2461-IBPP3.4512.789.2016.1.ASz - Odliczanie podatku naliczonego w związku z organizacją imprez plenerowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego w związku z organizacją imprez plenerowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego w związku z organizacją imprez plenerowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Centrum K. (Wnioskodawca) jest Gminną Instytucją Kultury i Sportu, wpisaną do rejestru Instytucji Kultury prowadzonym przez Gminę, do księgi rejestrowej XXX w dziale pierwszym z siedzibą w K. Organizatorem Centrum jest Gmina K.

Centrum K. jest czynnym podatnikiem podatku VAT rozliczającym się proporcją, albowiem oprócz usług opodatkowanych świadczy także usługi zwolnione z podatku VAT.

Celem działalności Centrum K. w, zgodnie z pkt 1 § 4 rozdział II Statutu Centrum K. jest "upowszechnianie, rozwijanie i zaspokajanie potrzeb społeczeństwa w zakresie kultury, edukacji, sportu, kultury fizycznej, turystyki i rekreacji, a także prowadzenie działalności informacyjnej w tych dziedzinach oraz promocja pozytywnego wizerunku Gminy".

Do podstawowych zadań Centrum należy:

Przedmiotowe zadania realizowane są poprzez zaoferowanie społeczności lokalnej bogatej oferty kulturalnej. W ofercie tej znajduję się min. organizacja cyklicznych imprez plenerowych takich jak: "M."., Świąteczny Jarmark T., Święto Z. itp. imprezy sprzyjające integrowaniu społeczności lokalnej wokół tradycji, dziedzictwa narodowego i regionalnego. Organizacja takich imprez plenerowych finansowana jest z przychodów własnych Centrum, dotacji podmiotowej uzyskanej od Organizatora oraz darowizn pozyskanych od darczyńców.

Oprócz świadczenia czynności opodatkowanych (stawka 23%), Centrum na przedmiotowych imprezach kulturalnych świadczy także nieodpłatne usługi kulturalne - tj. niepodlegające opodatkowaniu, gdyż wstęp na imprezy jest wolny dla wszystkich chętnych. Ze względu na fakt, iż w trakcie nieodpłatnych (wstęp wolny) imprez kulturalnych świadczone są usługi (opodatkowane) takie jak:

* reklamy z estrady przez prezenterów przy okazji wręczania nagród dla zwycięzców różnorodnych konkursów np. biegu Z., najpiękniejszy kapelusz epoki itp.,

* prezentacji i reklamy sponsorów, przez prowadzących imprezę,

* reklamy poprzez wystawione banery z reklamą firm,

* wynajmu stoisk (własność Centrum) dla działalności handlowej,

* dzierżawy powierzchni pod działalność handlową gastronomiczną rozrywkową (wesołe miasteczka)

* wystawienniczą,

Centrum nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych na organizację imprezy kosztów odrębnie do czynności opodatkowanych lub czynności niepodlegających opodatkowaniu. Dotyczy to przykładowo kosztów nagłośnienia, wynajmu sceny, wypożyczenia strojów z epoki dla statystów, kosztów energii elektrycznej, sprzątania, wynajmu toalet, itp. Są to bowiem koszty wspólne organizacji imprezy, na której są świadczone zarówno usługi reklamy i najmu (opodatkowane) oraz usługi kulturalne nieodpłatne, niepodlegające podatkowi VAT.

Ponadto w ramach działalności statutowej Centrum świadczy:

1. Odpłatne usługi kulturalne wstępu opodatkowane 8% stawką VAT dla dzieci, młodzieży i dorosłych, w ramach działalności wystawienniczej Galerii Centrum oraz organizowanych koncertów i spektakli, prowadzi także kółka zainteresowań dla dzieci i młodzieży za które pobierane są opłaty ze stawką zwolnioną.

2. Organizuje imprezy plenerowe niebiletowane, (wstęp na nie dla uczestników jest bezpłatny), a także koncerty, spektakle, wystawy itp. biletowane (stawka wstępu na imprezy kulturalne 8%).

3. Wydaje obecnie miesięcznik samorządowy "M.", poruszający zagadnienia odnoszące się do działalności kulturalnej, twórczej oraz sportowej regionu Gminy. Sprzedaż reklam zamieszczanych na łamach M. opodatkowane jest podstawową stawką 23%, a sprzedaż M. stawką 8%.

