3063-ILPP1-2.4512.213.2016.1.JO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatowego Urzędu Pracy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Powiatowego Urzędu Pracy za odrębnego podatnika podatku VAT w związku z zasadą centralizacji rozliczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Powiatowego Urzędu Pracy za odrębnego podatnika podatku VAT w związku z zasadą centralizacji rozliczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiatowego Urzędu Pracy (dalej: PUP lub Wnioskodawca), jest jednostką budżetową Powiatu wchodzącą w skład powiatowej administracji zespolonej. Nadzór nad działalnością urzędu sprawuje Zarząd Powiatu. PUP jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Wnioskodawca działa na podstawie:

* ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie powiatowym);

* ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm., dalej: ustawa o finansach publicznych);

* ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm., dalej: uopz);

* uchwały Zarządu Powiatu z dnia (...) w sprawie uchwalenia Regulaminu Organizacyjnego (...) w (...);

* uchwały Rady Powiatu z dnia (...) w sprawie nadania statutu (...) w (...).

Strukturę organizacyjną, podział czynności i odpowiedzialności zatrudnionych w PUP pracowników określa Regulamin Organizacyjny uchwalany przez Zarząd Powiatu.

Wnioskodawca jest jednostką finansowaną przez budżet państwa i budżet Powiatu. W zakresie budżetu Powiatu podstawą gospodarki finansowej PUP, stosownie do brzmienia art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej: "planem finansowym jednostki budżetowej". Wydatki ww. jednostka realizuje w oparciu o plan finansowy opracowany zgodnie z art. 249 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, w związku z art. 237 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy, a zatwierdzony w ramach Budżetu Powiatu przez Zarząd Powiatu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W zakresie dysponowania limitowanymi środkami Funduszu Pracy podstawą gospodarowania tymi środkami jest zakres zadań merytorycznych określony w art. 108 uopz, Wnioskodawca realizuje zadania finansowane ze środków Funduszu Pracy, tj.:

Środki Funduszu Pracy (zwanego dalej: Funduszem Pracy) przekazywane są na wyodrębniony rachunek bankowy. Kwoty (limity) ustalane są przez MRPiPS według algorytmu, mając na względzie uzależnienie wysokości kwot środków przeznaczonych na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia o aktywizacji zawodowej od:

* liczby bezrobotnych i stopy bezrobocia - w 75%,

* efektywności działań na rzecz aktywizacji bezrobotnych - w 25% (art. 109 ust. 1-2, 11 uopz).

Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca:

Zgodnie ze statutem, PUP kieruje oraz reprezentuje go na zewnątrz dyrektor. Dyrektora powołuje i odwołuje Starosta Powiatu. Dyrektor wyłaniany jest w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Odwołanie dyrektora następuje po uzyskaniu zgody Powiatowej Rady Zatrudnienia wyrażonej większością, co najmniej 2/3 składu rady. Ponadto, Dyrektor kieruje pracą PUP na podstawie upoważnienia Zarządu Powiatu udzielonego zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym.

Decyzje dotyczące zadań Funduszu Pracy wydawane w imieniu Starosty, podpisywane są z upoważnienia Starosty przez Dyrektora PUP (upoważnienie nr (...)) i sygnowane są pieczęcią Dyrektora PUP wydaną z upoważnienia Starosty.

Stroną umów cywilnoprawnych podpisywanych z dostawcami i odbiorcami dla zadań finansowanych z Funduszu Pracy z zakresu aktywizacji zawodowej bezrobotnych lub innych zadań fakultatywnych jest Starosta - PUP, reprezentowany przez Dyrektora PUP (umowy podpisuje Dyrektor PUP; pieczęć z upoważnienia Starosty), a faktury zakupowe wystawiane są na Wnioskodawcę. W ramach FP nie jest prowadzona żadna sprzedaż towarów i usług.

W przypadku umów cywilnoprawnych związanych z zadaniami realizowanymi z budżetu powiatu (bieżąca działalność jednostki) stroną umowy jest Powiat - PUP, reprezentowany przez Dyrektora PUP (umowy podpisuje Dyrektor PUP na podstawie Uchwały Zarządu Powiatu Nr (...); pieczęć Dyrektora PUP), a faktury zakupowe wystawiane są na Wnioskodawcę.

Deklaracje PIT, deklaracje ZUS zarówno pracownicze, jak i dla osób bezrobotnych, podpisywane są rzez Dyrektora i Głównego Księgowego PUP. Listy płac oraz listy wypłat świadczeń z Funduszu Pracy podpisywane są przez sporządzającego dokumenty oraz przez Dyrektora i Głównego Księgowego (pieczęć Dyrektora i Głównego Księgowego).

