420000-WPA-9143-7/05/ES - Określenie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w przypadku wyprowadzenia ze składu podatkowego olejów smarowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 4 października 2005 r. Izba Celna w Szczecinie 420000-WPA-9143-7/05/ES Określenie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w przypadku wyprowadzenia ze składu podatkowego olejów smarowych.

DECYZJA

Na podstawie art. 207 § 1 i § 2 w związku z art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zmianami), Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie

zmienia

z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie numer 421000-PA-9102-17/05/TS z dnia 15 czerwca 2005 roku w ten sposób, że

ocenia jako prawidłowe

stanowisko zawarte we wniosku Firmy XX z dnia 23 marca 2005 roku.

UZASADNIENIE

Firma XX zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie wnioskiem z dnia 23 marca 2005 roku uzupełnionym w dniu 20 maja 2005 roku, o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Przedmiotem wniosku były pytania dotyczące sposobu określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w przypadku olejów smarowych wytwarzanych z udziałem 10 % baz olejowych rafinowanych wodorem, uzyskanych z regeneracji olejów odpadowych - przepracowanych.

Podatnik przestawił również stan faktyczny oraz swoje stanowisko w sprawie. We wniosku wyjaśniono, że Firma XX prowadzi skład podatkowy. Przedmiotem działalności Firmy XX jest między innymi obrót olejami smarowymi. Firma XX dokonuje zakupu olejów smarowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wprowadzając je do swojego składu podatkowego, a na fakturach zamieszczana jest informacja, że przedmiotowe wyroby zostały wytworzone z udziałem minimum 10 % baz olejowych rafinowanych wodorem, uzyskanych z regeneracji olejów odpadowych - przepracowanych. Przedmiotowe wyroby zostały zakupione przez podatnika w miesiącu grudniu 2004 roku, kiedy stawka podatku akcyzowego wynosiła 1.141,00 zł/1.000 litrów, a zwolnienie od akcyzy wynosiło 50 % stawki podatku zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami). Przedmiotowe oleje Firma XX w miesiącu marcu 2005 roku wyprowadziła ze składu podatkowego do innych magazynów. W chwili wyprowadzenia przedmiotowych wyrobów stawka podatku akcyzowego wynosiła 1.180,00 zł/1.000 litrów, a zwolnienie w myśl § 13 ust. 1 pkt 7 wyżej cytowanego rozporządzenia stanowiło 40 % stawki podatku akcyzowego.

Firma XX uważa, że podatek akcyzowy do zapłaty powinien być naliczony według stawek obowiązujących w momencie wyprowadzenia wyrobów akcyzowych z jej składu podatkowego. W tym przypadku w celu naliczenia podatku akcyzowego do zapłaty należy pomnożyć ilość wyprowadzonych olejów smarowych ze składu podatkowego przez stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w dniu ich wyprowadzenia, czyli 1.180,00 zł/1.000 litrów, a następnie pomniejszyć o kwotę zwolnienia obliczoną z uwzględnieniem przepisu § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, również obowiązującego w dniu wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego tj. w części odpowiadającej 40 % stawki podatku akcyzowego.

Rozpatrując wniosek Firmy XX, Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie wydał interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawartą w postanowieniu numer 421000-PA-9102-17/05/TS z dnia 15 czerwca 2005 roku.

Następnie Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie, po otrzymaniu akt niniejszej sprawy i szczegółowej analizie treści wniosku podatnika i wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, biorąc pod uwagę dyspozycję art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, postanowieniem numer 420000-WPA-9143-7/2005/ES z dnia 29 sierpnia 2005 roku, wszczął z urzędu postępowanie w przedmiocie zmiany postanowienia numer 421000-PA-9102-17/05/TS z dnia 15 czerwca 2005 roku. Wszczęte powyższym postanowieniem postępowanie, miało na celu ustalenie, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Bezpośrednią przesłanką do wszczęcia postępowania w przedmiocie zmiany postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie, było błędne określenie przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie dnia powstania obowiązku podatkowego oraz rodzaju czynności podlegającej opodatkowaniu przy wyprowadzaniu przedmiotowych wyrobów ze składu podatkowego.

