3063-ILPP1-3.4512.76.2017.1.PR - Elektroniczna dokumentacja WDT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy towarów na terytorium innym niż Polska - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy towarów na terytorium innym niż Polska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako agencja celna, dokonuje (i w przyszłości nadal będzie dokonywać) odpraw celnych na rzecz swoich kontrahentów działając jako przedstawiciel bezpośredni lub pośredni w rozumieniu przepisów celnych. W zakresie odpraw celnych dla firm zagranicznych niezarejestrowanych na terenie kraju jako podatników VAT czynnych, Wnioskodawca na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy został ustanowiony przedstawicielem podatkowym w rozumieniu przepisów art. 18a ust. 1 lub ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm. (dalej jako: ustawa o VAT). Wnioskodawca jako przedstawiciel podatkowy wykonuje obowiązki zagranicznych podatników (importerów) w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji na potrzeby tego podatku wynikające z art. 18d ust. 1 ustawy o VAT dla podatników, którzy dokonują na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz jest dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (import towarów w ramach procedury celnej 4200).

Dostawa towarów poza terytorium kraju dokonywana jest przez przewoźników zewnętrznych. Wnioskodawca w celu udokumentowania wywozu towarów przez importerów do innego państwa członkowskiego posiada listy przewozowe CMR lub listy przewozowe w innej formie zawierające dane zawarte w formularzu CMR, otrzymane jako oryginały w formie papierowej lub potwierdzone przez odbiorcę za zgodność z oryginałem kopie papierowe. Po otrzymaniu dokumentów potwierdzenia wywozu na podstawie art. 42 ust. 1 z uwzględnieniem przepisów art. 42 ust. 12, Wnioskodawca jako przedstawiciel podatkowy wykazuje we własnym imieniu na rzecz firm zagranicznych wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w informacji podsumowującej VAT-UE, deklaracji VAT-13 oraz sumę dostaw w deklaracji VAT-7.

Z uwagi na to, że przewoźnicy operujący na trasach międzynarodowych w coraz mniejszym zakresie używają dokumentów transportowych w wersji papierowej na rzecz dokumentów elektronicznych, ewentualnie posługują się i archiwizują jedynie skany oryginalnych dokumentów w wersji papierowej, przykładowo skan dokumentu CMR, Wnioskodawca zamierza w miejsce dokumentów w formie papierowej uzyskać od importerów potwierdzenie dostawy towarów na terytorium innym niż Polska, jako dokumenty elektroniczne zawierających potwierdzenie wywozu w następujących formach:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla potwierdzenia zrealizowanych przez importerów transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw, na rzecz których te transakcje opodatkowane stawką VAT 0% wykazuje we własnym imieniu Wnioskodawca jako przedstawiciel podatkowy, wystarczające będzie gromadzenie opisanych dokumentów przewozowych otrzymanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej: 1) skany oryginalnych dokumentów przewozowych lub dokumentów wytworzonych elektronicznie w systemach informatycznych, 2) dokument e-CMR, 3) potwierdzenie dostarczenia dostawy wystawione w systemie spedycyjnym przewoźnika lub 4) oświadczenie importera wygenerowane w formie elektronicznej, bez konieczności posiadania wersji papierowej tych dokumentów?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla potwierdzenia wywozu dla realizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw wystarczające jest posiadanie dokumentów otrzymanych za pośrednictwem komunikacji elektronicznej na skrzynkę pocztową Wnioskodawcy lub dokumentów elektronicznych wygenerowanych w systemach spedycyjnych lub systemach elektronicznego obiegu dokumentów wymienionych w opisie do wniosku w punktach 1) oraz 2) do 4). Dla obu form dokumentacji (skany oryginalnych dokumentów papierowych jak też elektroniczne dokumenty w systemach informatycznych) możliwe jest ustalenie oraz odtworzenie danych, które zawarte są w dokumentach przewozowych w tradycyjnej formie papierowej.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o VAT nie stanowią o formie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3, każda forma tych dokumentów jest dopuszczalna. Otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty w wersji elektronicznej stanowią dowód dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Zaprezentowany pogląd potwierdzony został także w licznych interpretacjach podatkowych wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez upoważnione Izby Skarbowe, w tym m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-639/15-2/KW oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. IPPP3/443-989/14-2/KB, w której zostało stwierdzone: "przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju". Stosowanie elektronicznego obiegu dokumentów przewozowych w systemie e-CMR zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji podatkowej o sygn. ILPP4/443-698/11-2/BA z dnia 3 stycznia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Jeżeli zatem będą to dokumenty udostępnione w formie elektronicznej niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowód dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, ważne jest to, aby posiadane dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE bez względu na ich formę. W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzono, że: "brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11. Tym samym - zdaniem sądu - dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

W konsekwencji dla potwierdzenia zrealizowanych przez importerów transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw oraz dla zastosowania stawki 0% dla wykazywanych przez Wnioskodawcę transakcji WDT wystarczy posiadanie dokumentów otrzymanych za pośrednictwem komunikacji elektronicznej na skrzynkę pocztową Wnioskodawcy, jak też dokumentów elektronicznych wygenerowanych w systemach informatycznych spedycyjnych lub systemach elektronicznego obiegu dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy - przez import towarów - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów (art. 17 ust. 1b ustawy).

Zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy - podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Na podstawie art. 18a ust. 2 ustawy - podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Stosownie do art. 18c ust. 1 ustawy - przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony:

Przy czym art. 18d ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku podatnika, który:

- przedstawiciel podatkowy wykonuje, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika, obowiązki tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 1, oraz - jeżeli umowa tak stanowi - inne czynności tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 2.

W myśl § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736, z późn. zm.):

1. Zwalnia się od podatku import towarów w przypadku, gdy miejscem przeznaczenia tych towarów jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju tych towarów nastąpi w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, pod warunkiem że importer, który dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE oraz:

3. Importer jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentu potwierdzającego wykazanie w informacji podsumowującej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1.

4. W przypadku gdy w informacji podsumowującej oprócz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1, są wykazane również inne wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów i nie jest możliwa identyfikacja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1, importer przedstawia zaświadczenie wydane przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzające złożenie przez importera informacji podsumowującej w zakresie tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a gdy importer ustanowił przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w ust. 7, przedstawiciel ten przedstawia wraz z informacją podsumowującą odpowiednie deklaracje podatkowe zawierające informacje w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

5. Warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, w zakresie złożonego zabezpieczenia kwoty podatku, który nie został uiszczony, nie stosuje się po przedstawieniu organowi celnemu odpowiednio dokumentów, o których mowa w ust. 3 lub 4, dotyczących importu towarów, dla którego złożono to zabezpieczenie.

6. W przypadku gdy importer, który złożył zabezpieczenie kwoty podatku, nie przedstawi w terminie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, odpowiednio dokumentów, o których mowa w ust. 3 lub 4, dotyczących importu towarów, dla którego złożono zabezpieczenie kwoty podatku, kwotę nieuiszczonego podatku pokrywa się z zabezpieczenia kwoty podatku.

7. W przypadku gdy importer ustanowił przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem że przedstawiciel podatkowy:

8. Przepisy ust. 2 pkt 1 lit. b i c, pkt 2 i 3, ust. 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w ust. 7.

Zasady wskazane w art. 18d ustawy dotyczą działania przedstawiciela podatkowego w związku z rozliczeniem importu towarów dokonanego przez podatnika, który nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ani rejestracji dla celów VAT, w przypadku gdy importowane przez niego towary przeznaczone są do bezpośredniego wywozu do innego państwa Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów. W takiej sytuacji ustanowiony przedstawiciel podatkowy jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od importu towarów w Polsce (działa w imieniu własnym pomimo że rozlicza "cudzy" import towarów).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako przedstawiciel podatkowy wykonuje obowiązki zagranicznych podatników (importerów) w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji na potrzeby tego podatku wynikające z art. 18d ust. 1 ustawy, dla podatników którzy dokonują na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz jest dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (import towarów w ramach procedury celnej 4200).

Dostawa towarów poza terytorium kraju dokonywana jest przez przewoźników zewnętrznych. Wnioskodawca w celu udokumentowania wywozu towarów przez importerów do innego państwa członkowskiego posiada listy przewozowe CMR lub listy przewozowe w innej formie zawierające dane zawarte w formularzu CMR, otrzymane jako oryginały w formie papierowej lub potwierdzone przez odbiorcę za zgodność z oryginałem kopie papierowe.

Z uwagi na to, że przewoźnicy operujący na trasach międzynarodowych w coraz mniejszym zakresie używają dokumentów transportowych w wersji papierowej na rzecz dokumentów elektronicznych, ewentualnie posługują się i archiwizują jedynie skany oryginalnych dokumentów w wersji papierowej, przykładowo skan dokumentu CMR, Wnioskodawca zamierza w miejsce dokumentów w formie papierowej uzyskać od importerów potwierdzenie dostawy towarów na terytorium innym niż Polska, jako dokumenty elektroniczne zawierające potwierdzenie wywozu w następujących formach:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla potwierdzenia zrealizowanych przez importerów transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów wystarczy posiadanie dokumentów w formie elektronicznej, otrzymywanych za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy - w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Artykuł 112 ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (...).

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania - dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - stawki podatku w wysokości 0% od sposobu otrzymywania/przechowywania dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w formie papierowej.

Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentom przesłanym, np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna.

Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zasadniczo dopuszczalna jest zatem każda forma otrzymywania ww. dokumentów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dla potwierdzenia zrealizowanych przez importerów transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 0% wystarczające jest/będzie posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów przewozowych, stanowiących dowód dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska, otrzymanych za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, jak też dokumentów elektronicznych wygenerowanych w systemach informatycznych spedycyjnych lub systemach elektronicznego obiegu dokumentów, bez konieczności posiadania wersji papierowych tych dokumentów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.