Wszystkie działania podejmowane przez Centrum, służą przede wszystkim promocji działalności Centrum oraz pozytywnego wizerunku Gminy, mają także na celu zintegrowanie społeczeństwa lokalnego wokół Centrum, co w efekcie wygeneruje zwiększenie sprzedaży biletów na stałe przedsięwzięcia realizowane przez Centrum.

W większości przypadków organizowane przez Centrum imprezy są zwykle częściowo sponsorowane przez różnych reklamodawców. Reklama ta jest świadczona ze sceny, na której występują artyści, za którą Centrum wystawia faktury z 23% stawką VAT. Na terenie, gdzie odbywają się kulturalne imprezy plenerowe Centrum wynajmuje lub dzierżawi stoiska dla przedsiębiorców ze stawką VAT 23%.

W związku z organizacją imprez kulturalnych, na które wstęp jest wolny Centrum nabywa towary i usługi które można przyporządkować:

Jak już wspomniano wcześniej imprezy plenerowe kulturalne - na których Centrum nie pobiera opłat za wstęp - służą przede wszystkim promocji Centrum i mają zachęcić potencjalnych uczestników do częstszego odwiedzania Centrum, a przez to zwiększenia sprzedaży opodatkowanej (8% - bilety wstępu i sprzedaż M. oraz 23% w przypadku zakupu katalogów, wyrobów artystycznych, powierzchni reklamowych w M.).

Reasumując, Centrum prowadzi zgodnie ze statutem działalność kulturalną odpłatną (bilety wstępu) i nieodpłatną (wstęp wolny) oraz gospodarczą opodatkowaną (reklama, najem, sprzedaż wyrobów artystycznych, MK, katalogów itp.). Działalność ta mieści się zdaniem Centrum w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, albowiem podatnik nie musi prowadzić działalności gospodarczej z zyskiem. Organizacja kulturalnej imprezy plenerowej jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Centrum jest w stanie przyporządkować wszystkie wydatki związane z jej realizacją.

Centrum w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności:

Nabywane towary i usługi na plenerową imprezę kulturalną będą miały związek z czynnościami:

Na imprezach kulturalnych nieodpłatnych (plenerowych) nie występują czynności zwolnione od podatku VAT, a tylko opodatkowane lub niepodlegające opodatkowaniu.

Centrum ma możliwość przyporządkowania wydatków służących tylko sprzedaży opodatkowanej i czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, natomiast nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania zakupu usług służących zarówno działalności opodatkowanej jak i niepodlegającej opodatkowaniu - np. koszty wynajmu sceny, nagłośnienia, montażu przyłączy elektrycznych, oświetlenia, ochrony, najmu toalet czy wywozu nieczystości.

Celem umożliwienia skorzystania z bezpłatnego wstępu na imprezę kulturalną jest popularyzacja działalności Centrum a także zachęta do uczestniczenia w innych odpłatnych przedsięwzięciach realizowanych przez Centrum co w przyszłości powinno się przełożyć na wzrost sprzedaży opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W 2013 r. Centrum złożyło wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, z pytaniem: "Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które ponosi w związku z organizacją imprez plenerowych". W wydanej interpretacji indywidualnej sygn. akt IBPP3/443-226/13/UH z dnia 17 maja 2013 r., stwierdzono, że Centrum ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT, od wydatków ponoszonych na organizację imprez plenerowych.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku VAT od 1 stycznia 2016 r., Centrum zwraca się z zapytaniem czy w dalszym ciągu ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT, wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki związane z organizacją kulturalnych imprez plenerowych, na które wstęp jest bezpłatny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak przedstawiono powyżej, wydatki ponoszone przez Centrum na organizację imprezy plenerowej są związane z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającym i opodatkowaniu (wstęp wolny na imprezy kulturalne, występ artystów, wykonawców), natomiast nie są związane z czynnościami zwolnionymi, (opłaty za udział w kółkach zainteresowań dzieci, młodzieży lub dorosłych).

