.

Natomiast właściwość miejscową organów podatkowych do dokonywania saldowania zabezpieczenia generalnego ustala się zgodnie z art. 14 ust. 5a i 5b ustawy. Dokumentem służącym do saldowania zabezpieczenia generalnego jest karta do saldowania, która zgodnie z § 5 ust. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych (Dz. U. Nr 160, poz. 1076) może być wydana podmiotowi uprawnionemu do stosowania zabezpieczenia generalnego w dowolnej liczbie, na jego uzasadniony wniosek (np. dla każdego miejsca importu, z którego będą wysyłane przez ten podmiot wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, z określoną w każdej z nich cząstkową kwotą zabezpieczenia generalnego, do wysokości której dana karta może być stosowana).

W przypadku gdy zarejestrowany wysyłający będzie korzystał z systemu EMCS, do celów związanych z korzystaniem z tego systemu wydaje się dodatkowo do każdego zabezpieczenia generalnego jedną e-kartę określającą cząstkową kwotę tego zabezpieczenia, do wysokości której zabezpieczenie generalne będzie saldowane w tym systemie.