AD-IV/415-58/03

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Warunkiem korzystania z odliczeń jest posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności stwierdzony przez właściwy organ.

Katalog wydatków podlegających odliczeniu w ramach omawianej ulgi wymienia przepis art. 26 ust. 7a wyżej powołanej ustawy. W przepisie tym wymienia się między innymi zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Komputer jest niewątpliwie urządzeniem ułatwiającym czynności życiowe, jednakże ustawodawca w wyżej powołanym przepisie zawarł jeszcze dwa dodatkowe wymogi, spełnienie których uprawnia do skorzystania z ulgi, o której mowa w wyżej cytowanym przepisie. Tymi wymogami są: indywidualny charakter zakupionego sprzętu oraz jego niezbędność w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej. Przy czym cechy te winny występować łącznie.

Tak więc zakupiony sprzęt rehabilitacyjny powinien charakteryzować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwić osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych. Tym niemniej każda sytuacja winna być rozpatrywana indywidualnie, a właściwym do stwierdzenia czy konkretne urządzenie, sprzęt czy też narzędzie (w tym przypadku komputer) jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiało wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności danej osoby, jest lekarz specjalista.