Mając powyższe na względzie, co znalazło swój wyraz w sentencji niniejszej decyzji, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy zobowiązany jest zmienić lub uchylić z urzędu w drodze decyzji postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji, zawierające w swej treści interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, jeżeli postanowienie to rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Po wszechstronnej i szczegółowej analizie treści wniosku podatnika oraz wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie postanowił zmienić postanowienie numer 421000-PA-9102-17/05/TS z dnia 15 czerwca 2005 roku. Podejmując takie rozstrzygnięcie, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie wziął pod uwagę, co następuje.

Uregulowana w przepisach art. 14a, art. 14b i art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, instytucja interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest instytucją prawa podatkowego, mającą na celu zagwarantowanie podatnikom pewności poruszania się w sferze przepisów prawa podatkowego. Zwłaszcza, że przepisy prawa podatkowego, obowiązującego w Polsce systemu podatkowego, zasadniczo przewidują ustalanie należności podatkowych na zasadzie samoobliczenia podatkowego. Technika samoobliczenia powoduje, że ryzyko związane z właściwym ustaleniem zobowiązania podatkowego, a w konsekwencji ustaleniem stanu faktycznego i dokonaniem odpowiedniej interpretacji przepisów prawa podatkowego, spoczywa na podatniku. Ewentualna rola organów podatkowych sprowadza się do kontroli prawidłowości działań podatników. Ryzyko to jest tym większe, im przepisy będące przedmiotem interpretacji przez podatnika, są bardziej niejasne i skomplikowane. Ustawodawca zdając sobie sprawę z zawiłości prawa podatkowego składającego się na polski system podatkowy, zdecydował się dla równowagi wprowadzić do tego systemu instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Instytucja ta oparta jest o zasadę skargowości, co oznacza, że może zostać zastosowana tylko i wyłącznie na wniosek podatnika. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, stosownie do swojej właściwości na wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 4 wyżej cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, następuje w drodze postanowienia. Zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 ustawy, interpretacja taka nie jest wiążąca dla podatnika. Niemniej jednak, jeżeli podatnik zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia tego postanowienia, w przypadku gdy decyzja określająca lub ustalająca to zobowiązanie byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja ta jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. I co ważne, na postanowienie zawierające w swej treści interpretację przysługuje zażalenie. Tym samym, podatnik nie zgadzając się z treścią interpretacji udzielonej przez organ pierwszej instancji, składając zażalenie, może spowodować, że jego treść będzie przedmiotem kontroli organu odwoławczego. W przypadku gdy organ drugiej instancji uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie zmienia lub uchyla to postanowienie.

Niezależnie od powyższego, na gruncie przepisów regulujących instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, ustawodawca wprowadził zasadę kontroli wydanych przez organ pierwszej instancji postanowień przez organ odwoławczy. Kontrola ta dokonywana jest z urzędu. Realizując tą zasadę, organ pierwszej instancji zobowiązany jest przekazać do organu odwoławczego akta spraw zakończonych wydaniem postanowienia zawierającego w swej treści interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przekazanie przez organ pierwszej instancji akt spraw, w których wydane zostały w drodze postanowienia interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w tym również akt niniejszej sprawy, związane jest z koniecznością ich oceny przez organ odwoławczy pod kątem ewentualnego rażącego naruszenia prawa, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto, organ odwoławczy zobowiązany jest również do każdorazowej oceny interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w przypadku zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji. W przypadku natomiast, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji zawierające interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także gdy jest niezgodne z prawem w związku ze zmianą przepisów, w drodze decyzji zmienia albo uchyla to postanowienie, stosownie do dyspozycji art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jak już wspomniano wyżej, bezpośrednią przesłanką do wszczęcia postępowania w przedmiocie zmiany postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie, był fakt, iż postanowienie to rażąco narusza prawo. Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść postanowienia pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że postanowienie to nie może być akceptowane, jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Cechą rażącego naruszenia prawa jest fakt, że treść postanowienia pozostaje w rażącej sprzeczności z treścią wykładni przepisu przez ich proste zestawienie ze sobą. Zatem naruszenie prawa będzie miało cechę rażącego wtedy, gdy czynności postępowania organu podatkowego lub istota załatwienia sprawy, są w swej treści zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej.