W związku z obowiązującymi od dnia 1 października 2016 r. przepisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454, dalej: ustawa centralizacyjna, w szczególności art. 3 w związku z art. 2 pkt 1, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, tj. utworzonymi przez nią samorządowymi jednostkami budżetowymi lub samorządowymi zakładami budżetowymi, a także urzędem gminy, starostwem powiatowymi, urzędem marszałkowskim, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W oparciu o ww. przepisy, jednostki samorządu terytorialnego, które podejmują wspólne rozliczenie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, wnioskują do Ministra Rozwoju i Finansów z zapytaniem w zakresie wątpliwości w związku z procesem centralizacji. Przykładowo, zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 30 września 2016 r., sygn. ILPP3/4512-1-26/16-4/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak obowiązku podjęcia wspólnego rozliczania podatku VAT jednostki samorządu terytorialnego wraz z powiatowym urzędem pracy.

Wobec powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy mając na uwadze obowiązek podjęcia rozliczania podatku VAT jednostki samorządu terytorialnego ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, PUP będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT, który w przypadku przekroczenia limitów, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia podatku VAT, a tym samym zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2017 r., mając na uwadze obowiązek podjęcia rozliczania podatku VAT jednostki samorządu terytorialnego ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, PUP będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT, który w przypadku przekroczenia limitów, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia podatku VAT, a tym samym zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT w roku 2017 i w latach następnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2017 r., mając na uwadze obowiązek podjęcia rozliczania podatku VAT jednostki samorządu terytorialnego ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, PUP nie będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT, który w przypadku przekroczenia limitów, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia podatku VAT, a tym samym zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT w roku 2017 i w latach następnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe. Należy również nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu.

Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Przy czym Wnioskodawca zauważa, że nawet jeżeli PUP wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych, to i tak nie będzie mógł być uznany na gruncie przepisów ustawy o VAT za podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powyższą definicją podatnika VAT, obowiązkowe jest wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej. Niemniej Wnioskodawca stwierdza, że PUP nie posiada samodzielności w zakresie swojej działalności, bowiem nie dysponuje własnym majątkiem, nie osiąga własnych dochodów i nie ponosi kosztów dotyczących takiej działalności. Zgodnie z opisem sprawy PUP jest jednostką finansowaną przez budżet państwa w zakresie Funduszu Pracy oraz budżet Powiatu. Jest to bowiem szczególna jednostka organizacyjna, która powiązana jest systemowo i funkcjonalnie zarówno z powiatem, jak i z rządem.

W zakresie budżetu Powiatu, podstawą gospodarki finansowej PUP, stosownie do brzmienia art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej: "planem finansowym jednostki budżetowej". Wydatki ww. jednostka realizuje w oparciu o plan finansowy opracowany zgodnie z art. 249 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, w związku z art. 237 ust. pkt 1 wskazanej ustawy, a zatwierdzony w ramach Budżetu Powiatu przez Zarząd Powiatu.

Ponadto, zgodnie z wyrokiem TSUE (sprawa C-276/14) gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku VAT odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. Oznacza to, że wszelkie czynności dokonywane przez te jednostki organizacyjne powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. Zdaniem TSUE jednostki budżetowe nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością, ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Rozstrzygnięcie wyroku ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W konsekwencji, biorąc powyższe argumenty pod uwagę oraz wyrok TSUE należy stwierdzić, że PUP nie posiada samodzielności w zakresie swojej działalności.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2016 r., sygn. ILPP3/4512-1-26/16 -4/JK, w której czytamy: "(...) należy stwierdzić, że dla celów rozliczeń VAT powiat i utworzone przez niego jednostki budżetowe powinny być traktowane jako jeden łączny podatnik VAT czynny i w konsekwencji powiat powinien dokonywać jednego rozliczenia deklaracyjnego na gruncie ustawy o VAT".

Wnioskodawca zwraca również uwagę na działalność PUP jako powiatowej jednostki organizacyjnej wchodzącej w skład powiatowej administracji zespolonej. PUP wchodzący w skład powiatowej administracji zespolonej, powołany jest na podstawie art. 9 ust. 2 uopz, do realizacji zadań określonych w art. 9 ust. 1 tejże ustawy. Utworzenie jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu. Tworzona jest ona na podstawie przepisów prawa i zadania przez nią realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powyższe pokazuje ewidentny związek jednostki budżetowej z jednostką samorządu terytorialnego.

