3063-ILPP3.4512.183.2016.1.TKu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników oraz zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz ubezpieczyciela usług związanych z obsługą umowy grupowego ubezpieczenia pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników oraz zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz ubezpieczyciela usług związanych z obsługą umowy grupowego ubezpieczenia pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa energetycznego, prowadzi księgi rachunkowe i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka (dalej: ubezpieczający) zawarła z firmą ubezpieczeniową (dalej: ubezpieczyciel) w imieniu własnym, umowę grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P Plus wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi na rzecz pracowników i członków ich rodzin (dalej: ubezpieczeni). Ubezpieczeni (czyli uprawnieni do odbioru świadczeń) pracownicy Spółki, którzy wyrazili chęć przystąpienia do grupowego ubezpieczenia pracowniczego, wypełniają odpowiednią deklarację (polisę imienną), w której poprzez wybór jednego z wariantów ubezpieczenia, sami określają zakres, sumę ubezpieczenia oraz wysokość płaconej przez siebie miesięcznej składki, koszty tego ubezpieczenia w całości pokrywa pracownik Spółki z własnych środków.

Polisę imienną podpisuje każdy pracownik w swoim imieniu, natomiast Spółka dokonuje potrącenia kwoty składki na liście płac na podstawie zgody pracownika wyrażonej na polisie. Kwota potrąconych składek wykazywana jest w księgach rachunkowych Spółki jako zobowiązanie wobec ubezpieczyciela, a następnie z rachunku bankowego Spółki przekazywana jest na konto ubezpieczyciela.

Za przekazane przez Spółkę składki, ubezpieczyciel nie wystawia dla Spółki żadnego dokumentu, a rola Spółki polega wyłącznie na potrąceniu z wynagrodzenia pracowników miesięcznych składek na ubezpieczenie i odprowadzeniu ich na konto ubezpieczyciela.

Dodatkowo Spółka zawarła z ubezpieczycielem umowę o wprowadzanie danych do aplikacji Ubezpieczeń lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, w ramach której poprzez wyznaczonego przez siebie pracownika (pracowników) zobowiązuje się między innymi do:

* wykonywania czynności technicznych polegających na wprowadzaniu danych zawartych w deklaracjach do systemu lub do przekazywanych mu przez ubezpieczyciela wykazów,

* bieżącego rejestrowania w systemie lub wykazach zmian danych dotyczących podmiotów stosunku ubezpieczenia, w tym ubezpieczającego, ubezpieczonego, współubezpieczonego oraz uposażonego lub zmian w zakresie ubezpieczenia,

* niewykonywania w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela czynności agencyjnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz szeregu innych obowiązków wynikających z ustawy o ochronie danych osobowych.

Z tytułu ww. czynności, a także z tytułu pozostawania w gotowości do ich wykonywania, Spółka otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe, płatne miesięcznie w kwotach wskazanych w załączniku do umowy. Czynnikiem determinującym wysokość wynagrodzenia jest liczba osób objętych umową grupowego ubezpieczenia, za które została przekazana w danym miesiącu składka. Po uzyskaniu od ubezpieczyciela informacji o wysokości uzyskanego wynagrodzenia w terminie do 15 dnia danego miesiąca za m-c poprzedni, Spółka wystawia fakturę na ubezpieczyciela ze stawką zwolnioną od VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie sprawy, Spółka zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia i następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników), i przekazując je zbiorczo do ubezpieczyciela, dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia, a także z tytułu potrącania z wynagrodzenia pracowników i przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela?

Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to w jakiej wysokości należy wykazać przychód w deklaracji VAT z tytułu świadczenia usług przez Spółkę na rzecz pracowników oraz czy przychód ten może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy usługa obsługi grupowego ubezpieczenia pracowników i ubezpieczeń dodatkowych, świadczona przez Spółkę na podstawie zawartej z ubezpieczycielem umowy o wprowadzanie danych do aplikacji Ubezpieczeń lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W opisanej sytuacji, nie dochodzi do świadczenia usług na rzecz pracowników przez Spółkę, na podstawie art. 8 ust. 2a oraz art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Czynność podpisania przez ubezpieczającego (Spółkę) umowy z ubezpieczycielem na ubezpieczenie grupowe pracownicze i dodatkowe ubezpieczenia, zdaniem Spółki, nie wypełnia znamion przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, rozumienie ww. przepisu zmierzające do konieczności wykazania sprzedaży zwolnionej w deklaracji VAT w wysokości odpowiadającej kwocie potrąconych z wynagrodzeń pracowników składek na ubezpieczenie grupowe pracownicze, tworzy pewną fikcję prawną, w której podmiot, który nabywa usługę na rzecz osoby trzeciej, uważany jest za podmiot, który jest nabywcą danej usługi i jednocześnie świadczącym tę usługę.

Spółka zawierając umowę ww. ubezpieczenia, wystąpiła w roli ubezpieczającego jedynie po to, aby możliwe było otrzymanie przez pracowników (jako grupy) korzystniejszych warunków ubezpieczenia. Efektywnie składki płacone są w całości ze środków własnych pracowników Spółki, czyli osoby trzecie. Pracownicy są również uprawnionymi do wypłaty świadczeń z umowy ubezpieczenia, a nie Spółka. Tak więc w rzeczywistości pracownik, a nie Spółka jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (pracownik zawiera z ubezpieczycielem imienną polisę ubezpieczeniową) tym samym, pracownik, a nie Spółka, jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej. Kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Skoro kwoty potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych składek ubezpieczeniowych nie stanowi należności Spółki, tym samym Spółka nie dysponuje wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi.

Nie jest to również płatność za usługi odsprzedawane przez Spółkę, gdyż nie nabywa ona usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie. Spółka pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela, to pracownicy są odbiorcami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Skoro Spółka nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela zakresie.

Zatem w powyższej sytuacji w przypadku zawarcia przez Spółkę umowy ubezpieczenia z ubezpieczycielem we własnym imieniu, lecz na cudzy rachunek (pracownika) nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz pracowników przez Spółkę, na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym Spółka nie ma obowiązku wykazywania potrąconych i przekazanych do ubezpieczyciela składek w deklaracji VAT.

Ad 2.

Zdaniem Spółki, w świetle przedstawionego powyżej stanu sprawy, wykonywane na podstawie zawartej umowy czynności korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczenia przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Spółka uważa, że wskazane w zawartej umowie czynności, które wykonuje na rzecz ubezpieczyciela są konieczne do prawidłowego świadczenia usług ubezpieczeniowych przez ubezpieczyciela (obsługi grupowego ubezpieczenia pracowniczego) są nierozerwalnie związane z umową ubezpieczenia grupowego o czym świadczy fakt, że umowa zostaje zawarta na czas do końca miesiąca, w którym nastąpi rozwiązanie ostatniej Umowy Ubezpieczenia. Świadczenie przez Spółkę ww. usługi pozwala ubezpieczycielowi m.in. na otrzymywanie niezbędnych danych do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej, a także na prawidłowe wykonywanie ciążących na nim obowiązków w przypadku zajścia zdarzenia przewidzianego w umowie ubezpieczenia.

W konsekwencji należy uznać, że usługi świadczone przez Spółkę są niezbędne dla prawidłowego świadczenia usług ubezpieczenia przez ubezpieczyciela, a jednocześnie są ściśle związane z umową grupowego ubezpieczenia, jaką Spółka zawarła jako ubezpieczający we własnym imieniu na cudzy rachunek. Spółka nie zobowiązuje się sama do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej na rzecz pracownika przystępującego do ubezpieczenia grupowego, a jedynie dopełnia formalności koniecznych do zapewnienia im ubezpieczenia przez ubezpieczyciela. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawartą przez Spółkę, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, ponieważ opisane czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązana będzie Spółka, a nie inny podmiot. Należy zatem uznać, że Spółka wykonując rolę ubezpieczającego, świadczy czynności na rzecz ubezpieczyciela, które mieszczą się w zakresie "zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek". Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że wykonywane przez nią czynności na podstawie zawartej umowy z ubezpieczycielem korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez Spółkę umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy, należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi, wynikającymi z tego, konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Z art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Należy wskazać, że podstawowym elementem transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy.

