370000-IPAW-9290-60/09 - O wyroku w sprawie podatku akcyzowego od energii elektrycznej (wyrok WSA I SA/OL 468/09).

Dyrektor Izby Celnej w Olsztynie informuje, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2009 r. skargi złożonej przez firmę (...) z siedzibą w (...) przy (...) reprezentowaną przez radcę prawnego (...) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie znak (...) w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia 2006 r. do marca 2008 r., wydał wyrok, w którym oddalił złożoną skargę.

Decyzja organu I instancji określająca zobowiązanie na kwotę (...) zł oraz utrzymująca decyzja Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie znak (...) z dnia (...) zostały wydane w następstwie wniosku złożonego przez (...) o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej za miesiące od stycznia 2006 r. do marca 2008 r. w łącznej wysokości (...) zł, powołującego się na niezgodność ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym z przepisami prawa wspólnotowego.

Organ odwoławczy stanął na stanowisku, iż uwzględnienie odwołania Strony, a w konsekwencji uznanie, iż obowiązek podatkowy w niniejszej sprawie nie powstał, prowadziłoby do sytuacji, w której od wydanej i zużytej w spornym okresie energii elektrycznej podatek akcyzowy nie zostałby odprowadzony w ogóle, a Strona w sposób nieuzasadniony wzbogaciłaby się o kwotę tego podatku. Należy zauważyć, że to nie spółka poniosła faktyczny ciężar tego podatku, gdyż podatek ten zapłacili w cenie zakupu konsumenci.

Uwzględnienie żądania spółki spowodowałoby z jednej strony jej wzbogacenie się kosztem tychże konsumentów, z drugiej strony skutkowałoby nieodprowadzeniem należnego podatku do Skarbu Państwa. Powyższych następstw z pewnością nie można uznać za zgodne z celami analizowanych dyrektyw. Należy też podkreślić, że jedną z przesłanek uzasadniających powoływanie się przez podatnika w sporze z Państwem bezpośrednio na przepis dyrektywy jest to, że Państwo Członkowskie czerpie korzyści z braku implementacji lub niewłaściwej implementacji dyrektywy w terminie (wyrok ETS z 14.07.1994 r. w sprawie C-91/92). Z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia. Ani dyrektywa energetyczna, ani dyrektywa 2003/54/WE nie kwestionują zasadności nakładania podatków na energię elektryczną. Wręcz przeciwnie, art. 1 dyrektywy energetycznej przewiduje, że zgodnie z nią Państwa Członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną. Nieodprowadzenie podatku akcyzowego od przedmiotowej energii elektrycznej stanowiłoby nie tylko naruszenie przepisów prawa krajowego, ale byłoby również niezgodne z celami powołanej wyżej dyrektywy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 7 października 2009 r. podtrzymał zatem stanowisko organów celnych. W ustnym uzasadnieniu Sąd wskazał, iż organy I i II instancji zastosowały prawidłowe przepisy prawa materialnego do zaistniałego w sprawie stanu faktycznego. Sąd wyjaśnił, iż z przepisu art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE wynika pośrednio wniosek, że producent energii jest podatnikiem podatku akcyzowego, dystrybutor energii również może być podatnikiem podatku akcyzowego. Przy bezpośrednim zastosowaniu przepisów dyrektywy Sąd musiałby odejść od przepisów krajowych na rzecz prawa unijnego. Jest to niemożliwe, gdyż stosowany przepis musi być zgodny z celami dyrektywy - energia jest opodatkowana. Skarb Państwa ma prawo otrzymać podatek. W przeciwnym razie doszłoby do wtórnej niezgodności przepisów dyrektywy.

Sąd odniósł się również do kwestii dublowania zwrotu podatku akcyzowego od tej "samej energii". Zaznaczono, iż Europejski Trybunał Sprawiedliwości, przy analizie polskich przepisów, nacisk kładzie na podmiotową stronę opodatkowania, a źle zastosowany przepis może prowadzić do zachwiania rynku energetycznego.