3063-ILPP2-2.4512.6.2017.1.JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Dnia 22 października 1986 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego Wnioskodawca otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne zabudowane budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi, składające się z działek nr 581, 582/6, 557. W 1998 r. z przedmiotowej nieruchomości - dz. nr 581 Zainteresowany wydzielił 1 działkę, którą podarował jednej z córek. W 1999 r. z tej samej nieruchomości wydzielił kolejną 1 działkę, którą podarował drugiej córce. W 2007 r. także z tej nieruchomości podarował synowi grunt orny.

Posiadane grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie na potrzeby własne, dla wykarmienia rodziny i zwierząt. Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne i jest rolnikiem ryczałtowym. Z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego nigdy nie był podatnikiem VAT czynnym. Na dzień złożenia wniosku źródłem jego utrzymania jest renta w wysokości 820 zł na kwartał (z KRUS). W obecnej chwili Zainteresowany został sam, gdyż dzieci pozakładały własne rodziny, a rodzice nie żyją. Potrzeby Wnioskodawcy uległy znacznemu zmniejszeniu. Poza tym, ze względu na stan zdrowa nie jest on w stanie zajmować się całą nieruchomością.

Dlatego w 2012 r. dokonał podziału rolnego - z nieruchomości 581/6 o pow. 5,7521 ha (numer działki jest wynikiem podziałów nieruchomości dz. nr 581, o których mowa wyżej) na 6 części (581/11, 581/12, 581/13, 581/14, 581/15, 581/16). W 2013 r. dla 4 z ww. działek (581/12, 581/13, 581/14, 581/15) Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Dla nieruchomości nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o warunkach zabudowy była niezbędna do dokonania podziału nieruchomości. W tym samym roku Wójt Gminy decyzją wydał warunki zabudowy dla 2 z ww. działek (581/12 i 581/13) na budowę budynków mieszkalnych, zjazdów indywidulanych oraz zbiorników bezodpływowych na ścieki. Dla pozostałych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

W 2013 r. z nieruchomości, na której znajduje się dom Wnioskodawcy - 581/11, decyzją Wójta Gminy zatwierdzono podział nieruchomości, z której wydzielono działkę (581/17) przeznaczoną pod poszerzenie drogi należącej do Gminy, którą nieodpłatnie Wnioskodawca przekazał Gminie (umową przekazania nieruchomości).

W 2015 r. na wniosek Zainteresowanego, decyzjami Wójta Gminy zatwierdzono podział nieruchomości:

Działki sprzedane oraz działki przeznaczone do sprzedaży to grunty czyli nieruchomości niezabudowane. Oprócz kosztów związanych z podziałem nieruchomości Zainteresowany nie poniósł ani nie zamierza ponieść innych nakładów, celem przygotowania nieruchomości do sprzedaży i zwiększenia jej atrakcyjności. Zamiaru sprzedaży działek nie ogłaszał w środkach masowego przekazu. Jedyna informacja o zamiarze sprzedaży działek, znajduje się na ogrodzeniu nieruchomości, w której mieszka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek (dokonana i planowana), wydzielonych z opisanej wyżej nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, przez którą rozumie się również grunty (art. 2 pkt 6 ustawy). Jednakże dostawa gruntów podlega opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy jest dokonywana przez podmiot występujący w tym zakresie w charakterze podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są m.in. osoby fizyczne prowadzące samodzielnie działalność gospodarczą. Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje m.in. działalność producentów, handlowców, usługodawców, rolników. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Zainteresowanego nie może on być uznany za podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, ponieważ nieruchomość dostał od rodziców i przez cały czas wykorzystywana ona była na własne potrzeby. W związku z powyższym sprzedając grunt korzysta z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a czynność ta nie oznacza działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy. Zamiarem Wnioskodawcy nie jest stała, zorganizowana sprzedaż działek, a jedynie sprzedaż stanowiąca majątek osobisty. Oprócz wystąpienia o wydanie warunków zabudowy (która to czynność była niezbędna do dokonania podziału nieruchomości ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) oraz dokonania podziału nieruchomości i informacji zawieszonej na ogrodzeniu nieruchomości, nie podjął innych czynności porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Nie angażował więc środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek w tym przypadku zalicza się do czynności mieszczących się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, który nie ma cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca 22 października 1986 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne zabudowane budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi, składające się z działek nr 581, 582/6, 557. W 1998 r. z działki nr 581 Zainteresowany wydzielił 1 działkę, którą podarował jednej z córek. W 1999 r. z tej samej nieruchomości wydzielił kolejną działkę, którą podarował drugiej córce. W 2007 r. także z tej nieruchomości podarował synowi grunt orny. Posiadane grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie na potrzeby własne, dla wykarmienia rodziny i zwierząt. Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne i jest rolnikiem ryczałtowym. Z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego nigdy nie był podatnikiem VAT czynnym.