Z kolei "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

W akapicie 41 sprawy Skandia, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku, tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (czynny podatnik podatku VAT) zawarła z firmą ubezpieczeniową w imieniu własnym, umowę grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P Plus wraz z ubezpieczeniami dodatkowymi na rzecz pracowników i członków ich rodzin. Ubezpieczeni (czyli uprawnieni do odbioru świadczeń) pracownicy Spółki, którzy wyrazili chęć przystąpienia do grupowego ubezpieczenia pracowniczego, wypełniają odpowiednią deklarację (polisę imienną), w której poprzez wybór jednego z wariantów ubezpieczenia, sami określają zakres, sumę ubezpieczenia oraz wysokość płaconej przez siebie miesięcznej składki, koszty tego ubezpieczenia w całości pokrywa pracownik spółki z własnych środków.

Polisę imienną podpisuje każdy pracownik w swoim imieniu, natomiast Spółka dokonuje potrącenia kwoty składki na liście płac na podstawie zgody pracownika wyrażonej na polisie. Kwota potrąconych składek wykazywana jest w księgach rachunkowych Spółki jako zobowiązanie wobec ubezpieczyciela, a następnie z rachunku bankowego Spółki przekazywana jest na konto ubezpieczyciela. Za przekazane przez Spółkę składki, ubezpieczyciel nie wystawia dla Spółki żadnego dokumentu, a rola Spółki polega wyłącznie na potrąceniu z wynagrodzenia pracowników miesięcznych składek na ubezpieczenie i odprowadzeniu ich na konto ubezpieczyciela.

Dodatkowo Spółka zawarła z ubezpieczycielem umowę o wprowadzanie danych do aplikacji lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, w ramach której poprzez wyznaczonego przez siebie pracownika (pracowników) zobowiązuje się między innymi do:

* wykonywania czynności technicznych polegających na wprowadzaniu danych zawartych w deklaracjach do systemu lub do przekazywanych mu przez ubezpieczyciela wykazów,

* bieżącego rejestrowania w systemie lub wykazach zmian danych dotyczących podmiotów stosunku ubezpieczenia, w tym ubezpieczającego, ubezpieczonego, współubezpieczonego oraz uposażonego lub zmian w zakresie ubezpieczenia,

* niewykonywania w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela czynności agencyjnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz szeregu innych obowiązków wynikających z ustawy o ochronie danych osobowych.

Z tytułu ww. czynności, a także z tytułu pozostawania w gotowości do ich wykonywania, Spółka otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe, płatne miesięcznie w kwotach wskazanych w załączniku do umowy. Czynnikiem determinującym wysokość wynagrodzenia jest liczba osób objętych umową grupowego ubezpieczenia, za które została przekazana w danym miesiącu składka. Po uzyskaniu od ubezpieczyciela informacji o wysokości uzyskanego wynagrodzenia w terminie do 15 dnia danego miesiąca za m-c poprzedni, Spółka wystawia fakturę na ubezpieczyciela ze stawką zwolnioną od VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy Spółka zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia i następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników), i przekazując je zbiorczo do ubezpieczyciela, dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia, a także obowiązku wykazania w deklaracji VAT składek ubezpieczenia grupowego potrącanych z wynagrodzenia pracowników.

W świetle przedstawionego opisu sprawy, przytoczonego własnego stanowiska Spółki oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, że kwoty pobranych przez Wnioskodawcę od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek ubezpieczeniowych dotyczą kosztów ubezpieczenia pracowników w związku z podpisaną przez Spółkę umową pracowniczego grupowego ubezpieczenia pracowników i przystąpieniem pracowników do tego ubezpieczenia poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji. Wysokość potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiada wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia. Tak więc w rzeczywistości pracownik, a nie Spółka, jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (pracownik zawiera z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczeniową). Tym samym, pracownik (a nie Spółka) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela. Nie ma więc wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Składki te należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe. Dlatego też kwoty wynikające z sumy potrącanych z wynagrodzenia środków finansowych przekazywane są do ubezpieczyciela jako zapłata za jego usługi. Spółka uiszcza składkę ubezpieczeniową do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz pracownika korzystającego z ubezpieczenia. Skoro kwoty potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych składek ubezpieczeniowych nie stanowi należności Wnioskodawcy. Spółka nie dysponuje wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi.