Dlatego też, Dyrektor Izby Celnej wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie dyspozycją art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zmianami), opodatkowaniu akcyzą podlega wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego. Obowiązek podatkowy w takim wypadku stosownie do dyspozycji art. 6 ust. 1 ustawy, powstaje z dniem wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu, a więc z dniem wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego. Z czynnością podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, będziemy mieli do czynienia każdorazowo w przypadku wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego, niezależnie od tego czy wyprowadzenie to będzie miało związek ze sprzedażą tych wyrobów, czy też z ich przesunięciem do magazynu prowadzącego skład podatkowy, który jest zlokalizowany poza tym składem.

Zgodnie z dyspozycją § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami), zwalnia się od akcyzy sprzedaż olejów smarowych:

w części odpowiadającej 40 % stawki podatku akcyzowego dla tych wyrobów, w okresie od dnia 1 lutego 2005 roku do 31 grudnia 2005 roku, w przypadku ich wytworzenia z udziałem minimum 10 % baz olejowych rafinowanych wodorem, uzyskanych z regeneracji olejów opadowych - przepracowanych;

w części odpowiadającej 25 % stawki podatku akcyzowego dla tych wyrobów, w okresie od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 grudnia 2006 roku, w przypadku ich wytworzenia z udziałem minimum 10 % baz olejowych rafinowanych wodorem, uzyskanych z regeneracji olejów opadowych - przepracowanych.

Co prawda, w § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, Minister Finansów wspomina o zwolnieniu od akcyzy czynności podlegającej opodatkowaniu, jaką jest sprzedaż na terytorium kraju. Niemniej jednak, postanowienia tego przepisu nie należy interpretować literalnie. Przyjęcie, bowiem stanowiska, zgodnie z którym zwolnieniem wynikającym z cytowanego przepisu, objęte zostałyby jedynie wyroby akcyzowe podlegające sprzedaży, przeczyłoby istocie systemu akcyzy opartej w zasadniczej swej części o instytucję zawieszenia poboru akcyzy oraz o mającej w ramach niej zastosowanie instytucję składu podatkowego. Dlatego też, przy interpretowaniu postanowień cytowanego przepisu, należy posłużyć się wykładnią systemową, posiłkując się jednocześnie wykładnią celowościową. Przy interpretowaniu cytowanego przepisu w ramach wykładni systemowej, należy znaczny nacisk położyć na spójność przepisów regulujących rodzaj czynności podlegających opodatkowaniu z przepisami regulującymi procedurę zawieszenia poboru akcyzy, a także z pozostałymi przepisami składającymi się na szeroko rozumiany system akcyzy. W przypadku natomiast wykładni celowościowej, należy zwrócić uwagę na cel, jaki przyświecał prawodawcy przy konstruowaniu przepisów regulujących zwolnienie przedmiotowych wyrobów akcyzowych. Zastosowanie zarówno wykładni systemowej, jak i wykładni celowościowej przy interpretowaniu cytowanego wyżej przepisu, prowadzi do nieodpartego wniosku, że również czynność podlegająca opodatkowaniu, jaką jest wyprowadzenie ze składu podatkowego przedmiotowych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które nie są przedmiotem sprzedaży, również korzystają z preferencji podatkowych uregulowanych w § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem zawartym we wniosku z dnia 23 marca 2005 roku. Podatek akcyzowy powinien być obliczony według stawek akcyzy obowiązujących w dniu wyprowadzenia przedmiotowych olejów smarowych z Państwa składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Tak więc, ilość litrów wyprowadzonego w miesiącu marcu 2005 roku oleju smarowego, należy pomnożyć przez stawkę podatku akcyzowego w wysokości 1.180,00 zł/1.000 litrów, a następnie uzyskany wynik pomniejszyć o kwotę zwolnienia określoną w § 13 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, również obowiązującą w dniu wyprowadzenia przedmiotowych wyrobów z Państwa składu podatkowego tj. 40 %.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z dyspozycja art. 14b § 1 ustawy, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 (w tym również interpretacja zmieniona decyzją organu odwoławczego), nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie natomiast do treści art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5.

POUCZENIE

Zgodnie z dyspozycją art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa, od niniejszej decyzji służy Stronie odwołanie do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie w terminie 14 dni licząc od dnia następnego po dniu doręczenia decyzji.

Jednocześnie informuję, że odwołanie od decyzji powinno zawierać zarzut przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa).

W przypadku wnoszenia odwołania należy dołączyć opłatę skarbową w znaczkach w kwocie 5,00 zł od odwołania i po 0,50 zł od każdego załącznika.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl