3063-ILPP2-1.4512.131.2016.2.AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2016 r. (data wpływu do Biura KIP w Bielsku-Białej 11 października 2016 r., do Biura KIP w Lesznie 19 października 2016 r.), uzupełnionego pismem z dnia 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych celem uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS, BVLOS lub INS (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych celem uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS, BVLOS lub INS (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 1). Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 13 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, ostateczne sformułowanie pytań oraz potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi Ośrodek Szkolenia Operatorów Dronów, wpisany do rejestru podmiotów szkolących Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Ustawa z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze narzuca obowiązek posiadania świadectwa kwalifikacji w celu wykonywania lotów innych niż sportowe lub rekreacyjne. Oznacza to, że chcąc świadczyć usługi komercyjne latając dronem, należy posiadać świadectwo kwalifikacji UAVO - art. 95 pkt 5a.

Zasady prowadzenia szkolenia lotniczego opisane są w art. 95 oraz 104. Szczegóły prowadzenia szkolenia do uzyskania świadectwa kwalifikacji opisane są w rozporządzeniu do art. 95a i 104 Prawa lotniczego.

W ustawie o VAT, w art. 43 pkt 29, możemy przeczytać, że od podatku zwolnione są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uzupełnienia z dnia 8 grudnia 2016 r. do wniosku wynika, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą pod nr NIP.

2. Usługi szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS lub BVLOS lub INS można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), czyli usług bezpośrednio związanych z branżą lub zawodem, jak również mających na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych.

3. Ww. świadczone usługi prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Podstawa prawna, na mocy której szkolenia są prowadzone:

o art. 95a-95e ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze,

o ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,

o § 3 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 12 września 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących (Dz. U. poz. 1068),

o § 29-33 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. poz. 664).

4. Szkolenia będące przedmiotem wniosku nie będą dofinansowane ze środków publicznych w co najmniej 70% ich wartości.

5. Mający być przedmiotem sprzedaży dron (niezbędny do celów szkoleniowych) był/jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT, a przy jego nabyciu przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 1):

Czy za usługę szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS lub BVLOS lub INS należy odprowadzić składkę VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa szkolenia do świadectwa kwalifikacji, jest zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29, ponieważ jest szkoleniem do uprawnień zawodowych i jest realizowana w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Dla zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienione w pkt 26, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W celu stwierdzenia, czy dana usługa spełnia definicję usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, należy odnieść się do art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 2011 r., str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z jego treścią, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady UE, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu, bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.

Definicja usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, zawarta w ww. rozporządzeniu, kładzie nacisk na "bezpośredni" związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy.

Jak wynika z powyższego, za usługę kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego można uznać tylko taką usługę, która obejmuje nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, bądź ma na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi Ośrodek Szkolenia Operatorów Dronów, wpisany do rejestru podmiotów szkolących Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Chcąc świadczyć usługi komercyjne latając dronem, należy posiadać świadectwo kwalifikacji UAVO. Usługi szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS lub BVLOS lub INS można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli usług bezpośrednio związanych z branżą lub zawodem, jak również mających na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Ww. świadczone usługi prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Podstawa prawna, na mocy której szkolenia są prowadzone: art. 95a-95e ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, § 3 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 12 września 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących, § 29-33 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji. Szkolenia będące przedmiotem wniosku, nie będą dofinansowane ze środków publicznych w co najmniej 70% ich wartości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy świadczone przez Zainteresowanego usługi w zakresie szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS, BVLOS lub INS należy opodatkować podatkiem VAT.

Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca był objęty systemem oświaty w myśl przepisów o systemie oświaty, w związku z tym, nie świadczy żadnych usług szkoleniowych jako jednostka objęta systemem oświaty. Zatem Zainteresowany nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, z opisu sprawy nie wynika również, żeby Wnioskodawca był podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, tj. uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk, czy jednostką badawczo-rozwojową, zatem nie może również korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy.

Jeżeli Wnioskodawca nie spełnia warunków do zwolnienia wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, wówczas należy przeanalizować zwolnienie wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Zgodnie z cytowaną powyżej normą wyrażoną w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, zwolnieniem objęte są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Tak więc, ustawodawca przewidział zastosowanie zwolnienia dla ww. usług, ale wyłącznie w sytuacji, gdy warunki ich świadczenia, w szczególności forma i zasady, wynikają z odrębnych od podatkowych, aktów prawnych.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca, jako Ośrodek Szkolenia, prowadzi szkolenia zgodnie z ustawą z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2016 r. poz. 605, z późn. zm.), § 3 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących (Dz. U. poz. 1068) oraz § 29-33 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji (Dz. U. poz. 664, z późn. zm.).

Z treści art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze wynika, że do wykonywania lotów i innych czynności lotniczych są uprawnieni wyłącznie członkowie personelu lotniczego, członkowie personelu pokładowego, o których mowa w części O załącznika III do rozporządzenia nr 3922/91/EWG, oraz osoby uczestniczące w szkoleniu lotniczym prowadzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e i osoby uczestniczące w zajęciach rekreacyjnych na lotniach i paralotniach, prowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, członkiem personelu lotniczego jest osoba, która posiada ważną licencję lub świadectwo kwalifikacji i jest wpisana do państwowego rejestru personelu lotniczego lub innego odpowiedniego rejestru, prowadzonego zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z ust. 3 tej regulacji, licencja jest świadectwem stwierdzającym posiadanie określonych kwalifikacji oraz dowodem upoważnienia do wykonywania określonych czynności lotniczych. Przepisy niniejszego działu w odniesieniu do licencji stosuje się odpowiednio do świadectw kwalifikacji, z zastrzeżeniem art. 95.

Licencje wydaje się odrębnie dla każdego rodzaju specjalności członków personelu lotniczego, o czym stanowi art. 94 ust. 4 cyt. ustawy.

W myśl art. 94 ust. 6 ww. ustawy, licencje są wymagane dla następujących specjalności personelu lotniczego:

Stosownie do treści art. 94 ust. 8 powołanej ustawy, w odniesieniu do niewymienionych w ust. 6 specjalności personelu lotniczego wykonującego czynności w składzie załóg statków powietrznych lub inne czynności lotnicze minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 104, wprowadzić wymóg posiadania licencji lub świadectwa kwalifikacji, z uwzględnieniem właściwych przepisów międzynarodowych, o ile jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa lotnictwa.

Z kolei z art. 94 ust. 9 ww. ustawy - Prawo lotnicze wynika, że w odniesieniu do personelu lotniczego wykonującego czynności lotnicze, w związku z używaniem statków powietrznych objętych przepisami art. 33 ust. 2, minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 104, wprowadzić zamiast wymogu licencji wymóg posiadania świadectwa kwalifikacji.

Świadectwem kwalifikacji jest dokument stwierdzający posiadanie określonych kwalifikacji i upoważniający do wykonywania określonych czynności lotniczych (art. 95 ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze).

Z art. 95 ust. 2 powyższej ustawy wynika, że świadectwa kwalifikacji wydawane są dla następujących specjalności personelu lotniczego:

* 5a) operator bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne

lub sportowe;

Z art. 95 ust. 3 ww. ustawy wynika, że w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego osoba ubiegająca się o nie musi spełnić następujące wymagania w zakresie wieku lub wykształcenia:

Zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy - Prawo lotnicze, świadectwa kwalifikacji wydawane są przez Prezesa Urzędu.

Świadectwo kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje, wydane dla specjalności, o których mowa w ust. 2, przez właściwy organ państwa obcego, wymagają uznania przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 4b (art. 95 ust. 4a cyt. ustawy).

Z art. 95 ust. 4b ww. ustawy wynika, że świadectwo kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje, wydane dla specjalności, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3 i 5a-7, przez właściwy organ lub uprawniony podmiot państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym nie wymagają uznania przez Prezesa Urzędu.

Przepisy art. 95a ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze wskazują, że wykonywanie działalności szkoleniowej w zakresie prowadzenia szkolenia personelu lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego oraz wpisywanych do niego uprawnień, z wyjątkiem prowadzenia szkolenia lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji informatora służby informacji powietrznej oraz informatora lotniskowej służby informacji powietrznej, jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i podlega wpisowi do rejestru podmiotów szkolących na podstawie pisemnego wniosku.

Z kolei z ust. 2 ww. artykułu wynika, że działalność szkoleniową w zakresie objętym obowiązkiem wpisu do rejestru podmiotów szkolących może wykonywać przedsiębiorca, w tym przedsiębiorca z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wykonuje działalność gospodarczą zgodnie z obowiązującymi w tym państwie przepisami, a na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czasowo oferuje lub świadczy usługę, który oświadcza, że wykonywanie działalności objętej wpisem do rejestru podmiotów szkolących nie zagraża bezpieczeństwu w ruchu lotniczym oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.

Wniosek o wpis do rejestru zawiera w szczególności następujące dane (art. 95a ust. 3 ww. ustawy):

Stosownie do treści art. 95a ust. 4 powołanej wyżej ustawy, minister właściwy do spraw transportu, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo w ruchu lotniczym, określi, w drodze rozporządzenia:

Zgodnie z art. 95b powyższej ustawy, Prezes Urzędu odmawia wpisania podmiotu do rejestru podmiotów szkolących, jeżeli nie zostały spełnione wymagania określone w art. 95a ust. 2 i 3 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 95a ust. 4.