Jednak oprócz tego Wnioskodawca zwraca uwagę na powiązania PUP z rządem. Wynika to z faktu, że jednostki wchodzące w skład administracji zespolonej, pomimo ich zespolenia ze starostą, pozostają organami administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu czynią to we własnym mieniu. Mają one związki organizacyjne i funkcjonalne z rządem. Ponadto, zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia, tj. uzgadnianie ich wspólnych działań na terenie powiatu, zatwierdzanie programów działania, kierowanie wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych oraz zlecenie przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. Jednostki te nie są organami powiatu. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 9a uopz, działalność PUP może obejmować więcej niż jeden powiat.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że powyższe argumenty przemawiają za brakiem możliwości uznania go za odrębnego podatnika VAT, który w przypadku przekroczenia limitów, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia podatku VAT, a tym samym zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT w roku 2017 i w latach następnych.

Zatem, w związku z ustawą centralizacyjną i wynikającym z niej obowiązkiem podjęcia rozliczania podatku jednostki samorządu terytorialnego wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, Wnioskodawca dostrzega obowiązek scentralizowania rozliczeń w zakresie podatku VAT, z uwagi na swój dualizm, albo z jednostką samorządu terytorialnego, tj. z Powiatem (...), albo z Ministerstwem, któremu PUP podlega.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Powiatowy Urząd Pracy jest jednostką budżetową Powiatu wchodzącą w skład powiatowej administracji zespolonej. Nadzór nad działalnością urzędu sprawuje Zarząd Powiatu. PUP jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej. Strukturę organizacyjną, podział czynności i odpowiedzialności zatrudnionych w PUP pracowników określa Regulamin Organizacyjny uchwalany przez Zarząd Powiatu. Wnioskodawca jest jednostką finansowaną przez budżet państwa i budżet Powiatu. W zakresie budżetu Powiatu podstawą gospodarki finansowej PUP, stosownie do brzmienia art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, jest plan dochodów i wydatków. Wydatki ww. jednostka realizuje w oparciu o plan finansowy opracowany zgodnie z art. 249 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, w związku z art. 237 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy, a zatwierdzony w ramach Budżetu Powiatu przez Zarząd Powiatu. W zakresie dysponowania limitowanymi środkami Funduszu Pracy, podstawą gospodarowania tymi środkami jest zakres zadań merytorycznych określony w art. 108 uopz. Wnioskodawca realizuje zadania finansowane ze środków Funduszu Pracy, wykonuje zadania w zakresie polityki rynku pracy zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 9 ust. 1 i 2 uopz, tzn. zadania samorządu powiatowego w zakresie polityki rynku pracy wykonywane są przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej. Stroną umów cywilnoprawnych podpisywanych z dostawcami i odbiorcami dla zadań finansowanych z Funduszu Pracy z zakresu aktywizacji zawodowej bezrobotnych lub innych zadań fakultatywnych jest Starosta - PUP, reprezentowany przez Dyrektora PUP (umowy podpisuje Dyrektor PUP; pieczęć z upoważnienia Starosty), a faktury zakupowe wystawiane są na Wnioskodawcę. W ramach FP nie jest prowadzona żadna sprzedaż towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy od dnia 1 stycznia 2017 r. ze względu na "ustawę centralizacyjną" stanie się odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i w konsekwencji będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczania podatku VAT, a po przekroczeniu limitu do rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), zwanej dalej ustawą z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r., przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

Powiat, w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie powiatowym, wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, posiada osobowość prawną, samodzielność powiatu podlega ochronie sądowej i o ustroju powiatu stanowi jego statut.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd.

W myśl art. 26 ust. 1 i art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym, zarząd jest organem wykonawczym powiatu, który wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy.

Starostwo powiatowe jest zatem aparatem pomocniczym, służącym zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Na podstawie art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym, powiatową administrację zespoloną stanowią:

Z przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie powiatowym, organizację i zasady funkcjonowania starostwa powiatowego określa regulamin organizacyjny. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak wynika z cyt. wyżej przepisów, samorządowa osoba prawna - jaką jest powiat - jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie - jak już wspomniano wyżej - starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: "Poprzez swoje pytanie sąd odsyłający w istocie dąży do ustalenia, czy art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, mogą być uznane za podatników VAT, w sytuacji gdy nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie".

W rozstrzygnięciu ww. wyroku TSUE stwierdził, że: "Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie".

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, należy stwierdzić, że dla celów rozliczeń VAT Powiat i utworzone przez niego jednostki budżetowe powinny być traktowane jako jeden łączny podatnik VAT czynny i w konsekwencji Powiat winien dokonywać jednego rozliczenia deklaracyjnego na gruncie VAT.

