3063-ILPB1-1.4511.324.2016.1.AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie uchwały Nr (...) Rady Miejskiej z dnia 27 sierpnia 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłaty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny przypadających Gminie Miasto lub jej jednostkom podległym oraz wskazania organu i osób do tego uprawnionych, z dłużnikami Gminy Miasto zostają zawarte porozumienia, na mocy których dłużnikom umarzane są zaległości czynszowe z tytułu najmu lokali w związku z wykonanymi świadczeniami wolontarystycznymi na rzecz innej jednostki budżetowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Należy wskazać, że Wnioskodawca zarządza zasobami mieszkaniowymi Gminy Miasto, administruje nieruchomościami mieszkalnymi i niemieszkalnymi oraz zarządza nieruchomościami mieszkalnymi i niemieszkalnymi wchodzącymi w skład wspólnot mieszkaniowych, uzyskując z tego tytułu określone dochody. Z uwagi na fakt, że występują dość duże zadłużenia czynszowe, chcąc ułatwić najemcom (dłużnikom) spłatę przedmiotowych długów, podjęta została ww. uchwała o możliwości odpracowania zaległości czynszowych przez najemców (dłużników). Z dłużnikiem, u którego powstały zaległości jest zawierane porozumienie dotyczące spłaty długu w formie świadczenia rzeczowego, tj. świadczenia pracy, a więc następuje zamiana czynszu (płatności pieniężnej) na świadczenie rzeczowe. Świadczenie rzeczowe będzie polegało na wykonywaniu różnych prac zastępczo w zamian za koszt czynszu oraz opłat za media (wodę, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość świadczenia rzeczowego w postaci odpracowywanych zaległości czynszowych, opłat eksploatacyjnych bądź opłat za bezumowne korzystanie z lokalu jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu?

2. A jeśli tak, to czy Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

3. Czy w przypadku odpracowywania czynszu przez dłużnika w innej jednostce organizacyjnej Gminy lub Urzędzie Gminy płatnikiem byłaby nadal samorządowa jednostka organizacyjna zarządzająca majątkiem, do którego wchodzą wierzytelności, które są odpracowywane czy jednostka na rzecz której odbywa się rzeczywiste dokonanie świadczenia poprzez świadczenie pracy przez dłużnika?

Zdaniem Wnioskodawcy: Zainteresowany jest jednostką organizacyjną gminy, nieposiadającą osobowości prawnej, powołaną w formie samorządowego zakładu budżetowego, do zarządzania mieniem komunalnym oraz mieniem osób fizycznych powierzonym w zarząd. Przedmiotem działania jest m.in. windykacja należności związanych z używaniem nieruchomości. W celu osiągnięcia lepszych efektów windykacyjnych, Gmina Miasto będąca jednostką nadrzędną nad Wnioskodawcą wdrożyła procedury umożliwiające dłużnikom odpracowanie zaległości, które powstały w wyniku nieuiszczania opłat z tytułu najmu lokalu. W tym celu podpisywane są porozumienia umożliwiające zmianę sposobu zapłaty na świadczenia rzeczowe, którego przedmiotem jest świadczenie pracy. Praca jest świadczona na rzecz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, który jest również jednostką organizacyjną Gminy Miasto nieposiadającą osobowości prawnej, działającą w formie jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na wstępie należy wskazać, że wskazana powyżej uchwała Rady Miejskiej umożliwia spłatę zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali mieszkalnych/socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy w formie świadczenia rzeczowego w rozumieniu art. 453 k.c. - odpracowanie na rzecz Gminy powstałego zadłużenia. Świadczenie to jest wykonywane przez dłużnika na podstawie umowy zawartej z Gminą a dotyczącej zmiany formy zapłaty zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali - ze świadczenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe. Wniosek o umożliwienie spłaty zadłużenia w formie spełnienia świadczenia rzeczowego zainteresowany dłużnik składa do Urzędu Miejskiego Gminy Miasto. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku i określeniu możliwości wykonania i zakresu świadczenia rzeczowego podpisywane jest porozumienie dotyczące zamiany formy spłaty zadłużenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe. Wykonywane w ramach umowy prace rozliczane będą na podstawie potwierdzeń dokonanych przez kierownika jednostki organizacyjnej, w której dłużnik wykonuje świadczenie rzeczowe.