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że organizacja plenerowych imprez kulturalnych wykonywana jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, albowiem Centrum jest w stanie przyporządkować wszystkie wydatki związane z realizacją przedmiotowych imprez.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy, Wnioskodawca stoi na stanowisku że niebiletowana plenerowa impreza kulturalna, w tym występ artystów i wykonawców, której organizacja jak Wnioskodawca podkreślił powyżej, służy przede wszystkim promocji działalności Centrum oraz integracji lokalnego społeczeństwa wokół Centrum, co w efekcie wygeneruje zwiększenie sprzedaży biletów na stałe przedsięwzięcia realizowane przez Centrum, należy stwierdzić, iż ma ona pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi, w stosunku co do których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art, 15 ust. 2 ustawy i będzie mieścić się w pojęciu "celów związanych z działalnością gospodarczą" w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy.

Wobec powyższego, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, czynności wykonywane przez Centrum w celu organizacji kulturalnych imprez plenerowych, wykonywane będą w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem Centrum nie ma obowiązku obliczenia kwot podatku naliczonego zgodnie ze "sposobem określenia proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Centrum będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z organizacją kulturalnych imprez plenerowych, albowiem w celu ich organizacji Centrum nie wykonuje czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

Reasumując, w świetle przedstawionych faktów Centrum stoi na stanowisku, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z organizacją kulturalnych imprez plenerowych na które wstęp jest bezpłatny, albowiem podczas przedmiotowych imprez, gdzie wstęp jest wolny są świadczone usługi reklamowe oraz wynajem powierzchni na działalność handlową i gastronomiczną podlegające opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do cytowanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Powyższe jest zgodne z utrwalonym już orzecznictwem TSUE dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego, np. z wyrokiem TSUE w sprawie C-126/14 (pkt 28), w którym m.in. stwierdzono: "Jednak jak wskazała rzecznik generalna w pkt 33 i 34 opinii, Trybunał przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju wydatki mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika (podobne wyroki: Investrand, C-435/05, EU:C:2007:87, pkt 24, SKF, C 29/08, EU:C:2009:665, pkt 58)".

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wyjaśniono, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych. Należy zaznaczyć, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie z art. 2 przywołanej ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziadzinach.

W świetle art. 9 ust. 1 tej ustawy, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora (art. 13 ust. 1 ww. ustawy).

Artykuł 14 ust. 1 tejże ustawy stanowi, że instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku od towarów i usług zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Centrum ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W swoim orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części podatku od towarów i usług, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 605) do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał również samorządowe instytucje kultury.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X=A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się - w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia - przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji), i ma na celu "oczyszczenie" kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Warto zauważyć, powołując się na zapisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1870 z późn. zm.), że dochody publiczne (budżetowe) to należne lub faktyczne wpływy środków pieniężnych do budżetów publicznych pobierane przez organy finansowe lub przez jednostki budżetowe, które zrealizowane dochody przekazują do organów finansowych, ze względu na powiązanie z budżetem systemem brutto (art. 5 ust. 2 ustawy o finansach publicznych). Obok dochodów występują także wpływy o charakterze zwrotnym, będące przychodami, które służą finansowaniu deficytu budżetowego oraz przychody jednostek organizacyjnych (np. zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych, funduszy celowych) i osób prawnych (np. szkół wyższych, instytucji kulturalnych), zaliczanych do sektora finansów publicznych, pochodzące z prowadzonej przez nie odpłatnej działalności, oraz z innych źródeł.

Co równie ważne, z uwagi na fakt, że w przypadku samorządowej instytucji kultury utrudnionym jest wyliczenie "obrotu" uzyskanego z tytułu czynności pozostających poza systemem podatku od towarów i usług przyjęto zasadę - dla celów zastosowania sposobu obliczenia proporcji - że całkowity "obrót" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług odpowiada wysokości wykonanych przychodów, z uwzględnieniem otrzymanych dotacji, (z wyjątkiem zwróconych dotacji, odsetek od środków na rachunkach bankowych zaliczanych do przychodów z mienia tej instytucji, odszkodowań innych niż stanowiące zapłatę, oraz dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury, używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności, a także transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych, oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy).