Na podstawie art. 95a ust. 4 ustawy - Prawo lotnicze, zostało wydane rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących, które zgodnie z § 1 określa:

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia, działalność szkoleniową może podjąć podmiot, który spełnia następujące wymagania:

Natomiast na podstawie art. 94 ust. 8 i 9 oraz art. 104 ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze, wydano rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji.

Zgodnie z § 1 ust. 1, ww. rozporządzenie określa:

Z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, że ze względu na wymagania niezbędne do uzyskania poszczególnych świadectw kwalifikacji wyróżnia się następujące świadectwa kwalifikacji:

Z kolei § 5 pkt 5 powyższego rozporządzenia stanowi, że szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe - określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

Na mocy § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, świadectwo kwalifikacji lub uprawnienia wydaje się kandydatowi, który spełnił wymagania określone w ustawie oraz przepisach rozporządzenia.

Z kolei z ust. 2 powyższego paragrafu wynika, że świadectwo kwalifikacji lub uprawnienia wydaje się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu, przy czym wydanie świadectwa kwalifikacji po raz pierwszy następuje na podstawie wniosku o wydanie świadectwa kwalifikacji i wpisanie co najmniej jednego uprawnienia podstawowego.

Warunkiem wydania świadectwa kwalifikacji jest uzyskanie co najmniej jednego uprawnienia podstawowego wpisywanego do świadectwa kwalifikacji, o które ubiega się kandydat (§ 11 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Następne uprawnienia podstawowe mogą być wydane po odbyciu i zaliczeniu szkolenia lotniczego w zakresie danego uprawnienia podstawowego oraz zdaniu egzaminu teoretycznego lub egzaminu praktycznego (§ 11 ust. 2 powyższego rozporządzenia).

Z § 11 ust. 4 ww. rozporządzenia wynika, że w przypadku, gdy do wydania uprawnienia instruktorskiego jest wymagane odbycie z wynikiem pozytywnym nadzorowanej praktyki instruktorskiej, kandydat po zdaniu egzaminu praktycznego zgłasza się w celu odbycia tej praktyki do podmiotu szkolącego, prowadzącego działalność szkoleniową w zakresie specjalności, o które ubiega się kandydat.

Z kolei z ust. 5 ww. paragrafu wynika, że nadzorowana praktyka instruktorska jest prowadzona przez instruktora nadzorującego, wyznaczonego przez kierownika szkolenia podmiotu szkolącego. Instruktor nadzorujący ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za bezpieczny przebieg praktyki.

Przepis § 11 ust. 6 rozporządzenia w sprawie świadectw kwalifikacji stanowi, że nadzorowana praktyka instruktorska powinna odbyć się w czasie nie dłuższym niż 3 lata od dnia zdania egzaminu praktycznego.

Po zakończeniu nadzorowanej praktyki instruktorskiej, kierownik szkolenia podmiotu szkolącego, o którym mowa w ust. 5, wystawia zaświadczenie o ukończeniu praktyki z rekomendacją instruktora nadzorującego. Zaświadczenie zawiera imię i nazwisko odbywającego nadzorowaną praktykę instruktorską (§ 11 ust. 7 ww. rozporządzenia).

Przepis § 12 ust. 1 powyższego rozporządzenia stanowi, że świadectwo kwalifikacji wydaje się bezterminowo, jednak jego ważność jest uzależniona od ważności co najmniej jednego uprawnienia podstawowego albo uprawnienia instruktora naziemnego INS (G) we wszystkich świadectwach kwalifikacji, w których występuje, i ważności orzeczenia lotniczo-lekarskiego, jeżeli jest ono wymagane.

Uprawnienia podstawowe wydaje się na okres 5 lat, z wyjątkiem uprawnień podstawowych pilota lotni, pilota paralotni i mechanika poświadczenia obsługi statków powietrznych, które wydaje się bezterminowo (§ 12 ust. 2 wskazanego wyżej rozporządzenia).

Szczegółowe warunki i sposób prowadzenia szkolenia lotniczego zostały uregulowane w rozdziale 6 powyższego rozporządzenia.

Zakres szkolenia lotniczego wymagany do uzyskania poszczególnych świadectw kwalifikacji lub uprawnień określają załączniki nr 2-9 do rozporządzenia (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z § 29 ust. 2 rozporządzenia w sprawie świadectw kwalifikacji wynika, że szkolenie lotnicze składa się:

- które są prowadzone zgodnie z programami szkolenia odpowiednimi do zakresu i rodzaju prowadzonej działalności szkoleniowej.

Podmiot szkolący prowadzący szkolenie lotnicze lub weryfikację wiedzy i umiejętności kandydata wystawia zaświadczenie o ukończeniu szkolenia lotniczego albo zaświadczenie o odbytym szkoleniu lotniczym. Zaświadczenia zawierają imię i nazwisko kandydata (§ 29 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Z § 32 ust. 1 powyższego rozporządzenia wynika, że szkolenie lotnicze jest prowadzone przez podmioty szkolące, z zastrzeżeniem ust. 4.