Inaczej natomiast będzie przedstawiała się sytuacja jednostek funkcjonujących w ramach szeroko rozumianego Powiatu, tj. Powiatowego Urzędu Pracy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, instytucjami rynku pracy realizującymi zadania określone w ustawie są publiczne służby zatrudnienia.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy m.in.:

* pkt 1 - opracowanie i realizacja programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy stanowiącego część powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, o której mowa w odrębnych przepisach;

* pkt 2 - pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu aktywizacji lokalnego rynku pracy;

* pkt 3 - udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;

* pkt 4 - rejestrowanie bezrobotnych i poszukujących pracy (...).

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, utworzenie, likwidacja lub zmiana obszaru działania powiatowego urzędu pracy wymaga zgody ministra właściwego do spraw pracy.

W myśl art. 9 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta powołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Starosta odwołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy po uzyskaniu opinii powiatowej rady rynku pracy. Opinia powiatowej rady rynku pracy nie jest wymagana w przypadkach, o których mowa w art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, oraz w przypadku odwołania dyrektora powiatowego urzędu pracy na jego wniosek.

Natomiast art. 9 ust. 5a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi, że dyrektora powiatowego urzędu pracy, o którym mowa w art. 9a, wyłonionego w drodze konkursu spośród osób spełniających warunki określone w ust. 5 powołują i odwołują w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu. Organ właściwy do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy ustalają w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu.

Starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym (art. 9 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, powiatowy urząd pracy realizujący zadania, o których mowa w art. 9 ust. 1, obejmujący obszarem swojego działania kilka powiatów, jest współfinansowany z budżetów tych powiatów.

Powiat, którego jednostką organizacyjną jest powiatowy urząd pracy, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej "powiatem prowadzącym", otrzymuje dotacje celowe na wydatki bieżące z budżetów innych powiatów, których zadania realizuje, zwanych dalej "powiatami dotującymi" (art. 9a ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Stosownie do art. 9a ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, powiaty dotujące oraz powiaty prowadzące zawierają dwustronne porozumienia określające wysokość, terminy i zasady przekazywania dotacji celowej na współfinansowanie kosztów funkcjonowania powiatowego urzędu pracy z uwzględnieniem zmniejszenia dotacji o kwotę refundacji ze środków Funduszu Pracy, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Natomiast ust. 4 wyżej powołanego artykułu stanowi, że w przypadku niezawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 3, wysokość roszczenia przysługującego powiatowi prowadzącemu jest ustalana jako udział w całości poniesionych kosztów, w tym inwestycji i zakupów inwestycyjnych, równy ilorazowi liczby mieszkańców z terenu powiatu dotującego do łącznej liczby mieszkańców z całego obszaru działania powiatowego urzędu pracy według stanu na koniec roku poprzedzającego rok budżetowy, w którym koszty zostały poniesione - pomniejszony o kwotę refundacji, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, minister właściwy do spraw pracy przekazuje, na wyodrębniony rachunek bankowy, samorządom województw i powiatów środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie do wysokości kwot ustalonych zgodnie z ust. 2-11.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że podstawę działania Powiatowego Urzędu Pracy regulują przepisy ustawowe. Ww. organ ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych. Utworzenie ww. jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji, lecz tworzone jest na podstawie przepisów prawa i zadania przez nie realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powiatowy Urząd Pracy działa na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zakresie zadań określonych w art. 9 ust. 1 tejże ustawy.

Zatem z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że powiatowe urzędy pracy, pomimo ich zespolenia ze starostą, pozostają organami administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu, czynią to we własnym imieniu. Zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia. Nie są one organami powiatu. Co więcej, powiatowe urzędy pracy finansowane są z budżetu państwa oraz zachowują samodzielność i niezależność.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność Powiatowego Urzędu Pracy może obejmować więcej niż jeden powiat, na co wskazuje treść art. 9a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powyższe przemawia za brakiem uzasadnienia, aby te podmioty objąć centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT powiatowych jednostek budżetowych nie będzie obejmować Powiatowego Urzędu Pracy. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2017 r. będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl, art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, w świetle regulacji art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15 są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy wskazać, że - co do zasady - o ile wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym kwoty określonej na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Zatem, w sytuacji przekroczenia w roku 2017 kwoty 200.000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy - na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy i art. 113 ust. 9 ustawy - Wnioskodawca stanie się czynnym podatnikiem VAT.

Tym samym, Wnioskodawca utraci zwolnienie od podatku od towarów i usług począwszy od czynności, w związku z którą przekroczy kwotę 200.000 zł.

W konsekwencji, od dnia 1 stycznia 2017 r., mając na uwadze obowiązek podjęcia rozliczania podatku VAT jednostki samorządu terytorialnego ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, PUP będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT, który w przypadku przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, będzie zobowiązany do samodzielnego rozliczenia podatku VAT, a tym samym zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.