Nie jest to również płatność za usługi odsprzedawane przez Wnioskodawcę. Zainteresowany w rozpatrywanej sprawie jest podmiotem zawierającym umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Spółka zawarła we własnym imieniu umowę grupowego ubezpieczenia swoich pracowników. Uprawnionymi do odbioru świadczeń, czyli ubezpieczonymi są pracownicy Spółki, którzy wyrazili chęć przystąpienia do grupowego ubezpieczenia pracowniczego poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji (polisy imiennej), w której poprzez wybór jednego z wariantów ubezpieczenia, sami określili zakres, sumę ubezpieczenia oraz wysokość płaconej przez siebie miesięcznej składki (koszty tego ubezpieczenia w całości pokrywa pracownik Spółki z własnych środków). Ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia, odmienną od innych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Zatem w niniejszych okolicznościach, Wnioskodawca nie dokonuje odsprzedaży usług, gdyż nie nabywa usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie. Wnioskodawca zawiera umowy grupowego ubezpieczenia na rachunek swoich pracowników. Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, Wnioskodawca nie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik (ubezpieczony), który na mocy zawartej przez Wnioskodawcę umowy grupowego ubezpieczenia i w związku z odpowiednią deklaracją może z nich skorzystać. Zatem Spółka, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia wskazuje swoich pracowników, to należy uznać, że pracownicy są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Zainteresowany pełniąc rolę ubezpieczającego nabywa usługi ubezpieczeniowe na rzecz nabywcy usługi ubezpieczeniowej, czyli pracownika. Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie nie dochodzi do kupna usług ubezpieczeniowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w przypadku zawieranych przez Wnioskodawcę umów ubezpieczenia w imieniu własnym, lecz na rzecz pracowników, nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy.

W opisanych okolicznościach nie będzie również mieć zastosowania ww. wskazany art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, gdyż w niniejszej sytuacji Wnioskodawca nie uczestniczy w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, tj. nie nabywa ich od Ubezpieczyciela, ani też ich nie świadczy. Rola Wnioskodawcy sprowadza się jedynie do zapłacenia składki ubezpieczeniowej wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe i są zapłatą za te usługi.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie świadczy zatem żadnych usług na rzecz pracowników. Spółka z tytułu zawartych przez pracowników umów z ubezpieczycielem nie otrzymuje z tego tytułu żadnego wynagrodzenia, nie ponosi żadnych nakładów i nie odnosi żadnych bezpośrednich korzyści wynikających z umów zawartych pomiędzy ubezpieczycielem a pracownikami.

Podsumowując, w opisanym stanie sprawy Spółka zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia i następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników) i przekazując je zbiorczo do ubezpieczyciela, nie dokonuje/nie będzie dokonywać świadczenia usług na rzecz pracowników z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia, a także z tytułu potrącania z wynagrodzenia pracowników i przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela. Rola Wnioskodawcy sprowadza się jedynie do potrącenia z wynagrodzenia pracowników oraz przekazania ubezpieczycielowi składki ubezpieczeniowej wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe i są zapłatą za te usługi.

W związku z powyższym, skoro stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 jest prawidłowe, to rozpatrywanie pytania dotyczącego kwestii, w jakiej wysokości należy wykazać przychód w deklaracji VAT z tytułu świadczenia usług przez Spółkę na rzecz pracowników oraz czy przychód ten może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy stało się bezprzedmiotowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego, czy usługa obsługi grupowego ubezpieczenia pracowników i ubezpieczeń dodatkowych, świadczona przez Spółkę na podstawie zawartej z ubezpieczycielem umowy o wprowadzanie danych do aplikacji lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, jest/będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie znaczenie ma ustalenie, czy Spółka jest podmiotem zawierającym umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, a zatem czy spełni kryterium podmiotowe wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego. W szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto, w przypadku gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami bez ich zdefiniowania (jak np. własność, zdolność prawna, zasiedzenie), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć, takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, w którym stwierdzone zostało, że "Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych".

