A1-D-415-3/2006 - Dofinansowanie z ZFŚS do wypoczynku dla emerytów i rencistów.

Pytanie podatnika

Czy dofinansowanie do wczasów z funduszu socjalnego przyznane dla emerytów i rencistów korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych?

W złożonym w dniu 26.10.2005 r. wniosku spółka wystąpiła do Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dofinansowania do wypoczynku (wczasów) z funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów. W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada zakładowy fundusz świadczeń socjalnych utworzony zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zgodnie z regulaminem, środki funduszu przeznacza się m. in. na dofinansowanie do wypoczynku (wczasów) zorganizowanego przez wnioskodawcę we własnym zakresie (tj. w zakładowym ośrodku wypoczynkowym) oraz organizowanego lub zakupionego przez wnioskodawcę od operatorów wewnętrznych. Uprawnionymi do otrzymania dofinansowania są m. in. emeryci i renciści wnioskodawcy. Dofinansowanie polega na pokryciu części odpłatności za wczasy, natomiast pozostałą część pokrywają otrzymujący dopłatę. W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, wnioskodawca wystąpił z zapytaniem czy dofinansowanie do wczasów z funduszu socjalnego przyznane dla emerytów i rencistów korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych? Zdaniem wnioskodawcy przedmiotowe dofinansowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) do kwoty 2.280 zł.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w dniu 19.12.2005 r. Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu wydał postanowienie Nr DWUS DPD 005/63/05, w którym uznał zaprezentowane przez wnioskodawcę stanowisko za nieprawidłowe. Organ I instancji stwierdził, iż otrzymywane przez emerytów i rencistów dofinansowanie do wypoczynku stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem organu I instancji w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż otrzymywane przez emerytów i rencistów dofinansowanie do wypoczynku nie można zaliczyć do świadczeń rzeczowych (materialnych). Od tego postanowienia spółka złożyła zażalenie do Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej, w którym wnosi o zmianę powyższego postanowienia poprzez uznanie zaprezentowanego przez wnioskodawcę stanowiska za prawidłowe. Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez przyjęcie, iż dofinansowanie do wypoczynku nie jest świadczeniem rzeczowym, a zatem nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy organ I instancji błędnie oparł rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy o postanowienia art. 45 Kodeksu cywilnego, stwierdzając, iż rzeczami są jedynie przedmioty materialne, a więc wczasy jako usługa nie mogą być do nich zaliczone.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po gruntownej analizie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz zarzutów podniesionych w treści złożonego zażalenia wydał w dniu 13.02.2006 r. decyzję Nr A1-D-415-3/2006, w której stwierdził, że postanowienie Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu zostało wydane prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Kwestia opodatkowania dochodów osób fizycznych została uregulowana w przepisach zawartych w ustawie z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dopłaty:

- z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,

- oraz z innych źródeł do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł;

do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18.

Natomiast wszelkie inne dopłaty do różnorodnych form wypoczynku, jak: wczasy, wycieczki, itp. stanowią formę świadczeń pieniężnych ponoszonych za emerytów lub rencistów i stanowią dla celów podatkowych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Oznacza to, że zwolnienie z tego przepisu dotyczy jedynie otrzymania przez emerytów i rencistów świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń. W związku z tym, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji ekwiwalentu, rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. "Słownik języka polskiego" tom I pod redakcją Mieczysława Szymczaka (wydawnictwo PWN Warszawa 1978) definiuje wyraz "ekwiwalent" jako "rzecz równą innej wartości, odpowiednik, równoważnik". Z powyższej definicji wynika zatem, iż świadczenia pieniężne wypłacone emerytom i rencistom będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 cytowanej wyżej ustawy wyłącznie w sytuacji, gdy z odrębnych regulacji wynika prawo do uzyskania przez te osoby świadczenia rzeczowego, a wypłacone pieniądze stanowią jego ekwiwalent, czyli zostają wypłacone w zamian wykonania świadczenia rzeczowego będącego jego równowartością. Z kolei, zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym np. bilety do kina, teatru, muzeum, karnetu na basen czy siłownię, paczki świąteczne itp. bądź ekwiwalenty w zamian tych świadczeń. Natomiast dofinansowanie do wypoczynku (wczasów) nie jest świadczeniem rzeczowym, gdyż otrzymujący to świadczenie nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym.

W konsekwencji, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stoi na stanowisku, iż otrzymywane przez emerytów i rencistów dofinansowanie (dopłata) do wypoczynku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi formę świadczeń pieniężnych ponoszonych za emerytów i rencistów na pokrycie kosztów wypoczynku zorganizowanego lub zakupionego przez pracodawcę. Wartość takiego świadczenia nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 % należności. Płatnicy, w myśl postanowień art. 41 ust. 4 ww. ustawy, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych m. in. w art. 30 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Pobrany zryczałtowany podatek dochodowy płatnik powinien przekazać w terminie do dnia 20-go miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru PIT-8A (zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w przedmiotowej sprawie za prawidłowe.

Interpretacja powyższa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej decyzji.