W kontekście przedstawionego powyżej stanu faktycznego koniecznym jest zwrócenie uwagi na dwa przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380; dalej: k.c.), tj. art. 659 k.c. oraz art. 453 k.c. W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Z regulacji tej wynika zatem, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie zaś z art. 453 k.c., jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem datio in solutum jest wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań (w tym przypadku z tytułu zaległości czynszowych lub za bezumowne korzystanie) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że wszelkie spłaty długów - w tym w formie odpracowań - są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że u dłużników zajmujących lokale mieszkalne/socjalne wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, w związku z odpracowaniem przez nich zaległości z tytułu opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz opłat za bezumowne korzystanie z lokali. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Tak więc zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jednakże wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia związana z okolicznością, że świadczenie pracy wykonywane jest nie na rzecz Wnioskodawcy, ale na rzecz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej - także jednostki organizacyjnej Gminy lub innych jednostek, w tym Urzędu Miejskiego, który jedynie otrzymuje realizowane przez dłużnika świadczenie pracy, zaś w ogólnym rozrachunku kwota ta jest księgowana na rzecz innej jednostki organizacyjnej - Miejskiego Zarządu Nieruchomościami, w której to jednostce zmniejsza się zadłużenie. Wobec czego należy wskazać, że obie jednostki korzystają na wykonywaniu przez dłużnika świadczenia pracy. W przypadku Wnioskodawcy jest to otrzymanie zaległego zobowiązania dłużnika, zaś w przypadku Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej jest to świadczenie pracy i realizacja dzięki temu po części jego zadań statutowych. Dla porządku wymaga wskazanie, że obie te jednostki organizacyjne Gminy Miasta są płatnikami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oba poprzez wykonanie pracy przez dłużnika uzyskiwać mogą dochód, przy czym jeżeli chodzi o Wnioskodawcę zastosowanie tu może znaleźć wskazana powyżej instytucja prawa cywilnego - datio in solutum. Natomiast powstaje pytanie czy po stronie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznejnie powstaje obowiązek odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub wystawienia informacji PIT-8C. Zdaniem Wnioskodawcy na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć negatywnie, albowiem mimo że nie można odebrać racji, że obie te jednostki funkcjonują niezależnie od siebie, są osobnymi płatnikami podatku, mają osobne numery identyfikacyjne płatnika, to przede wszystkim działają w ramach określonej struktury administracyjnej jaką jest gmina - jednostka samorządu terytorialnego. Działania podejmowanie w ramach obu jednostek służą wykonywaniu zadań nałożonych przez ustawodawcę na gminy, to one zgodnie z prawem cywilnym mają osobowość prawną i to na ich rzecz dokonywane jest w istocie świadczenie pracy przez dłużników, którzy pozostają przecież dłużnikami gminy. Należy wskazać, że owe porozumienie także zawierane jest przez gminę. Jedynie bowiem dla porządku i spełnieniu wymaganiom rzetelności, gospodarności i jawności finansów publicznych obie jednostki organizacyjne mają osobne budżety z których realizują scedowane na nie zadania. Co więcej, jeżeli powyżej stwierdzono, że w wyniku świadczenia pracy nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, to nie można stwierdzić, że w takiej sytuacji powstawałby obowiązek odprowadzenia zaliczek i wystawienia informacji PIT-8C. Albowiem obowiązek ten uaktywnia się po stronie płatnika jedynie w sytuacji powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a skoro ten nie powstaje to nie powstaje również po stronie żadnej ze wskazanych powyżej jednostek organizacyjnych gminy obowiązek wskazany w ustawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie świadczenia z tytułu odpracowania zaległości będą dla najemcy (dłużnika) obojętne podatkowo, czyli świadczenie w miejsce wykonania, nie będzie skutkowało u najemcy (dłużnika) powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie powstanie również obowiązek poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie powstanie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższych przepisów za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że na podstawie uchwały rady miejskiej z dłużnikami Gminy Miasto zostają zawarte porozumienia, na mocy których dłużnikom umarzane są zaległości czynszowe z tytułu najmu lokali w związku z wykonanymi świadczeniami wolontarystycznymi na rzecz innej jednostki budżetowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Z dłużnikiem, u którego powstały zaległości zawierane jest porozumienie dotyczące spłaty długu w formie świadczenia rzeczowego, tj. świadczenia pracy, a więc następuje zamiana czynszu (płatności pieniężnej) na świadczenie rzeczowe. Świadczenie rzeczowe będzie polegało na wykonywaniu różnych prac zastępczo w zamian za koszt czynszu oraz opłat za media (wodę, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie itp.).

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

Ma tu zastosowanie instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań (w tym przypadku z tytułu zaległości czynszowych) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów - w tym w formie odpracowania - są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Faktu tego nie zmienia to, że świadczenia wolontarystyczne wykonywane są przez dłużników na rzecz innej jednostki budżetowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że wartość świadczenia rzeczowego w postaci odpracowywanych na podstawie zawartego porozumienia zaległości czynszowych, opłat eksploatacyjnych bądź opłat za bezumowne korzystanie z lokalu nie stanowi dla dłużników Gminy Miasto przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu.

Wnioskodawca, jako płatnik, nie jest zatem zobowiązany do odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy oraz nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

W kontekście powyższego, skoro w przedmiotowej sprawie u dłużników Gminy Miasto nie powstaje przychód, tut. Organ nie odniósł się do kwestii czy w przypadku odpracowywania czynszu przez dłużnika w innej jednostce organizacyjnej Gminy lub Urzędzie Gminy płatnikiem byłaby nadal samorządowa jednostka organizacyjna zarządzająca majątkiem, do którego wchodzą wierzytelności, które są odpracowywane, czy jednostka na rzecz której odbywa się rzeczywiste dokonanie świadczenia poprzez świadczenie pracy przez dłużnika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.