Szkolenie lotnicze w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe z uprawnieniem podstawowym do wykonywania lotów jedynie w zasięgu wzroku operatora VLOS, może odbywać się metodą samokształcenia przy uwzględnieniu zakresu wiedzy i umiejętności wymaganego dla tego świadectwa kwalifikacji i uprawnienia podstawowego określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia (§ 32 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W załączniku nr 6 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji zostały powołane szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe (UAVO).

Szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki oraz zakres szkolenia lotniczego niezbędnego do uzyskania tych kwalifikacji dla świadectwa kwalifikacji operatora (UAVO) i uprawnień podstawowych, zostały wyjaśnione w pkt 1.3 załącznika nr 6.

Z kolei szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki oraz zakres szkolenia lotniczego niezbędnego do uzyskania tych kwalifikacji dla uprawnień dodatkowych, zostały wskazane w pkt 1.4 powyższego załącznika.

I tak, w przypadku ubiegania się o świadectwo kwalifikacji operatora (UAVO) po raz pierwszy, uprawnienie na kategorię statku powietrznego wpisuje się do świadectwa kwalifikacji operatora (UAVO) wraz z uprawnieniem VLOS lub wraz z uprawnieniem BVLOS (pkt 1.4.1.1 ww. załącznika).

Stosownie do pkt 1.4.2.1 powyższego załącznika, warunkiem wydania uprawnienia instruktora INS jest posiadanie ważnego uprawnienia VLOS lub uprawnienia BVLOS, ukończenie szkolenia teoretycznego i szkolenia praktycznego lub spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1.4.2.8, a także zdanie przed komisją egzaminacyjną egzaminu państwowego w zakresie uprawnienia instruktora INS oraz odbycie z wynikiem pozytywnym nadzorowanej praktyki instruktorskiej lub spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1.4.2.8.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że prowadzi Ośrodek Szkolenia Operatorów Dronów, wpisany do rejestru podmiotów szkolących Urzędu Lotnictwa Cywilnego. W celu wykonywania lotów innych niż sportowe lub rekreacyjne, ustawa - Prawo lotnicze narzuca obowiązek posiadania świadectwa kwalifikacji. Tak więc, by móc świadczyć usługi komercyjne latając dronem, należy posiadać świadectwo kwalifikacji UAVO. Jak oświadczył Wnioskodawca, usługi szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS, BVLOS lub INS można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, czyli usług bezpośrednio związanych z branżą lub zawodem, jak również mających na celu uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych. Również, jak wskazał Zainteresowany, usługi świadczone przez Niego prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkolenia w zakresie uzyskania świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Szkolenia te mają na celu uzyskanie, poszerzenie i uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych. Przedmiotem szkoleń jest zdobycie kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki, bez których wykonywanie lotów i innych czynności lotniczych byłoby niemożliwe. Tym samym, ww. szkolenia prowadzone przez Wnioskodawcę są szkoleniami wypełniającymi definicję kształcenia zawodowego.

Jak wcześniej wspomniano, zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji, ustanawiającego m.in. szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów świadectw kwalifikacji, dotyczących kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki, szczegółowe warunki wykonywania uprawnień wynikających ze świadectw kwalifikacji, czy też wymagania dla świadectw kwalifikacji nieprzewidzianych w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, a także w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie działalności szkoleniowej personelu lotniczego podlegającej wpisowi do rejestru podmiotów szkolących, co oznacza, że spełniona jest przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Dodatkowo, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest wpisany do rejestru podmiotów szkolących Urzędu Lotnictwa Cywilnego, spełnia przewidziane prawem warunki umożliwiające prowadzenie przedmiotowych szkoleń.

Podsumowując, usługi szkolenia lotniczego do uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS lub BVLOS lub INS, przeprowadzane przez Wnioskodawcę w ramach szkolenia zawodowego, zgodnie z posiadanymi uprawnieniami, celem uzyskania świadectwa kwalifikacji operatora bezzałogowego statku powietrznego używanego w celach innych niż rekreacyjne lub sportowe, będą spełniały przesłanki uznania ich za usługi kształcenia zawodowego oraz będą korzystały ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Ponadto informuje się, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych celem uzyskania świadectwa kwalifikacji UAVO z uprawnieniami VLOS, BVLOS lub INS (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 1). Z kolei kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do zwolnienia od podatku VAT zakupu towarów i symulatora lotniczego, niezbędnych do prowadzenia szkolenia oraz usługi wynajęcia pomieszczenia na potrzeby szkoleniowe (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 2) została rozstrzygnięta w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania w dniu 13 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP2-1.4512.148.2.AS. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży drona na rzecz uczestników szkolenia lotniczego (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku jako nr 3), zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.