W tak zdefiniowanych przychodach mieszczą się zarówno przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego. Kwota, która pozostanie po odjęciu przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiada zatem niejako "cenie" lub "obrotowi" z tytułu świadczonych przez instytucję zadań mieszczących się poza systemem podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 174 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uwzględnić w mianowniku wysokość subwencji innych niż subwencje bezpośrednio związane z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 73. Przepis ten dotyczy wyłącznie przypadku podatników tzw. mieszanych (vide: wyrok TSUE w sprawie C-204/03, pkt 25) i został wprowadzony do Dyrektywy w celu uniknięcia sytuacji, w której podmiot otrzymujący subwencje, niedokonujący czynności podlegających opodatkowaniu VAT poprzez dokonywanie symbolicznych - w stosunku do całości wykonywanych działań - czynności podlegających opodatkowaniu VAT mógłby uzyskać niewspółmiernie wysoki zwrot podatku VAT (vide: opinia Rzecznika Generalnego do sprawy C-204/03, pkt 15).

W okolicznościach niniejszej sprawy, tezy Wnioskodawcy, że organizacja imprez plenerowych kulturalnych - na których Centrum nie pobiera opłat za wstęp ma na celu:

- przede wszystkim promocję Centrum i mają zachęcić potencjalnych uczestników do częstszego odwiedzania Centrum, a przez to zwiększyć sprzedaż opodatkowaną (8% - bilety wstępu i sprzedaż MK oraz 23% w przypadku zakupu katalogów, wyrobów artystycznych, powierzchni reklamowych w MK) rozbudzenie potrzeb kulturalnych oraz aktywnego uczestnictwa w kulturze, utrwalenie pozytywnego wizerunku placówki, propagowanie jej działalności, co może w przyszłości skutkować zainteresowaniem pozostałymi Wnioskodawcy, biletowanymi imprezami oraz

- popularyzację działalności Centrum a także zachęta do uczestniczenia w innych odpłatnych przedsięwzięciach realizowanych przez Centrum co w przyszłości powinno się przełożyć na wzrost sprzedaży opodatkowanej,

nie stanowią obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna oferta kulturalna będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej.

Celem Wnioskodawcy jako instytucji kultury jest bowiem przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług domu kultury odpłatnie. Jak wskazał Wnioskodawca, celem działalności Centrum, zgodnie z pkt 1 § 4 rozdział II Statutu Centrum jest "upowszechnianie, rozwijanie i zaspokajanie potrzeb społeczeństwa w zakresie kultury, edukacji, sportu, kultury fizycznej, turystyki i rekreacji, a także prowadzenie działalności informacyjnej w tych dziedzinach oraz promocja pozytywnego wizerunku Gminy". Zatem działania Wnioskodawcy odnoszą się do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy. W konsekwencji nie można uznać, że wszystkie działania Wnioskodawcy - bez względu na odpłatny bądź nieodpłatny charakter - stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że ze względu na fakt, że w trakcie nieodpłatnych (wstęp wolny) imprez kulturalnych świadczone są usługi (opodatkowane), nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych na organizację imprezy kosztów odrębnie do czynności opodatkowanych lub czynności niepodlegających opodatkowaniu. Dotyczy to przykładowo kosztów nagłośnienia, wynajmu sceny, wypożyczenia strojów z epoki dla statystów, kosztów energii elektrycznej, sprzątania, wynajmu toalet, itp. Są to bowiem koszty wspólne organizacji imprezy, na której są świadczone zarówno usługi reklamy i najmu (opodatkowane) oraz usługi kulturalne nieodpłatne, niepodlegające podatkowi VAT.

Jak wskazano wcześniej, przepisy art. 86 ust. 2a znajdują zastosowanie wyłącznie w przypadku zakupów towarów i usług mających związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano we wniosku, koszty wspólne organizacji imprezy - nabywane towary i usługi w związku z plenerową imprezą kulturalną będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi VAT (najem, reklama, sprzedaż wyrobów itp.) oraz niepodlegającymi opodatkowaniu (występ artystów, wykonawców) - to - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie będzie miał prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, lecz prawo do odliczenia podatku na zasadach zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany od 1 stycznia 2016 r. do wyliczenia kwoty podatku naliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2013 r. nr IBPP3/443-226/13/UH, wskazać należy, że postępowanie w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej opiera się wyłącznie na ściśle określonym stanie faktycznym lub opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w myśl którego składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wskazana przez Wnioskodawcę interpretacja znak IBPP3/443-226/13/UH dotyczyła stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym czyli została wydana w odmiennym stanie prawnym, w konsekwencji nie ma wpływu na rozstrzygnięcie podjęte w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.