W 2012 r. Wnioskodawca dokonał podziału rolnego - z nieruchomości 581/6 (nr działki jest wynikiem podziałów nieruchomości nr 581) na 6 części (581/11, 581/12, 581/13, 581/14, 581/15, 581/16). W 2013 r. dla 4 z ww. działek (581/12, 581/13, 581/14, 581/15) Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Dla nieruchomości nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o warunkach zabudowy była niezbędna do dokonania podziału nieruchomości. W tym samym roku wydane zostały warunki zabudowy dla 2 z ww. działek (581/12 i 581/13) na budowę budynków mieszkalnych, zjazdów indywidulanych oraz zbiorników bezodpływowych na ścieki. Dla pozostałych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

W 2013 r. z nieruchomości, na której znajduje się dom Wnioskodawcy - 581/11, wydzielono działkę (581/17) przeznaczoną pod poszerzenie drogi należącej do gminy, którą nieodpłatnie Wnioskodawca przekazał Gminie (umową przekazania nieruchomości).

W 2015 r. na wniosek Zainteresowanego, zatwierdzono podział nieruchomości:

Działki sprzedane oraz działki przeznaczone do sprzedaży to grunty (nieruchomości) niezabudowane. Oprócz kosztów związanych z podziałem nieruchomości Zainteresowany nie poniósł ani nie zamierza ponieść innych nakładów, celem przygotowania nieruchomości do sprzedaży i zwiększenia jej atrakcyjności. Zamiaru sprzedaży działek nie ogłaszał w środkach masowego przekazu. Jedyna informacja o zamiarze sprzedaży działek, znajduje się na ogrodzeniu nieruchomości, w której mieszka.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż działek (dokonana i planowana), wydzielonych z opisanej wyżej nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku z dokonaną/planowaną czynnością, tj. sprzedażą działek - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, nieruchomość otrzymana od rodziców w drodze przekazania, nie była/nie jest przez Zainteresowanego wykorzystywana do działalności gospodarczej. Posiadane grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie na potrzeby własne, dla wykarmienia rodziny i zwierząt. Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne i jest rolnikiem ryczałtowym. Z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego nigdy nie był podatnikiem VAT czynnym. Oprócz kosztów związanych z podziałem nieruchomości (decyzja o warunkach zabudowy była niezbędna do dokonania podziału nieruchomości) Zainteresowany nie poniósł, ani nie zamierza ponieść innych nakładów, celem przygotowania nieruchomości do sprzedaży i zwiększenia jej atrakcyjności. Zamiaru sprzedaży działek nie ogłaszał w środkach masowego przekazu. Jedyna informacja o zamiarze sprzedaży działek, znajduje się na ogrodzeniu nieruchomości, w której mieszka.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, dokonane i planowane przez Zainteresowanego zbycie nieruchomości, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że przy sprzedaży działek Wnioskodawca wystąpił/wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek (dokonana i planowana), wydzielonych z opisanej wyżej nieruchomości nie podlegała/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.