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast zgodnie z art. 808 § 1 i § 2 k.c., ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zarzut mający wpływ na odpowiedzialność ubezpieczyciela może on podnieść również przeciwko ubezpieczonemu.

W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać, by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Z treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jasno wynika, że zwolnieniem objęte są m.in. - co należy podkreślić - usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Z zapisu tego wynika zatem, że aby zwolnione były usługi świadczone przez ubezpieczającego, nie ma wymogu, aby ubezpieczającym był agent, pośrednik, czy też broker ubezpieczeniowy, w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej - ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

Zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Jak wskazano wyżej, Spółka zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia i następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników) i przekazując je zbiorczo do ubezpieczyciela, nie dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników, o którym mowa w art. 8 ustawy, gdyż rola Wnioskodawcy sprowadza się jedynie do zapłacenia składki ubezpieczeniowej wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe i są zapłatą za te usługi.

Inaczej sprawa przedstawia się w przypadku odpłatnej umowy, zawartej przez Spółkę z ubezpieczycielem, w ramach której Wnioskodawca poprzez wyznaczonego przez siebie pracownika (pracowników) zobowiązuje się między innymi do:

* wykonywania czynności technicznych polegających na wprowadzaniu danych zawartych w deklaracjach do systemu lub do przekazywanych mu przez ubezpieczyciela wykazów,

* bieżącego rejestrowania w systemie lub wykazach zmian danych dotyczących podmiotów stosunku ubezpieczenia, w tym ubezpieczającego, ubezpieczonego, współubezpieczonego oraz uposażonego lub zmian w zakresie ubezpieczenia,

* niewykonywania w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela czynności agencyjnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym oraz szeregu innych obowiązków wynikających z ustawy o ochronie danych osobowych.

Z tytułu ww. czynności, a także z tytułu pozostawania w gotowości do ich wykonywania, Spółka otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe, płatne miesięcznie w kwotach wskazanych w załączniku do umowy.

W tej sytuacji czynności, które Spółka wykonuje za wynagrodzeniem na rzecz ubezpieczyciela w ramach obsługi grupowego ubezpieczenia pracowników i ubezpieczeń dodatkowych, które to czynności wynikają z umowy o wprowadzanie danych do aplikacji lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego zawartej z ubezpieczycielem, stanowią usługi w zakresie zawieranych przez Wnioskodawcę umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Spółka nie zobowiązuje się sama do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej na rzecz pracownika przystępującego do ubezpieczenia grupowego, a jedynie dopełnia formalności konieczne do zapewnienia im ubezpieczenia przez podmiot trzeci (firmę ubezpieczeniową - ubezpieczyciela). Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawartą przez Spółkę, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, ponieważ opisane czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązana będzie Spółka, a nie inny podmiot. Należy zatem uznać, że Spółka, która wykonuje rolę ubezpieczającego, świadczy na rzecz ubezpieczyciela czynności, które mieszczą się w zakresie "zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek".

Zatem wynagrodzenie za czynności, które Spółka świadczy na rzecz ubezpieczyciela na podstawie zawartej umowy o wprowadzanie danych do aplikacji lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego zawartej z ubezpieczycielem (czyli za czynności dotyczące obsługi grupowego ubezpieczenia pracowniczego), stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, które w całości korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług jako usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, tj. czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Podsumowując, usługa obsługi grupowego ubezpieczenia pracowników i ubezpieczeń dodatkowych, świadczona przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela, na podstawie zawartej z ubezpieczycielem umowy o wprowadzanie danych do aplikacji Ubezpieczeń lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego, jest/będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.